Mπορεί ο Μάνφρεντ Βέμπερ να μην είπε ούτε λέξη για τα γιαούρτια και τα αυγά που «έφαγε» ο Φρέντι Μπελέρι έξω από το αλβανικό κοινοβούλιο, στέλνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο μήνυμα στον Μητσοτάκη ότι δε θα επιτρέψει στον Μπελέρι να τορπιλίσει τις σχέσεις ΕΕ-Αλβανίας, όμως ο Μπελέρι παρηγορήθηκε στην αγκαλιά του αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου, ο οποίος τον δέχτηκε στην αρχιεπισκοπή μαζί με την παρέα του.
Και τι παρέα! Ο τέως υπουργός Επικρατείας και μέντορας του Μπελέρι, Σταύρος Παπασταύρου, και ο Πέτρο Γκικουρία, ο άνθρωπος που οι Μπελέρηδες έβαλαν να διεκδικήσει τον δήμο Χιμάρας και έφαγε η μούρη του χώμα, καθώς κέρδισε πανηγυρικά ο μειονοτικός Βαγγέλης Τάβος, στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πρώην υπουργός και βουλευτής και κολλητός του Εντι Ράμα.
Οταν μειονοτικοί της Θράκης επισκέπτονται την Τουρκία, συναντώνται και φωτογραφίζονται με τούρκους πολιτικούς, δεν αφρίζει από το κακό του μόνο ο εσμός της τουρκοφαγίας και της πατριδοκαπηλίας, αλλά και οι «καθωσπρέπει» αστοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι, που καταγγέλλουν παρέμβαση της Τουρκίας στις εσωτερικές ελληνικές υποθέσεις. Τώρα που ένας πρώην υπουργός Μαξίμου, ένας ευρωβουλευτής της ΝΔ, καταδικασμένος για εξαγορά ψήφων από τα αλβανικά δικαστήρια και ένας αλβανός πολίτης που διεκδίκησε το δήμο Χιμάρας και είναι αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης στο δημοτικόι συμβούλιο της αλβανικής πόλης, εμφανίζονται από κοινού για να ζητήσουν την… ευλογία του αρχιεπίσκοπου (λέμε τώρα), πώς πρέπει να ερμηνευτεί η κίνησή τους, αν όχι ως εκδήλωση αλυτρωτισμού;
Ολοι αυτοί μιλούν για «βορειοηπειρωτικό ελληνισμό», ντύνοντας με το αλυτρωτικό-κατακτητικό όραμα την πολιτική τους παρουσία, κόντρα στην επίσημη (σε επίπεδο διακηρύξεων) εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους.
Αλήθεια, γιατί ο Μπελέρι με τον Γκικουρία δεν ξεκίνησαν πρώτα από βίζιτα στον Αλβανίας Αναστάσιο; Γιατί ο Αναστάσιος τούς έχει κλείσει την πόρτα. Οχι γιατί είναι κάποιος προοδευτικός (κάθε άλλο), αλλά γιατί είναι έξυπνος και ξέρει πως αν αγκαλιαστεί με τους κατ’ επάγγελμα «βορειοηπειρώτες», θα του γυρίσουν την πλάτη οι αλβανοί ορθόδοξοι και θα χάσει κάθε υποστήριξη από το αλβανικό κράτος (λεφτά, οικόπεδα για να χτιστούν εκκλησιές και ιδρύματα, ενίσχυση των εκκλησιαστικών ΜΚΟ κτλ.). Γι’ αυτό δεν πήγαν στον Αναστάσιο, όπως θα ήταν φυσικό και αναμενόμενο, αλλά κατέφυγαν στον πάντα πρόθυμο Ιερώνυμο.
Η στάση του Αναστάσιου διαλύει -εμμέσως πλην σαφώς- τον μύθο πάνω στον οποίο χτίστηκε το «βορειοηπειρωτικό». Είχαν βαφτίσει «έλληνες βορειοηπειρώτες» όλους τους ορθόδοξους της Αλβανίας, που είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στο νότιο τμήμα της χώρας. Ετσι, σχεδίαζαν να αρπάξουν όλη τη νότια Αλβανία και να την ενσωματώσουν στο ελληνικό κράτος. Δεν τα κατάφεραν. Από τότε πέρασε πολύς καιρός και οι χριστιανοί ορθόδοξοι του αλβανικού νότου επιδεικνύουν περήφανα την εθνικότητά τους, καθώς ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας κατά τη ναζιφασιστική κατοχή σφυρηλάτησε την εθνική υπερηφάνια του αλβανικού έθνους.
