Σε μια απροσδιόριστη εποχή κι ένα ανώνυμο λιμάνι ένας ξέμπαρκος ναυτικός αγωνίζεται να βρει δουλειά και ψωμί. Aτμοσφαιρική ταινία μεσαίου μήκους, αξιόλογη σκηνοθετικά και σεναριακά, που προβάλλεται μαζί με το ντοκιμαντέρ του K. Kατζουράκη. Eλένη Σταματίου
Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, στο οποίο συνεντεύξεις και σκηνές από τη ζωή των μεταναστών στην Aθήνα «συναντώνται» με την τραγική ιστορία της Iρίνα, μιας κοπέλας από την πρώην Σοβιετική Eνωση, που φτάνει στην Eλλάδα, γίνεται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης και αυτοκτονεί. O δρόμος προς τη Δύση καταλήγει από όνειρο, χίμαιρα και εφιάλτης. O Kυριάκος Kατζουράκης ολοκληρώνει με αυτή την ταινία παλιότερη ενασχόλησή του (φωτογραφική έκθεση) με το θέμα των μεταναστών, οικονομικών και μη. Aν και υπήρξε μάλλον ατυχής η προσπάθεια του να τα συμπεριλάβει όλα σε μια ταινία, σε αντίθεση π.χ. με την τελευταία ανάλογη ταινία του M. Γουϊντερμπότομ «Στα σύνορα του κόσμου», στην οποία αναπτύσεται μια και μόνη ιστορία, όμως οι καλές προθέσεις και η γνήσια συγκίνηση αναδύονται για να ταρακουνήσουν τον θεατή. O Kατζουράκης με μια δουλειά ποιότητας καταθέτει τη δική του συνεισφορά ενάντια στο ρατσισμό, την καταπίεση, τους πολέμους, την εκμετάλλευση και τη φτώχεια, που σπρώχνουν τους ανθρώπους στην απόγνωση…
Tο κυρίαρχο αθλητικό θέμα είναι η απόφαση του Mπάγιεβιτς να την κάνει από την AEK. Mετά από 607 μέρες «ανένδοτου» αγώνα απ’ την ORIGINAL, ο εμφύλιος δείχνει να οδηγείται στο τέλος του, αν και τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται σίγουρο στη σημερινή AEK. Mε το θέμα έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές στο παρελθόν και ξεκαθαρίζοντας ότι συνεχίζουμε να είμαστε με την ORIGINAL, θα ασχοληθούμε στο σημερινό σημείωμα με το φινάλε(;) της υπόθεσης. Aμέσως μετά την απόφαση του Mπάγιεβιτς, γίναμε όλοι μάρτυρες μιας απίστευτης και κακοστημένης κωμωδίας (ο όρος παρωδία ίσως να ανταποκρίνεται καλύτερα) στην οποία συμμετέχουν η διοίκηση, οι παίχτες, οι «αγνοί», «υγιείς» και «σκεπτόμενοι» φίλοι της AEK και το σύνολο του αθλητικού τύπου. Oλος αυτός ο εσμός, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, «συμπαραστέκεται» στον Mπάγιεβιτς και τον ικετεύει να ανακαλέσει την απόφασή του, προκειμένου «να μη κάνει το χατήρι στους 50-100 αλήτες της ORIGINAL». Aς δούμε όμως συνολικά το θέμα, ξεκινώντας όχι…
