Στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, η χώρα μας βίωσε, κατά κοινή ομολογία, την πιο ομαλή και προοδευτική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της. […] Στη Μεταπολίτευση, ωστόσο, δεν έλλειψαν και οι μεγάλες προκλήσεις που δοκίμασαν την κοινωνική μας συνοχή, καθώς και το πολιτικό μας σύστημα. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έπληξε καίρια τη μεταπολιτευτική μας συνθήκη και ανέδειξε το πόσο ευάλωτη μπορεί να είναι η οικονομία σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες και διακινδυνεύσεις. Την ίδια στιγμή, μας έθεσε με τρόπο αμείλικτο ενώπιον της ευθύνης μας να θεραπεύσουμε τις διαχρονικές μας παθογένειες.
Κατερίνα Σακελλαροπούλου
(Από τις στήλες του Περιοδικού της Βουλής, σε αφιέρωμα για τα 50 χρόνια της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, η πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεξε να υπερασπιστεί τα Μνημόνια με τον τρόπο της τρόικας και του Αδωνι Γεωργιάδη. Οπως οι θεομπαίχτες παρουσιάζουν διάφορα φυσικά φαινόμενα σαν τιμωρία του θεού για τα αμαρτήματα των ανθρώπων, έτσι και η Σακελλαροπούλου βαφτίζει τα Μνημόνια και τους εφιαλτικούς εφαρμοστικούς τους νόμους, που επέβαλαν στον εργαζόμενο λαό ένα καθεστώς βάρβαρης «κινεζοποίησης» και παράλληλα παρέδωσαν στους ιμπεριαλιστές δανειστές όλη την περιουσία του ελληνικού κράτους, με μια απροκάλυπτη διαδικασία νεο-αποικιοκρατίας, σαν «θεραπεία για τις διαχρονικές μας παθογένειες». Το κόμμα που κυβερνά και που την έκανε ΠτΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση εμφανιζόταν ως αντίπαλος των Μνημονίων. Ο αρχηγός του έστηνε «Ζάππεια» για να εκφράσει την υποτιθέμενη αντίθεσή του. Στη συνέχεια, ως συμμέτοχο σε κυβερνήσεις και ως κυβέρνηση, υπερασπίστηκε τα Μνημόνια με το ίδιο πάθος που προσποιούταν ότι ήταν ενάντιά τους. Το ίδιο έκανε στη συνέχεια και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Σακελλαροπούλου έρχεται σήμερα να εκφράσει την κοινή βούληση του αστικού πολιτικού κόσμου. Κόντρα στη βούληση του ελληνικού λαού. Επιλέγει τη «θεραπεία διά των Μνημονίων» σαν το πιο σημαντικό γεγονός των 50 ετών της «Μεταπολίτευσης», διεκδικώντας και δι’ αυτής της πρόκλησης μια δεύτερη προεδρική θητεία)
