Οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις αποχωρούν ταχύτατα από το Αφγανιστάν, πολύ πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν (είχαν καθορίσει ως διακηρυγμένο ορόσημο της πλήρους απομάκρυνσης των δυνάμεών τους τον Σεπτέμβρη). Η Αμερικανική Στρατιωτική Διοίκηση ανακοίνωσε στις 5 Ιούλη ότι η αποχώρηση έχει προχωρήσει ως διαδικασίας πάνω από το 90%!
Ηταν αναμενόμενο, όπως, περιγράψαμε ήδη στο άρθρο μας στις 28 Ιούνη, οι Ταλιμπάν να εκμεταλλευτούν το γεγονός για να αντεπιτεθούν ακαριαία και να καταλάβουν εδάφη, επεκτείνοντας τις θέσεις τους, συνεχίζοντας τον πόλεμο εξάντλησης και φθοράς εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων. Ηδη, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, οι Ταλιμπάν ελέγχουν ή διεκδικούν με αντεπιθέσεις συνολικά το 50% του Αφγανιστάν, με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις να τους αποδίδουν το 1/3 του Αφγανιστάν υπό πλήρη έλεγχο.
Το μέτωπο μαίνεται τόσο στο Βορρά, σε επαρχίες που άλλοτε ήταν τα προπύργια της λεγόμενης «Βόρειας Συμμαχίας», δυνάμεων εχθρικών προς τους Ταλιμπάν, είτε στο Νότο, γύρω από την Κανταχάρ, προπύργιο των Ταλιμπάν. Στα βορειανατολικά σύνορα με το Τατζικιστάν οι δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού αιφνιδιάστηκαν και αναγκάστηκαν να περάσουν τα σύνορα για να μην εξολοθρευτούν. Σύμφωνα με το BBC, τη Δευτέρα πάνω από 1.000 στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού πέρασαν τα σύνορα με το Τατζικιστάν. Από το περασμένο Σάββατο μέχρι τη Δευτέρα, τρεις φορές κυβερνητικά στρατεύματα εγκατέλειψαν όπως-όπως το μέτωπο περνώντας τα σύνορα, απαριθμώντας συνολικά 1.600 στρατιώτες που εγκατέλειψαν το πόστο τους. Οι Ταλιμπάν έχουν διασαφηνίσει ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν σε συγκρούσεις στο Τατζικιστάν, οπότε τα αποθαρρημένα κυβερνητικά στρατεύματα που στέλνονται στην περιοχή βρίσκουν ευκαιρία για να λιποτακτήσουν, ρίχνοντας στα τάρταρα το ηθικό του κυβερνητικού στρατεύματος.
Το Τατζικιστάν είναι μια πρώην σοβιετική δημοκρατία που βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Το 1992 πυροδοτήθηκε εμφύλιος ανάμεσα σε παλιές φατρίες του κυβερνώντος ρεβιζιονιστικού καθεστώτος και αντιπολιτευόμενες φιλοδυτικές και ισλαμιστικές δυνάμεις με βάση εφόρμησης το Αφγανιστάν. Ο ρωσόφιλος σημερινός πρόεδρος της χώρας αναδείχτηκε νικητής και έκτοτε κυβερνά τη χώρα με αυταρχικό τρόπο, ποινικοποιώντας τους ηττηθέντες αντιπολιτευόμενους. Ηδη 20.000 στρατιώτες του Τατζικιστάν βρίσκονται στα σύνορα προκειμένου να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη ισλαμιστική διείσδυση στη χώρα. Ο ρωσικός στρατός που διαθέτει βάση στη χώρα πραγματοποιεί έκτακτες ασκήσεις προς ενίσχυση. Σύμφωνα με ρωσικές εκτιμήσεις, ήδη το 70% της συνοριογραμμής Τατζικιστάν-Αφγανιστάν ελέγχεται από τους Ταλιμπάν.
Στο Νότο του Αφγανιστάν η μια επαρχία μετά την άλλη παραδίδονται στους Ταλιμπάν. Χωρίς την αεροπορική κάλυψη των Αμερικανών, ο κυβερνητικός στρατός δεν μπορεί να σταματήσει την προέλαση των Ταλιμπάν στην ύπαιθρο, ούτε να κρατήσει τις κεντρικές αρτηρίες που ενώνουν τις περιφερειακές πόλεις. Οπότε οπισθοχωρεί αναγκαστικά στις πόλεις και προετοιμάζει την άμυνά του. Οι Ταλιμπάν δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμη τη νίκη. Οταν αρχίσει η ασφυκτική περικύκλωση των πόλεων, θα φανούν οι πραγματικές αντοχές του κυβερνητικού στρατού. Η συνοχή των Ταλιμπάν είναι αδιαμφισβήτητη, όπως αδιαμφισβήτητο είναι και το έρεισμα που διαθέτουν στα φτωχά στρώματα της υπαίθρου. Αντιθέτως, ο κυβερνητικός στρατός μπορεί να αποδειχτεί μια συνένωση πολεμάρχων που χωρίς την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια των αμερικανών κατακτητών θα καταρρεύσει θεαματικά.
Στο Αφγανιστάν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δέχτηκε μια από τις πιο ταπεινωτικές ήττες στην ιστορία του μετά το Βιετνάμ. Οι Δημοκρατικοί και τα μέσα που ελέγχουν ρίχνουν τους τόνους, γιατί οι σκηνές αποχώρησης θα ξυπνήσουν τις μνήμες της Σαϊγκόν. Η ταχύτατη στρατιωτική απεμπλοκή, που ευνοεί την προέλαση των Ταλιμπάν, δείχνει ότι για τους Αμερικανούς η υπόθεση έχει τελειώσει. Οι υποσχέσεις για συνέχιση της χρηματοδότησης των στρατιωτικών κυβερνητικών δυνάμεων του Αφγανιστάν στο τέλος θα μείνουν εξαγγελίες. Ο θείος Σαμ έχει στραμμένο αλλού το βλέμμα του: στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Πρέπει, λοιπόν, να αποσπάσει εκεί όσες περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις διαθέτει στην υδρόγειο. Χάνοντας, όμως, το Αφγανιστάν, θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα να χάσει και το Ιράκ.