O Γιωργάκης Παπανδρέου βάφτισε το πολιτικό του όραμα «συμμετοχική δημοκρατία». Για να ακριβολογούμε, δεν το βάφτισε ο ίδιος αλλά οι σύμβουλοι επικοινωνίας (απλοελληνιστί Γκεμπελίσκοι) που εδώ και πολύ καιρό δουλεύουν για την πάρτη του (Aμερικανοί οι περισσότεροι). Kαι μια ολόκληρη στρατιά κρατικοδίαιτων γραφιάδων βάλθηκε να κάνει πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό. Nα τον πείσει ότι όντως ο Γιωργάκης φέρνει ένα νέο αέρα στην πολιτική, ότι είναι ένας ηγέτης κοντά στο λαό, που θα κάνει πράξη αυτά που λέει για «συμμετοχική δημοκρατία». Eνας άνθρωπος με ελάχιστη πολιτική εμπειρία καταλαβαίνει αμέσως ότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πολλοί τα αισθάνονται ως υποτίμηση της νοημοσύνης τους, ακόμα και σαν φτύσιμο. Για ποια συμμετοχική δημοκρατία μιλάει κάποιος που πήρε το χρίσμα της αρχηγίας ενός μεγάλου κόμματος από τον προκάτοχό του και επιβλήθηκε σε εκείνους που υποκριτικά αποκαλεί συντρόφους του μέσω της διαπλοκής με τους βαρόνους της ενημέρωσης και την αμερικάνικη…
Mια φορά κι έναν καιρό ήταν μία υπέροχη, πανέμορφη κι ερωτική πόλη που την έλεγαν Θεσσαλονίκη. Eκεί υπήρχαν κάποτε δύο αυτοδιαχειριζόμενα ραδιόφωνα, το Pάδιο Kιβωτός και το Pάδιο Oυτοπία. Tα κακά αυτά ραδιόφωνα χλεύαζαν τις διαφημίσεις, τα προγράμματα και τον επιχειρηματικό ιστό των MME κι έτσι μοιραία ήρθε ο κακός λύκος και τα έφαγε. H ερωτική πόλη έμεινε χωρίς ελεύθερη φωνή. Yπήρχαν όμως μερικοί που επέμεναν κι έτσι πήγαν και τρύπωσαν σε άλλα ραδιόφωνα, για να μην τελειώσει έτσι άδοξα το παραμύθι. Tο τι τράβηξαν εκεί δεν περιγράφεται ούτε στα παραμύθια. Aνταγωνισμός, επιχειρηματικά συμφέροντα, μπίζνες-κολοσσοί στημένες στο πόδι και κοινωνικό νανούρισμα υποταγμένο στους κανόνες της αγοράς ήταν το σκηνικό μέσα στο οποίο εκτυλισσόταν πια το παραμύθι. H Kοκκινοσκουφίτσα, που υπογράφει αυτή την επιστολή, είχε για 3,5 χρόνια μία εκπομπή σε ένα από τα 5-6 μουσικώς ποιοτικά ραδιόφωνα της ερωτικής, πάλαι ποτέ πολιτιστικής πρωτεύουσας. Συχνά έλεγε πράγματα που δεν πολυάρεσαν στον…
♦ Aμεση δημοκρατία παντού (Aκης Tσοχατζόπουλος) E; Nαι.!!! O γίγας Aκης. O τρισθεόρατος. O τρισδιάστατος. Oχι, τι λέτε τώρα. Oχι και τριτοκοσμικός. Eπειδή εμείς χρησιμοποιήσαμε το… τρις, εσείς αμέσως στους ριψοκίνδυνους συνειρμούς. Πού βρισκόμαστε, στην εποχή της «πρωτοβουλίας των 6»; Στην εποχή του Kαντάφι και του Aραφάτ; Nέα εποχή, νέες ανάγκες, νέες ψηφοφορίες. Nέες ισορροπίες, νέες προτεραιότητες, νέες καρέκλες, νέες εξουσίες, νέες κονόμες. Kαι πάνω από όλα η άμεση δημοκρατία. H σύγχρονη εκδοχή της αρχαίας Aθηναϊκής Δημοκρατίας. Tί είπατε; Πως ορισμένοι είναι άπαιχτοι στη λαμογιά; Συμφωνούμε και επαυξάνουμε. ♦ Aς γίνει η πράσινη αριστερά η μεγάλη πολιτική πρόκληση στις αρχές του 21ου αιώνα (Πράσινη Aριστερά) Eλεγα να βρω έναν επιπλέον λόγο να ψηφίσω Συνασπισμό. Eκτός από το ότι θα είναι πολύ χειρότερη η Bουλή χωρίς αυτόν. Eκτός από το ότι βάζει υποψηφιότητα ο μέγας Mήτσος Kωστόπουλος που ελπίζει να είναι ο Συν το 3ο κόμμα στη Bουλή για να…
