Η «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία έφερε στην εξουσία τον αμερικανόφιλο, πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, Σακασβίλι. Η «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία έφερε στην εξουσία το Γιούσενκο, πρώην πρωθυπουργό του προηγούμενου καθεστώτος. Και τώρα η «επανάσταση της τουλίπας» στην Κιργιζία, όπου οι δυο νέοι ισχυροί άντρες όχι μόνο υπήρξαν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη αλλά βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με τους πρώην για την εδραίωση της θέσης τους και τη νομή της εξουσίας. Οι υποτιθέμενοι επικεφαλής της «επανάστασης» έφτασαν στο σημείο να αναγνωρίσουν τη βουλή, η οποία προέκυψε από τις πρόσφατες υποτίθεται νόθες εκλογές, για τις οποίες κάλεσαν το λαό να εξεγερθεί, ενώ τα παζάρια με τον πρόεδρο Ακάγεφ, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, συνεχίζονται.
Οσο για το ποιόν των δυο νέων ισχυρών αντρών, υποτιθέμενων σταυροφόρων κατά της διαφθοράς του καθεστώτος Ακάγεφ και υπέρ της δημοκρατίας, δεν χρειάζονται πολλά στοιχεία. Ο νέος προσωρινός πρωθυπουργός και εκτελών χρέη προέδρου Μπακίεφ ήταν στενός φίλος του Ακάγεφ και πρωθυπουργός μέχρι το Μάιο του 2002. Παραιτήθηκε τότε έπειτα από λαϊκές κινητοποιήσεις, που στοίχισαν τη ζωή σε πέντε διαδηλωτές. Οταν έπεσε σε δυσμένεια πέρασε στην αντιπολίτευση. Ο άλλος ισχυρός άντρας, ο υπουργός Εσωτερικών, Φέλιξ Κούλοφ, ήταν επίσης στενός φίλος του Ακάγεφ, υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας και ευθύνεται για την καταστολή κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής. Εκλέχτηκε και δήμαρχος της πρωτεύουσας. Κατηγορήθηκε όμως για διαφθορά και υπεξαίρεση των αποθεμάτων χρυσού της χώρας, φυλακίστηκε και στη συνέχεια ίδρυσε κόμμα και πέρασε στην αντιπολίτευση. Και οι δύο φιλοδοξούν να πάρουν τη θέση του Ακάγεφ στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Και στις τρεις χώρες με τις πολύχρωμες «επαναστάσεις» υπάρχουν κάποια κοινά σημεία:
• Ο ανταγωνισμός ΗΠΑ – Ρωσίας για τον έλεγχο της περιοχής. Σημειωτέον ότι και οι δύο διαθέτουν στη Κιργιζία από μία στρατιωτική βάση.
• Η άφθονη χρηματοδότηση και οργάνωση αντιπολιτευόμενων στα καθεστώτα δυνάμεων κυρίως από τις ΗΠΑ, μέσω πρακτόρων, υποτιθέμενων μη κυβερνητικών οργανώσεων και ιδρυμάτων.
• Το κοινωνικό υπόβαθρο. Η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση των πλατειών λαϊκών μαζών από τη μια και η διαφθορά με τον προκλητικό πλούτο της άρχουσας τάξης από την άλλη. Την πραγματικότητα αυτή εκμεταλλεύονται οι παντοειδείς αυτοαποκαλούμενοι πολέμιοι κατά της διαφθοράς και υπέρμαχοι της δημοκρατίας και τη χρησιμοποιούν ως δύναμη κρούσης για την αλλαγή φρουράς και την αναδιανομή της εξουσίας.