Εληξαν την περασμένη Δευτέρα 16 Γενάρη οι κινητοποιήσεις του λαού της Νιγηρίας ενάντια στην απόφαση του προέδρου της χώρας να διακόψει την επιδότηση της αγοράς καυσίμων. Οι επταήμερες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία και τον στρατό άφησαν πίσω τους 10 νεκρούς και περίπου 600 τραυματίες, ενώ η σφοδρότητά τους τάραξε την κυβέρνηση, αναγκάζοντας τον πρόεδρο της χώρας να μιλάει για προβοκάτορες που έχουν παρεισφρύσει στις ειρηνικές κινητοποιήσεις του νιγηριανού λαού.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου 14 και 15 Γενάρη, η ντόπια συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τρομαγμένη από τις λαϊκές αντιδράσεις, κήρυξε την αποκλιμάκωση του αγώνα, καλώντας τον κόσμο να μείνει στα σπίτια του προκειμένου να ξεκουραστεί, διακυρήττοντας ότι θα υπάρξει νέος κύκλος απεργιών από τη Δευτέρα. Παράλληλα, μέσω πυρετωδών διαβουλεύσεων με την κυβέρνηση, κατέληξε σε συμφωνία, η οποία προβλέπει την επαναφορά μέρους των επιδοτήσεων. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η συνδικαλιστική ηγεσία δήλωνε μέχρι την υπογραφή της προαναφερθείσας συμφωνίας, ότι ο μόνος τρόπος να σταματήσει η απεργία ήταν να ακυρωθεί πλήρως η απόφαση για κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων. Με τις κινητοποιήσεις να αποκτούν τεράστια δυναμική σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, θυμίζοντας λαϊκή εξέγερση, η τρομαγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία διεκδίκησε και πήρε τόσα όσα της επέτρεπαν να ξεπουλήσει με ασφαλή τρόπο την απεργία και να στείλει τον κόσμο στα σπίτια του.
Οι ταξικές διαφορές στη Νιγηρία είναι τεράστιες. Στην πρώτη σε παραγωγή πετρελαίου χώρα της Αφρικής, η συντριπτική πλειοψηφία των 160 εκατομμυρίων κατοίκων ζεί με δύο δολάρια την ημέρα, ενώ ο μέσος όρος ζωής είναι τα 47 χρόνια. Με τις θέσεις εργασίας στην πετρελαϊκή βιομηχανία να καλύπτονται ως επί το πλείστον από ξένους εργάτες και τεχνικούς που οι εταιρίες μεταφέρουν στη χώρα, το όφελος του λαού από την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας ήταν μέχρι πρότινος η χαμηλή τιμή των καυσίμων λόγω των επιδοτήσεων, οι οποίες «κόστιζαν» στο κράτος 8 δισ. δολάρια το χρόνο.
Η κατάργησή τους σηματοδοτεί το πλήρες και απροκάλυπτο ξεπούλημα του πλούτου της χώρας στα διεθνή μονοπώλια, όπως η Chevron και η Shell που δρούν εκεί, με μοναδικούς οφελούμενους τη ντόπια αστική τάξη και τους πολιτικούς-μαριονέτες που την υπηρετούν. Οσο όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Νιγηριανών ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης, τέτοια ξεσπάσματα συνεχώς θα πυκνώνουν.
