«Ενα από τα πράγματα που παρατηρήσαμε είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σκοτώθηκαν από Αμερικάνους ελεύθερους σκοπευτές. Δεν ήταν μόνο άντρες αλλά και γυναίκες και μερικά παιδιά ακόμα. Ο νεότερος που είδα εγώ ήταν ένα τετράχρονο αγόρι. Σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι χτυπήθηκαν στο κεφάλι, το στήθος ή το λαιμό».
Οι δηλώσεις του γιατρού Αλί Αμπάς από την κλινική που βομβαρδίστηκε απ’ τους Αμερικάνους, μετά την επιστροφή του στη Βαγδάτη στις 20 Νοέμβρη, δημοσιεύτηκαν στον βρετανικό Independent την περασμένη Τετάρτη (24/11/04) και αποτελούν μια απ’ τις δεκάδες μαρτυρίες για τις συνεχιζόμενες δολοφονίες αμάχων απ’ τους κατακτητές στη Φαλούτζα. Κανείς μέχρι σήμερα, εκτός απ’ τους αντάρτες που μίλησαν για 5000 νεκρούς και τον Ερυθρό Σταυρό που έχει να βγάλει ανακοίνωση απ’ την προηγούμενη βδομάδα (τότε μιλούσε για τουλάχιστον 800 νεκρούς συμπληρώνοντας ότι η πραγματικότητα μάλλον είναι πολύ χειρότερη), δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα. Λες και οι 50.000 κάτοικοι που έμειναν στη Φαλούτζα μετά την έναρξη των επιχειρήσεων δε μετράνε καθόλου.
Οι Αμερικάνοι έχουν ήδη ξεκινήσει τη συλλογή των νεκρών, όπως μας πληροφορεί το Associated Press (23/11), χρησιμοποιώντας κατοίκους από διπλανά χωριά που δηλώνουν ότι οι περισσότεροι νεκροί είναι άμαχοι. Θέλουν έτσι να κρύψουν το έγκλημά τους και να παρουσιάσουν -όταν μπορέσουν– τα πτώματα των ανταρτών σαν απόδειξη ότι έπληξαν μια δράκα στασιαστών κι όχι χιλιάδες άμαχους πολίτες. Οπως ακριβώς έκαναν και στο Βιετνάμ.
«Ισχυριζόμαστε ότι σκοτώσαμε από 600 μέχρι 1000 μαχητές του εχθρού, αλλά δεν έχει γίνει καμία καταμέτρηση του αριθμού των αθώων πολιτών που σκοτώθηκαν. Οπως ακριβώς στο Βιετνάμ, βλέπεις ένα πόδι να κείτεται εκεί πέρα και το μόνο που ξέρεις είναι ότι το πόδι ανήκε σε κάποιο στρατιώτη του εχθρού. Δεν υπήρχε περίπτωση το πόδι να ανήκε σε ένα γέρο άντρα ή μία γυναίκα ή κάποιο έφηβο που βρέθηκε σε λάθος σημείο σε λάθος χρόνο» (Τζειμς Γκλάσερ, βετεράνος του πολέμου του Βιετνάμ και πρώην διοικητής στρατοπέδου, 16/11/04).