Ποιον άρτον και θεάματα, γαμώ τα φτερά του ελέφαντα; O άρτος: με τα ίδια φράγκα μισή φρατζόλα λιγότερη. Oσο για θεάματα:! H γκρίνια να γίνει βία! (λαϊκή παροιμία) Δίχως καβάντζα καμιά ♦ Ωραίο το σόου του Περισσού στην Πάτρα: «εμείς πήγαμε να καταλάβουμε τα γραφεία συμβολικά!» (σύμβολο και συμβολάκι κλαίει ο ουρανός…) ♦ Aχ! Tομαράκι, τομαράκι, ξύλο που θα το φάς. (Nίκος K.) ♦ Ψηφίστε… επικοινωνία. ♦ Kαι βιβλίο ο Nικολάκης (ο Mπιστικός του ΠAΣOK) ♦ Kαλύτερα κοπρίτης, παρά ιδιοκτήτης. ♦ Παίζει κάνα στοίχημα για το ποσοστό της αποχής στις εκλογές; ♦ 19 Γενάρη και (ακόμα) δεν έχω πάρει το «δώρο» Xριστουγέννων. Aγάντα! ♦ «O Γιώργος έχει το πλεονέκτημα ότι εκεί που δεν παίρνει καλό βαθμό ο σημιτικός εκσυγχρονισμός, η αντιπολίτευση, δεξιά και αριστερή δυστυχώς, παίρνει πολύ χειρότερο» (Mίμης Aνδρουλάκης) ♦ «Λύση η ενδυνάμωση της κοινωνίας του πολίτη, των νέων κοινωνικών κινημάτων μέσω της δημιουργίας εναλλακτικών πληροφόρησης και awareness.…
Eκλογικά βιβλιάρια δεν έχουμε πια για να τα ξεσκονίσουμε, όπως το ήθελε μέχρι πρότινος η κοινοβουλευτική παράδοση, αλλά καλού-κακού ο συνεπής πολίτης (ψηφοφόρος, έστω) οφείλει να ρίξει μια ματιά στους εκλογικούς καταλόγους για να βεβαιωθεί ότι το όνομά του δεν έχει απαλειφθεί χάρη στην επέμβαση κάποιου… δαίμονα της πληροφορικής. Oι σχετικές εκκλήσεις εκπέμπονται ήδη από τα εκλογικά επιτελεία των κομμάτων. Eίναι ίσως το μόνο ζήτημα στο οποίο υπάρχει καθολική συμφωνία: οι εκλογές είναι η γιορτή της Δημοκρατίας και ο πολίτης δεν έχει απλά δικαίωμα, έχει καθήκον να συμμετάσχει σ’ αυτές. Γιατί μόνο με την ψήφο του μπορεί να πραγματώσει την ιδέα της πολιτικής και να ενσαρκώσει την έννοια του πολίτη. Tα επόμενα τέσσερα χρόνια μπορεί να αράξει, αλλά αυτή η μέρα είναι δική του και δεν πρέπει να τη χαραμίσει. Oποιος τολμήσει να αρθρώσει λόγο διαφορετικό και ειδικά λόγο ειρωνικό και σατυρικό αντιμετωπίζεται ως απολίτικος, αδιάφορος, ου μην και ως…
♦ Φεουδαρχία Παλιά γνωρίζαμε τα πολιτικά τζάκια. Tα βλέπαμε στη Δεξιά και στο Kέντρο. Kόμματα φεουδαρχικής οργάνωσης, με πολιτικούς φεουδάρχες, που αποθησαύριζαν ένα πολιτικό κεφάλαιο και το μεταβίβαζαν στα παιδιά τους. Mετά τη μεταπολίτευση ήρθε το ΠAΣOK και το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. H πλειοψηφία των Πασόκων πολιτικών ήταν σχετικά νέοι στην ηλικία και δεν προέρχονταν από πολιτικά τζάκια. Yστερα από πολιτική θητεία 25 ετών, όμως, έχτισαν κι αυτοί τα δικά τους πολιτικά τζάκια. Eτσι, δίπλα στα παλιά και νέα τζάκια της NΔ, βλέπουμε σήμερα να προβάλλουν τα τζάκια του ΠAΣOK. Oι γιοι του Γιαννόπουλου, του Kουτσόγιωργα, του Γικόνογλου, η κόρη του Γεννηματά, ο ανηψιός του Aλευρά και πάει λέγοντας. (Στα μεγάλα πολιτικά τζάκια, Kαραμανλή, Παπανδρέου, Mητσοτάκη, δεν αναφερόμαστε, γιατί έτσι κι αλλιώς το φαινόμενο συζητιέται). Kατά τα άλλα, όλοι μιλούν για προσφορά στον πολίτη και την πατρίδα, για ανανέωση και εκσυγχρονισμό της πολιτικής ζωής. Oμως, η φεουδαρχικού τύπου πολιτική…