Πλέον δεν υπάρχει καμιά σύγχυση ανάμεσα στους Αλβανούς και τους έλληνες μειονοτικούς. Το κοινό (ορθόδοξο) θρήσκευμα, όσων θρησκεύονται, δεν τους βάζει στον κοινό παρονομαστή του «βορειοηπειρώτη». Ο Αναστάσιος ήταν από τους πρώτους που το κατάλαβε αυτό και για να στήσει το θρησκευτικό «μαγαζί» του πατριαρχείου στην Αλβανία, παραμέρισε τη σαβούρα του «βορειοηπειρωτισμού». Αλλιώς δε θα είχε καμιά τύχη ούτε ο ίδιος ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Οι κατ’ επάγγελμα «βορειοηπειρώτες», όμως, είχαν άλλη γνώμη. Συνδεδεμένοι με την ΚΥΠ και με ό,τι «μαύρο» υπάρχει στην Ελλάδα, κατέφυγαν ακόμα και σε φρικτά εγκλήματα κατά ανυποψίαστων αλβανών (και μειονοτικών!) στρατιωτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Ο Μπελέρι, η φασιστική ΜΑΒΗ και οι δολοφονικές επιθέσεις σε στρατώνες μέσα στην Αλβανία
Αυτό που κάνουν τώρα, με αιχμή του δόρατος τον Μπελέρι και με πλήρη κάλυψη από τον Μητσοτάκη, είναι προσπάθεια αναβίωσης του «βορειοηπειρωτικού» με κοστούμι και όχι με φόρμα παραλλαγής. Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει, όμως, ότι κάποια στιγμή δε θα εμφανιστεί και πάλι η αλυτρωτική βία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι και προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Ο Ιερώνυμος, που ξέρει ότι η φανατική «πελατεία» της Εκκλησίας της Ελλάδος έλκεται από την εθνικοφασιστική Ακροδεξιά, δέχτηκε αυτούς που αποτελούν… «εθνικά σύμβολα» (τρομάρα τους), αλλά υπήρξε προσεκτικός στις δηλώσεις του. Είπε: «Είμαι χαρούμενος και συγκινημένος, γιατί οι προσπάθειές μας για έναν καλό λόγο, μια καλή πράξη, ώστε να έρθει το αποτέλεσμα αυτό, είναι ένας καρπός καλών θελήσεων από πολλά μέρη. Προσωπικά θεώρησα ότι είχα και έχω υποχρέωση για μια τέτοια συμπεριφορά. Υπάρχουν λόγοι ιστορίας και συμπάθειας, αγαπούμε πολύ την γειτονική μας Αλβανία. Ευτυχώς φαίνεται πως η εποχή των διαιρέσεων αφήνει χώρο για καλύτερες ενέργειες και πράξεις. Ο ερχομός του κ. Μπελέρη είναι μια ευκαιρία ανανεώσεων των σχέσεων μας».
Ο Μπελέρι, βέβαια, είχε ευχαριστήσει τον Ιερώνυμο για την διαχρονική υποστήριξη της Ελλαδικής Εκκλησίας στον «βορειοηπειρωτικό ελληνισμό». Ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί τον Μπελέρι για να κόψει (όσο μπορεί) τις διαρροές προς τα δεξιά. Ομως οι δηλώσεις και η δράση του Μπελέρι ρίχνουν νερό στο μύλο της πέραν της ΝΔ Ακροδεξιάς. Γιατί να ψηφίσει ΝΔ αυτός που έλκεται από τον εθνικοφασισμό και να μην ψηφίσει Βελόπουλο, Λατινοποπύλου, νεοναζιστές, που λένε τα ίδια ακριβώς με τον Μπελέρι; Που μιλούν για «βορειοηπειρωτικό ελληνισμό» (όλος ο πληθυσμός της νότιας Αλβανίας μέσα) και όχι για ελληνική εθνική μειονότητα, η οποία είναι συγκεκριμένη και με δικαιώματα αναγνωρισμένα από το αλβανικό κράτος. Αμα γίνει και κάνας τυχοδιωκτισμός τύπου ΜΑΒΗ ή Κατσίφα, το κόστος θα είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Τέτοιες μέρες το 2018, απ’ αφορμή την υπόθεση Κατσίφα, δημοσιεύσαμε ένα άρθρο με τίτλο: Το εθνικιστικό δηλητήριο μετατρέπεται σε αίμα. Δημοσιεύουμε ξανά τις τελευταίες παραγράφους του:
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια (που σκορπάει μπόχα εθνικισμού, μεγαλοϊδεατισμού, ρατσισμού και φασισμού). Για να μην πάμε στα προπολεμικά χρόνια, όταν καταβλήθηκαν ανεπιτυχείς προσπάθειες να ενσωματωθεί στην Ελλάδα η Νότια Αλβανία, που την έχουν βαφτίσει Βόρειο Ηπειρο, επειδή εκεί κατοικεί και ελληνική μειονότητα, θα μείνουμε μόνο -και εν συντομία- στα κατά και τα μετά τη ναζιφασιστική κατοχή της Αλβανίας. Τότε πρωτοφτιάχτηκε το ΜΑΒΗ, με μοναδικό σκοπό το διαμελισμό της Αλβανίας με την αποκοπή του νότιου τμήματός της. Τσακίστηκε από το παρτιζάνικο κίνημα που είχε οργανώσει το νεαρό Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, στο οποίο συμμετείχαν και πολλοί έλληνες μειονοτικοί.
