Οι εκκλήσεις των ομοτέχνων τους, που έγιναν έγκαιρα, ώστε να έχουν όλο τον χρόνο να ακυρώσουν την εμφάνισή τους, δεν στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν τους Radiohead να παίξουν στο Ισραήλ. Ούτε οι σημαίες της Παλαιστίνης που ύψωσαν θεατές στη συναυλία τους στο φεστιβάλ TRNSMT, ούτε τα αιχμηρά σχόλια στο twitter, που τους καλούσαν ν' αποφασίσουν με ποιους είναι, με τον καταπιεστή ή με τον καταπιεζόμενο. Ηταν πολλά τα λεφτά και η βρετανική μπάντα προτίμησε τα λεφτά από την αλήθεια.
Ηδη από τον Απρίλη, όταν έγινε γνωστό ότι οι Radiohead θα παίξουν στις 17 Ιούλη στο Τελ Αβίβ, πληθώρα καλλιτεχνών τους απηύθυνε μια δημόσια επιστολή, καλώντας τους να το ξανασκεφτούν, γιατί «παίζοντας στο Ισραήλ θα παίξεις σ' ένα κράτος για το οποίο οι αναφορές του ΟΗΕ λένε ότι «ένα σύστημα απαρτχάιντ έχει επιβληθεί επί του παλαιστινιακού λαού». Την επιστολή υπέγραφαν μουσικοί όπως ο Ρότζερ Γουότερς, ο Λόου-Κι, ο Ρόμπερτ Γουάιατ, οι Γιανγκ Φάδερς, ο Ντάγκλας Χαρτ, ο Τσαρλς Χέιγουορντ, ο Θάρστον Μουρ, ο Νικ Σέιμουρ, ηθοποιοί όπως η Τζούλι Κρίστι, η Μίριαμ Μαργκιούλις, η Πολίν Μελβίλ, η Κίκα Μάρχαμ, σκηνοθέτες όπως ο Κεν Λόουτς, ο Μάικ Λι, ο Πέτερ Κοσμίνσκι, η Σέιν Ντέμπσεϊ, ο Ιάν Ρίκσον, ο Ρότζερ Μίτσελ, συγγραφείς, θεατρικοί συγγραφείς και σεναριογράφοι όπως η Αλις Γουόκερ, η Ειπριλ ντε Αντζελις, η Ιβ Ενσλερ, ο Πολ Λάβερτι, η Σούζαν Γούλντριτζ, ο Τζέιν Σέιμους, ο αιδεσιμότατος Ντέσμοντ Τούτου και πολλοί ακόμα. «Παρακαλούμε, κάντε ό,τι έκαναν οι καλλιτέχνες στη Νότια Αφρική την εποχή της καταπίεσης: μείνετε μακριά, μέχρι να τελειώσει το απαρτχάιντ» ήταν τα τελευταία λόγια της επιστολής, τα οποία ο Τομ Γιορκ και η παρέα του έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
«Η ξεροκέφαλη άρνησή τους να συζητήσουν με τους επικριτές της απόφασής τους μου δείχνει ότι θέλουν ακούσουν μόνο μια άποψη. Αυτή που στηρίζει την καταπίεση» έγραψε ο Λόουτς στο twitter. Ο Γιορκ του απάντησε με μια τσογλανίστικη δήλωση, που ξεκινούσε με τη γνωστή στρεψοδικία («το να παίζεις σε μια χώρα δεν σημαίνει ότι στηρίζεις την κυβέρνηση της») και κατέληγε προκλητικά: «Η μουσική, η τέχνη και ο κόσμος της γνώσης μας κάνει να ξεπερνάμε τα σύνορα όχι να τα χτίζουμε, έχει να κάνει με τα ανοιχτά μυαλά και όχι με τις παρωπίδες, σχετίζεται με τον ανθρωπισμό που μοιραζόμαστε, τον διάλογο και την ελευθερία της έκφρασης».