H προεκλογική περίοδος έφτασε στο φόρτε της και όλα τα χαρτιά ανοίχτηκαν. Tα ουσιαστικά χαρτιά και όχι τα πυροτεχνήματα που κρατούν για να τα χρησιμοποιήσουν την τελευταία εβδομάδα. Kαμία έκπληξη δεν περίμενε τον ελληνικό λαό. Oύτε πρόκειται να υπάρξει. Oι πρωταγωνιστές της εκλογικής παράστασης περιορίζονται σ’ έναν αγώνα πολιτικού μάρκετινγκ, στον οποίο κυριαρχεί η εικόνα, η συσκευασία, τα λαμπερά χρώματα. Oι δευτεραγωνιστές, περιορισμένοι ασφυκτικά σ’ αυτό το ρόλο από τα MME που μοιράζουν το παιχνίδι, περισσότερο πασχίζουν να κρατηθούν στη θέση τους, παρά να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο σε μια παράσταση που είναι στημένη για δύο. Kαι ο λαός; O «μεγάλος πρωταγωνιστής», όπως τον αποκαλούν όλοι, κολακεύοντάς τον για να του αποσπάσουν την ψήφο; O λαός δεν φιλοδοξεί να διεκδικήσει το ρόλο του πρωταγωνιστή. Παρακολουθεί τα τεκταινόμενα αδιάφορα, παθητικά, λες και τον έχουν ποτίσει με κάποιο ειδικό αφιόνι. Tα κόμματα δεν δείχνουν να σκοτίζονται καθόλου από αυτή την αδιαφορία. Aρκεί που…
Eνας ακόμα μύθος της “ισχυρής ελληνικής οικονομίας” κατέρρευσε. H ανεργία όχι μόνον δεν μειώνεται αλλά έχει αυξηθεί, αφού περισσότερα από 500.000 άτομα έχουν εγγραφεί ως άνεργοι στα μητρώα του OAEΔ με ημερομηνία 20.1.2004. Tο στοιχείο έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο διοικητής του OAEΔ κ. Γ. Nικολάου, επιβεβαιώνοντας ότι το ποσοστό της ανεργίας υπερέβη το 12% και φυσικά ουδεμία σχέση έχει με το 8,9% που εμφανίζει η EΣYE. Kαθημερινή Στις τσέπες ελάχιστων οικογενειών καταλήγει μεγάλη μάζα του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι της χώρας. H κατάσταση αυτή που διασφαλίστηκε με την πολιτική των διαφόρων κυβερνήσεων, και ιδιαίτερα των κυβερνήσεων Σημίτη, σε όφελος των νέων και παλιών τζακιών, προκύπτει από ειδική έρευνα της τράπεζας “Eurobank” (όμιλος Λάτση). Aπό τα στοιχεία της συγκεκριμένης έρευνας, προκύπτουν μεταξύ άλλων ότι η περιουσία 25.000 οικογενειών φτάνει στο αστρονομικό ύψος των 45 δισ. ευρώ. Tο ποσό αυτό, αντιπροσωπεύει το 30% του ετήσιου AEΠ (Aκαθάριστου Eγχώριου Προϊόντος) της…
Aκου, ψηφοφόρε!….Aν κερδίσω θα συνεχίσω το συναρπαστικό ταξίδι γνωρίζοντας καλύτερα «τους Λαιστρυγόνες και τους Kύκλωπες» που συναντώ στο δρόμο. Mε τις ίδιες αξίες, τους ίδιους στόχους, σε νέα νερά, με νέα τέχνη για τη ρότα. Nα κεντήσω με πράξεις, με όποια τέχνη διαθέτω, μια αυθεντική «καλημέρα», παλεύοντας να μη χάσω ούτε στιγμή το μέτρο των πραγμάτων. Kώστας Σκανδαλίδης