Μετά την απελευθέρωση τα ίδια. Ο Ενβέρ Χότζια και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας αρνήθηκαν την αγγλική επέμβαση, οπότε το «βορειοηπειρωτικό» έγινε μοχλός πιέσεων και δολιοφθορών, που είχαν πάντοτε αφετηρία την Ελλάδα. Η συντριπτική πλειοψηφία της μειονότητας δεν είχε κανένα πρόβλημα με το λαϊκοδημοκρατικό αλβανικό κράτος, που της αναγνώριζε όλα τα δικαιώματα. Ομως τα πρακτοριλίκια και οι δολιοφθορές συνεχίζονταν, ενώ η διατήρηση του πρωτοφανούς καθεστώτος της εμπόλεμης κατάστασης, δεκαετίες μετά τη λήξη του πολέμου (!), ερχόταν να επιβεβαιώσει ότι όλη η πρακτόρικη και υπονομευτική δουλειά ήταν επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους, η οποία διεξαγόταν από την ΚΥΠ και τις μυστικές υπηρεσίες του στρατού. Πάρα πολλά έχουν γράψει τα ίδια τα φασισταριά, καμαρώνοντας για τη δράση εξεχόντων στελεχών τους. Και η υπόθεση ΜΑΒΗ του 1994, έτσι όπως εξελίχθηκε, ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η ίδια δουλειά συνεχιζόταν.
Δε θα αναφερθούμε στα νεότερα χρόνια, μετά τη νομοτελειακή κατάρρευση του καθεστώτος του αλβανικού μικροαστικού εθνικισμού (επί Ραμίζ Αλία) και τη μετατροπή της Αλβανίας σε αμερικάνικο προτεκτοράτο. Θα σημειώσουμε μόνο πως σ’ αυτά τα χρόνια φούντωσε το «Τσάμικο» και όχι στα χρόνια που κυβερνούσε το Κόμμα Εργασίας. Παρά το μικροαστικό εθνικισμό του, εκείνο το καθεστώς ουδέποτε ήγειρε διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας, ούτε ζέσταινε το μεγαλοϊδεάτικο όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας». Οταν οι Τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία, για να γλιτώσουν από τις ορδές του Ζέρβα που εφάρμοζαν σε βάρος τους τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης, οι δωσίλογοι μπέηδες και τα όργανά τους συνελήφθησαν, δικάστηκαν, καταδικάστηκαν, εκτελέστηκαν, φυλακίστηκαν. Και κανένας από τους επιγόνους τους δεν τολμούσε να εγείρει ζήτημα «Τσαμουριάς» (ζητώντας τα ελληνικά εδάφη μέχρι την Πρέβεζα!).
Αυτό συνέβη επί… δημοκρατίας. Επί Μπερίσα, Νάνο και επιγόνων, με τους οποίους σφιχταγκαλιάστηκαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός πληρώνει με το ίδιο νόμισμα τον ελληνικό μεγαλοϊδεατισμό. «Βόρειο Ηπειρο» εσείς; «Τσαμουριά» εμείς. Και γαία πυρί μειχθήτω, όπως εισηγείται προβεβλημένος εκπρόσωπος της ελληνικής ακροδεξιάς, που ζήτησε να βομβαρδίσει η ελληνική αεροπορία το αρχηγείο των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων της Αλβανίας. Δηλαδή να κηρύξει η χώρα μας πόλεμο στην Αλβανία!
Το εθνικιστικό δηλητήριο μετατρέπεται σε αίμα. Πριν από μερικά χρόνια, ήταν οι νεκροί αλβανοί στρατιώτες στην Επισκοπή. Χτες ήταν ο Κατσίφας, που ακόμα δεν ξέρουμε αν δρούσε μόνος του ή αν καθοδηγούνταν από κάποια «κέντρα» (κρατικά ή… ιδιωτικά). Προσοχή, λοιπόν, να μην υποστούμε εθνικιστικό μιθριδατισμό. Είμαστε σίγουροι ότι οι πογκρομιστές τού «δε θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ» τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν την ευκαιρία. Να μην τους το επιτρέψουμε. Ο αλβανός εργάτης δίπλα μας δεν είναι εχθρός αλλά ταξικός αδελφός. Εχθροί μας είναι οι εθνικιστές και οι φασίστες, Ελληνες και Αλβανοί.