O Mητσοτάκης εξέφρασε, μέσω facebook, την… ανησυχία του για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Ας δούμε τι ακριβώς τον ανησυχεί:
«Αναμφίβολα, αυτό που «σφράγισε» αυτήν την εβδομάδα ήταν η σοβαρή κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή και η αύξηση των απειλών για την περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια. Η κατάσταση στον Λίβανο έχει επιδεινωθεί σημαντικά, ενώ είδαμε μεγάλη επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ, επίθεση την οποία η Ελλάδα καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο. Στηρίζουμε τον λαό του Ισραήλ και το δικαίωμά του να ζει με ασφάλεια, το οποίο επλήγη βάναυσα πριν από έναν χρόνο -σαν αύριο- με την αποτρόπαια επίθεση της Χαμάς σε βάρος εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών. Η τρομοκρατική βία κατά αμάχων, την περασμένη Τρίτη στη Γιάφα, είχε θύμα και έναν 26χρονο Έλληνα φοιτητή, κάτοικο Ιερουσαλήμ. Εκφράζω και πάλι τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του Ιωνά Καρούση».
Οι δολοφονικές επιθέσεις των σιωναζιστών στη Γάζα, τη Δυτική Οχθη και τον Λίβανο, οι νεκροί άμαχοι, τα δολοφονημένα παιδιά, δεν τον ανησυχούν καθόλου. Δεν τηρεί καν ίσες αποστάσεις. Μιλά για την «αποτρόπαια επίθεση της Χαμάς σε βάρος εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών», ενώ το σιωναζιστικό δολοφονικό όργιο το θεωρεί… άσκηση δικαιώματος του Ισραήλ, το οποίο στηρίζει.
«Καταδικάζει με τον πιο έντονο τρόπο» τη «μεγάλη επίθεση του Ιράν εναντίον του Ισραήλ», αλλά δε βρίσκει ούτε μια τυπική κουβέντα για τη δολοφονία του Ισμαΐλ Χανίγια επί ιρανικού εδάφους (ήταν επίσημος προσκεκλημένος του ιρανικού κράτους στην τελετή ορκωμοσίας του ιρανού προέδρου), για τη δολοφονία τουλάχιστον είκοσι ιρανών πολιτών μαζί με τον Χανίγια, ούτε για τις στοχευμένες δολοφονίες στελεχών του ιρανικού κράτους στον Λίβανο και τη Συρία.
Βαφτίζει «έλληνα φοιτητή» έναν από τους σιωνιστές που σκοτώθηκαν κατά την καταδρομική επιχείρηση παλαιστίνιων μαχητών στη Γιάφα, ενώ αυτός απλά τύχαινε να έχει και ελληνική ιθαγένεια (λόγω γονικής καταγωγής). Είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη σιωνιστική οντότητα, είχε υπηρετήσει στο σιωνιστικό στρατό και σπούδαζε ως ισραηλινός πολίτης και όχι σαν έλληνας φοιτητής.
Και βέβαια, δεν βρίσκει ούτε μια λέξη να πει για τους λόγους που αναγκάζουν τους Παλαιστίνιους να χρησιμοποιούν ως όπλο το ίδιο τους το σώμα, για τις συνεχείς δολοφονικές επιδρομές στη Δυτική Οχθη, για τις δολοφονίες παιδιών, για το στοχευμένο αεροπορικό βομβαρδισμό ανθρώπων που απλά κάθονταν σε μια καφετέρια και τύχαινε στην ίδια καφετέρια να κάθονται και τρεις αντιστασιακοί.
«Τον ρόλο της Ελλάδας ως αξιόπιστου εταίρου και συμμάχου και ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή είχα την ευκαιρία να συζητήσω με τους Ρεπουμπλικανούς Γερουσιαστές που συνάντησα χθες στα Χανιά. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις παραμένουν σε εξαιρετικό επίπεδο -αντίληψη που είναι κοινή σε διακομματικό φάσμα».
Είναι τόσο απροκάλυπτος στην αμερικανοδουλεία του που δε διστάζει να αποκαλύψει από ποιους παίρνει γραμμή, στις εντολές τίνων υπακούει, αδιαφορώντας για τα αισθήματα του ελληνικού λαού έναντι των Παλαιστίνιων και των Λιβανέζων, παραβλέποντας ακόμα και αυτό που μια αστική κυβέρνηση θα έπρεπε να παίρνει υπόψη της. Οτι η Ελλάδα, ως χώρα της περιοχής, δεν πρέπει να γίνεται στενός σύμμαχος και υποστηρικτής του κράτους-δολοφόνου, γιατί αυτό δεν την απομονώνει απλώς από την πλειοψηφία των λαών της περιοχής, αλλά δημιουργεί και κινδύνους να εισπράξει τη δίκαιη οργή τους.
Ο Μητσοτάκης, σ’ αυτό το κρεσέντο αμερικανοδουλείας και έρωτα για το σιωναζιστικό καθεστώς, «ξεχνά» ακόμα και τις τυπικές αναφορές των ελλήνων αστών πολιτικών για τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού στη γη του και σε ένα ανεξάρτητο κράτος. Δεν το «ξέχασε», φυσικά, το παρέλειψε σκόπιμα, για να δείξει πως γι’ αυτόν οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν δικαιώματα, πως τους αξίζει ο πιο φρικτός θάνατος, από τη στιγμή που δεν υποτάσσονται αλλά διεκδικούν με όλες τις μορφές του αγώνα, με κορυφαία τον ένοπλο αγώνα, τα δικαιώματά τους ως άνθρωποι και ως έθνος.
Μπορεί ακόμα και ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ να αναγνωρίζει το δικαίωμα ενός λαού που ζει υπό κατοχή στην ένοπλη αντίσταση, όμως για τον Μητσοτάκη αυτά είναι… αναχρονισμοί. Η αντίσταση βαφτίζεται «τρομοκρατία» και το μόνο δικαίωμα που αναγνωρίζεται είναι το δικαίωμα του σιωνιστικού κράτους στην κατοχή της παλαιστινιακής γης, στην καταπίεση με την πιο ωμή βία του παλαιστινιακού λαού, στο διαρκή εποικισμό των εδαφών της Δυτικής Οχθης και της Ιερουσαλήμ, κόντρα ακόμα και στις αποφάσεις του ΟΗΕ, και στην εφαρμογή συστηματικής γενοκτονίας.