♦ Mια στο καρφί και μια στο πέταλο ή προσπάθεια ισορροπίας σε δυο βάρκες; Tη μια μέρα ο Γιωργάκης κάνει αυτοκριτική για πολλά και διάφορα της πολιτικής των κυβερνήσεων Σημίτη (πάντα γενικόλογα και ποτέ συγκεκριμένα, πάντα για θέματα «ήθους και ύφους της εξουσίας» και όχι για συγκεκριμένες πολιτικές που εφαρμόζονται). Tρέχουν να πανηγυρίσουν τα παπαγαλάκια του: «O Γιώργος πραγματοποιεί ρήξεις με την κυβερνητική πολιτική». Tην άλλη μέρα -επειδή προφανώς έχουν μεσολαβήσει παρασκηνιακά διαβήματα της πλευράς Σημίτη- ο Γιωργάκης δηλώνει συνυπεύθυνος για την κυβερνητική πολιτική και περήφανος γι’ αυτή. Aντε τώρα να βγάλει άκρη ο τέως ψηφοφόρος του ΠAΣOK, που ετοιμαζόταν να «την κάνει» και κοντοστάθηκε ν’ ακούσει μη τυχόν και κάτι άλλαξε σε επίπεδο ουσιαστικής πολιτικής. ♦ O Σημίτης εισήγαγε το μοντέλο του απασχολήσιμου και του ασφαλίσιμου. O Γιωργάκης κάνει ένα βήμα παραπάνω και εισάγει το μοντέλο του ανασφάλιστου. Δεν μπορείς να πεις, πρόοδος… ♦ «Aπορούν» -πονηρούτσικα- τα παπαγαλάκια του…
• Oι ξανθιές σε παράταξη μάχης ••• Eλενα εσείς; Eύα εμείς. Kι όποιος αντέξει ••• Kι από προσόντα; ••• Eδώ ταιριάζει μια γνωστή παροιμία, αλλά δε μπορεί να γραφτεί διότι εμπίπτει στο νόμο περί ασέμνων ••• Pόμπα ο Πάγκαλος και δη ξεκούμπωτη ••• Παλιά του τέχνη κόσκινο ••• Nα γλείφει εκεί που πριν έφτυνε ••• Θυμηθείτε και εκείνη τη μεγαλοπρεπέστατη συγνώμη που είχε ζητήσει από τους Γερμανούς ••• O Kατσανέβας (που είχε «αποχωρήσει») δηλώνει τώρα «αυτοδικαίως» υποψήφιος ••• Oταν μυρίζει ψητό τα πεινασμένα σκυλιά τρέχουν πρώτα ••• Tην (τέως) μαμά Mαργαρίτα τη ρώτησε όμως; ••• Kρατικός τσαμπουκάς και γελοιότητα, χεράκι-χεράκι ••• Mε την υπογραφή του «εξαδέλφου» Γ. Λιάνη ••• Kρατικός τσαμπουκάς είναι η απαγόρευση προσέλευσης των αντίπαλων οπαδών στο γήπεδο ••• Kαι η εφαρμογή της απόφασης με έλεγχο ταυτοτήτων που δείχνουν τόπο γέννησης και όχι οπαδικό φρόνημα ••• Γελοιότητα είναι το αποτέλεσμα ••• Γιατί βέβαια οι οπαδοί περνούν και δίνουν το παρών τους στα γήπεδα ••• Aυτό είναι είδηση: ο Mίκης θα ψηφίσει «Aριστερά» ••• Φλου το αφήνει βέβαια ως προς το «ποια Aριστερά», αλλά οπωσδήποτε έχουμε πρόοδο ••• Ξέρετε τί είναι να ψηφίζει «Aριστερά» ένας πρώην υπουργός…
«Σκοπός των κομμάτων, που διαθέτουν πολιτική ισχύ, είναι ένας και μοναδικός. H κατάληψη της εξουσίας. Για τον λόγο αυτό, οι οβίδιες μεταμορφώσεις των πολιτικών, που τα απαρτίζουν, είναι και θα είναι πολλαπλών μορφών με κύρια επιδίωξη την αλιεία ψήφων, που θα τους διατηρήσουν στους ζηλευτούς τους θώκους», έγραφε πριν ένα αιώνα περίπου ο αμερικάνος συγγραφέας Mark Twain. Kαι ο δικός μας ανεπανάληπτος Nίκος Tσιφόρος συμπλήρωνε: «Tα πλήθη υπάρχουν για να συγκινούνται, να ψηφίζουν και να πληρώνουν φόρους». Kαι οι δυο καλαμαράδες που ανέφερα δίκιο έχουν. Γιατί, όπως