Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να παραιτηθώ αν είχε να κάνει με πολιτικό σχεδιασμό. Ο υπουργός δεν είναι αστυνομικός να καταστρώνει σχέδια αντιμετώπισης των χούλιγκαν. Θα ήταν ο εύκολος ο δρόμος της παραίτησης.
Γιάννης Οικονόμου
(Ακολουθώντας τη λογική του νέου υπουργού Μπατσοκαταστολής, οδηγούμαστε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργικός ανιψιός και γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Κούλη 1, Γρηγόρης Δημητριάδης, είχε πλήρη γνώση για την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη και άλλων θεσμικών προσώπων από την ΕΥΠ/ΚΥΠ. Οτι συμμετείχε στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ρουφιανοϋπηρεσίας και γι’ αυτό παραιτήθηκε. Οτι ο υπουργός Μεταφορών της κυβέρνησης Κούλη 1, Κώστας Καραμανλής, είχε πλήρη γνώση της λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου, ότι είχε τουλάχιστον εγκρίνει τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και γι’ αυτό παραιτήθηκε. Ετσι, ανατρέπεται και το ιδεολόγημα της «αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης», που κατασκεύασε το επιτελείο του μεγάρου Μαξίμου, στο οποίο ανήκε τότε και ο Οικονόμου ως υφυπουργός στον πρωθυπουργό και κυβερνητικός εκπρόσωπος, και οι χειρισμοί που ακολουθήθηκαν μετά την αποκάλυψη των υποκλοπών και του εγκλήματος στα Τέμπη. Σύμφωνα με τη λογική που πλασάρει τώρα ο Οικονόμου, έχοντας -προφανέστατα- συνεννοηθεί απευθείας με τον Μητσοτάκη, ουδείς υπουργός πρέπει να παραιτείται, γιατί δεν έχει υπηρεσιακή ευθύνη για τη δράση των υπηρεσιών που προΐσταται. Η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι μια ασπίδα των αστικών κυβερνήσεων. Παραιτείται ένας υπουργός, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη, γλιτώνει η κυβέρνηση. Ετσι παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας, χρόνια τώρα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον ευρωπαϊκό αστικό κόσμο. Ο Μητσοτάκης, πλέοντας σε πελάγη αλαζονείας μετά την εκλογική του νίκη και αντλώντας θράσος από τη θεωρία του «μιάμισι κόμματος», που πλασάρουν τα κυρίαρχα Μέσα μαζικής παραπληροφόρησης, παραβιάζει και τον αστικό κανόνα της «πολιτικής ευθύνης»)
