Σειρά είχε το Βέλγιο. Ο μεγαλύτερος παγκοσμίως όμιλος παραγωγής ατσαλιού, η «Arcelor-Mittal», ανακοίνωσε ότι, λόγω της πτώσης της ζήτησης χάλυβα, θα κλείσει μια μονάδα και τμήματα σε άλλες μονάδες της, αφήνοντας χωρίς δουλειά 1300 μεταλλουργούς στην περιοχή της Λιέγης (σύνορα Βελγίου-Λουξεμβούργου-Γερμανίας).
Οι χαλυβουργοί κατέβηκαν σε απεργία. Στην πορεία που πραγματοποίησαν στην πόλη Ναμίρ βρήκαν απέναντί τους την αστυνομία. Η κυβέρνηση είχε φροντίσει να μεταφέρει και ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις από την πρωτεύ-ουσα. Οι χαλυβουργοί συγκρούστηκαν με την αστυνομία, παρά τις προσπάθειες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας να τους πείσει ότι το πρόβλημά τους είναι με την εταιρία και όχι με την κυβέρνηση. «Το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε ομοσπονδιακό και περιφερειακό επίπεδο έχει διακηρύξει ότι υποστηρίζει τον αγώνα μας», δήλωσε ο Ζαν-Λικ Ραντέρ, εκπρόσωπος της σοσιαλδημοκρατικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Βελγίου.
Οι χαλυβουργοί, όμως, είχαν άλλη γνώμη. Δεν πείστηκαν ούτε από την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Ελιο Ντι Ρούπο, ότι συγκρότησε μια «task for-ce», η οποία έχει ως αποστολή «να βρει τις πιθανές διαδρομές προς μια λύση σε επίπεδο βιομηχανίας». Οργάνωσαν διαδήλωση στις Βρυξέλλες.
Καθώς η διαδήλωση πλησίαζε προς την πρωθυπουργική κατοικία (σαν να λέμε το βελγικό Μαξίμου), οι μπάτσοι έφτιαξαν οδόφραγμα, πίσω από το οποίο παρατάχτηκαν τα ΜΑΤ και οχήματα με κανόνια νερού. Οι χαλυβουργοί αυτή τη φορά ήταν έτοιμοι. Φορούσαν κράνη και κουκούλες, είχαν τσάντες γεμάτες με πέτρες, ενώ κουβαλούσαν και παλούκια και σιδηροσωλήνες. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και κράτησε ώρες. Η κυκλοφορία στο κέντρο των Βρυξελλών παρέλυσε. Οι χαλυβουργοί είχαν τραυματίες, αλλά δεν ανακοίνωσαν τίποτα σχετικό. Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι τραυματίστηκαν έξι μπάτσοι.