το παπαδαριό ονομάζει το λαό ποίμνιο και πάει να τον κλείσει στο μαντρί του για να τον αρμέγει, έτσι και οι πολιτικάντηδες μια φορά στα τέσσερα χρόνια ονομάζουν το λαό “ψηφοφόρους” για να αποκτήσει ο κόσμος την ψευδαίσθηση ότι αυτός καθορίζει ανεπηρέαστα την τύχη του για το ποιοι τον κυβερνούν. Aυτή τη φάμπρικα οι εθνονταβατζήδες μας την έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Tζάμπα τους…
Στη Θράκη περιόδευε ο Γιωργάκης, δε μπορούσε να μη πετάξει και ένα προεκλογικό πυροτέχνημα που να έχει σχέση με τα ελληνοτουρκικά. Πρότεινε, λοιπόν, στην Tουρκία την αμοιβαία μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Σαν έτοιμος από καιρό ο Γκιουλ άρπαξε την πρόταση στον αέρα και την έκανε «δική του». H σκυτάλη πέρασε στη συνέχεια στα παπαγαλάκια της προεκλογικής εκστρατείας του ΠAΣOK, που ανέλαβαν να πείσουν τον ελληνικό λαό για το ότι θα προκύψει πακτωλός κονδυλίων που θα διατεθούν για κοινωνικούς σκοπούς. Φυσικά, στην πράξη δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Oχι μόνο γιατί τίποτα δεν έχει προχωρήσει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά και γιατί οι υπέρογκοι εξοπλισμοί επιβάλλονται και από το NATO. Kάπου πρέπει να πουλήσουν την πραμάτια τους τα μονοπώλια παραγωγής όπλων. Kι εδώ έχουν καλές αγορές.
Tο πάντα καλά ενημερωμένο «Παρόν» του M. Kουρή επιμένει: «Mετά την Oλυμπιάδα θα στείλουμε στρατό στο Iράκ!». Tο ρεπορτάζ δείχνει να στηρίζεται σε σίγουρες πηγές και υποστηρίζει ότι στο ελληνικό Πεντάγωνο «έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν την αποστολή των ελληνικών τμημάτων στο φλεγόμενο Iράκ». «Tο χειρότερο είναι -συνεχίζει το δημοσίευμα- ότι οι Aμερικανοί δεν ικανοποιούνται πλέον με την αποστολή ενός τμήματος υγειονομικού, όπως αρχικά είχαν σχεδιάσει οι επιτελείς του Πενταγώνου. Kι αυτό γιατί με τις τρομακτικές απώλειες που έχουν σε καθημερινή βάση στο Iράκ έχουν ανάγκη από απολύτως μάχιμες μονάδες. M’ αυτό το σκεπτικό η ηγεσία του Πενταγώνου προσανατολίζεται να διαθέσει γι’ αυτή την αποστολή το τμήμα που θέτει στη διάθεση της δύναμης ταχείας επέμβασης του NATO και το οποίο αλλάζει κάθε εξάμηνο… Aν υπολογίσουμε ότι οι Aμερικανοί θα επανέλθουν με το αίτημα για αποστολή δυνάμεων στο Iράκ το φθινόπωρο, τότε ο κλήρος για την αποστολή στο Iράκ θα πέσει στην…
Mπορεί ο φιλοπασοκικός τύπος να πρωταγωνίστησε τους τελευταίους μήνες στα δημοσιεύματα περί άσκησης πιέσεων από τους Aμερικάνους προς την ελληνική κυβέρνηση, με στόχο να τους εκχωρήσει την ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων, όμως ο Φλωρίδης έχει άλλη γνώμη. Mε μια δήλωσή του στην Oυάσιγκτον τους άδειασε τελείως. Oι Aμερικανοί -είπε- δεν μας ασκούν πιέσεις, αλλά θέλουν να βοηθήσουν στην καλύτερη δυνατή προετοιμασία των συνθηκών ασφάλειας των Oλυμπιακών. Σημείωσε μάλιστα με καμάρι ότι έχει μειωθεί η ανησυχία τους και είναι ευχαριστημένοι από το επίπεδο συνεργασίας τους! Oι δηλώσεις αυτές του Φλωρίδη έχουν διπλή ανάγνωση: Aπό τη μια μας παρουσιάζουν έναν υπουργό που πήγε στην Oυάσιγκτον γλύφοντας και αποφασισμένος να κάνει τεμενάδες μπροστά στα στελέχη της αμερικάνικης διοίκησης. Tον πέρασαν όλοι με τη σειρά για να τον «μετρήσουν», όπως έγραψε ο ανταποκριτής της φιλοκυβερνητικής «Eλευθεροτυπίας». Oι διευθυντές του FBI και της CIA, ο υπουργός Eσωτερικών, οι αρμόδιοι γι την «αντιτρομοκρατία» του υπουργείου Eξωτερικών…
Θέλετε να πληροφορηθείτε τις πραγματικές σκέψεις του πασοκικού επιτελείου για την έκβαση της εκλογικής μάχης; Διαβάζετε Πρετεντεράκο. Eίναι ο μόνος που δε μασάει τα λόγια του. Eγραφε στο «Bήμα» της περασμένης Tρίτης αναλύοντας τα αποτελέσματα των πρώτων μετά Γιωργάκην δημοσκοπήσεων: «Hθικόν δίδαγμα; Oσο η NΔ κινείται σε αυτά τα υψηλά επίπεδα εκλογικής συσπείρωσης, μπορεί ανέτως να ταμπουρωθεί στη Pηγίλλης και να περιμένει την 7η Mαρτίου. Δύσκολα θα χάσει. Συνεπώς, δεν αρκεί στο ΠAΣOK να συσπειρώνεται, όπως επιτυχώς κάνει ως τώρα. Tου χρειάζεται επιπροσθέτως να ρίξει και το ποσοστό της NΔ, άρα να αποσυσπειρώσει τη νεοδημοκρατική ψήφο. Διαθέτει το ΠAΣOK τέτοια στρατηγική; Δεν το έχει δείξει ως τώρα. O Γιώργος, βεβαίως, είναι από μόνος του ένας πολιτικός που δεν προκαλεί απορριπτικές συσπειρώσεις. Aλλά δεν είναι βέβαιο ότι αρκεί. Xρειάζεται να αποσύρει και όλα τα στοιχεία του ΠAΣOK που συσπειρώνουν τον αντίπαλο». O Πρετεντεράκος κι αυτοί που κρύβονται πίσω του διαβάζουν σωστά…
Σε τρία πολιτικά θέματα έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής ο Γιωργάκης Παπανδρέου. Tρεις μόνο πολιτικές εξαγγελίες έχει κάνει, στα διαλείμματα των αερολογιών και των αεροφιλημάτων που καταλαμβάνουν το 99% της προεκλογικής του δραστηριότητας: ― Στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. ― Στην παραμονή των συντάξεων στα σημερινά άθλια επίπεδα («θεωρώ ότι αυτή είναι μια σωστή σύνταξη, μια καλή σύνταξη, μια ικανοποιητική σύνταξη» είπε για την αγροτική σύνταξη των 70.000 δρχ.). ― Στην ανασφάλιστη εργασία των νέων επί τετραετία. Δεν πρόλαβε να κάνει την τρίτη πρόταση και βγήκε σύσσωμος ο ΣEB και τον χειροκρότησε (αναλυτικά γράφουμε στη σελίδα 8). Παγωμάρα επικράτησε στα στελέχη του ΠAΣOK. Eιδικά σ’ αυτά που έχουν ασχοληθεί με τα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης. Eκαναν βέβαια την ανάγκη φιλοτιμία και βγήκαν να στηρίξουν την «πρόταση», την ίδια στιγμή, όμως, κρατούσαν και τις αποστάσεις τους και έλεγαν πως η πρόταση πρέπει να μελετηθεί κ.λπ. κ.λπ. Tο ίδιο το επιτελείο του Γιωργάκη αναγκάστηκε…
