Τις εικόνες από τη Θεσσαλονίκη τις γνωρίζετε, οπότε δεν υπάρχει η ανάγκη παρουσίασης της είδησης. Ο σχολιασμός μόνον επιβάλλεται. Αναμφισβήτητα το ιερατείο έκανε μια επίδειξη δύναμης. Από πού, όμως, άντλησε αυτή τη δύναμη; Οχι από τη σχέση του με τους πιστούς, στους οποίους πουλάει τη γνωστή «παρηγορία» για τα βάσανα που περνούν στον κόσμο των ζωντανών, με την υπόσχεση για μια υπέροχη ζωή στον κόσμο των πνευμάτων. Το ιερατείο άντλησε δύναμη από την πολιτική εξουσία. Σε όλα τα επίπεδα. Από το τοπικό μέχρι το κεντρικό. Αν η εξουσία έβαζε απαγορευτικό, το ιερατείο αναγκαστικά θα πειθαρχούσε.
Ο δεξιός δήμαρχος έβγαινε επί μέρες στο γυαλί και δήλωνε ότι δεν είναι δυνατόν να μην γίνουν οι γιορτασμοί στη Θεσσαλονίκη. Για ποιο λόγο; Γιατί βρίσκεται στη μέση της θητείας του και θέλει να επανεκλεγεί. Κι αυτή τη φορά θα έχει μεγάλη ανάγκη τη στήριξη του ιερατείου, το οποίο ειδικά στη Θεσσαλονίκη μπορεί να ασκήσει μεγάλη εκλογική επιρροή (σημαντικά μεγαλύτερη απ’ αυτή που μπορεί να ασκήσει στην Αττική). Μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι υπήρξαν επαφές τις προηγούμενες μέρες και στον δήμαρχο έγινε… μια προσφορά που δεν μπορούσε να αρνηθεί (για να θυμηθούμε τον Ντον Κορλεόνε). Και φυσικά, ο δήμαρχος δέχτηκε την… προσφορά.
Η κυβέρνηση το ίδιο, για τους δικούς της λόγους. Οχι μόνο για να μην συγκρουστεί με το ιερατείο, αλλά και γιατί ήθελε πάση θυσία να στείλει το μήνυμα της επιστροφής στην «κανονικότητα». Μιλάμε για εγκληματική τακτική. ‘Η μάλλον για ένα ακόμα επεισόδιο μιας κατ’ εξακολούθηση εγκληματικής πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας.
Και το ιερατείο; Που υποτίθεται ότι αγωνιά για την υγεία των πιστών και στέκεται στο πλευρό της Πολιτείας, όπως λένε ο Τζερόνυμο και η Διαρκής Ιερά Σύνοδος; Ρητορικά είναι τα ερωτήματα. Εν προκειμένω ενώθηκε η «ψεκασμένη» μερίδα του ιερατείου με τη «ρεαλιστική». Τους ένωσε το κοινό συμφέρον. Το συγκεκριμένο πανηγύρι είναι μεγάλη μπίζνα. Ολοι τους ήθελαν να «ρεφάρουν» για τις περσινές απώλειες. Και να κατοχυρώσουν το δικαίωμά τους στις θρησκευτικές μπίζνες (γίνονται και αλλού πανηγύρια-χρυσορυχεία). Επρεπε να κατοχυρώσουν τη δική τους επιχειρηματικότητα, όπως κάνουν οι καπιταλιστές κάθε κλάδου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο τέλος αναγκάστηκε να ακυρώσει τις μαθητικές παρελάσεις σε ένα μεγάλο τμήμα της χώρας (Ανατολική Μακεδονία, Θράκη, Θεσσαλία), καταλήγοντας πάλι σε ένα ημίμετρο. Και χρησιμοποιώντας ακόμα και γελοία προσχήματα, όπως ο θάνατος της Γεννηματά, για να μην φανεί ότι υπαναχωρεί από την αρχική της στάση. Δεν άγγιξε, όμως, το «χρυσορυχείο» του ιερατείου. Ηξεραν καλά τι θα συμβεί. Η ευθύνη για το υγειονομικό έγκλημα δεν βαραίνει τους ρασοφόρους, βαραίνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή έχει υποχρέωση (εκ του αστικού Συντάγματος) να μεριμνά για την προστασία της υγείας των πολιτών. Αυτή έπρεπε να απαγορεύσει την πραγματοποίηση του πανηγυριού στον Αϊδημήτρη, που εξελίχτηκε σε ένα τεράστιο κορόνα-πάρτι.
Aυτό που έγινε στη μητρόπολη της Θεσσαλονίκης μόνο μ’ αυτό που γίνεται κάθε Κυριακή στα γήπεδα μπορεί να συγκριθεί. Εκεί που έχουν αφήσει να συνωστίζονται οι οπαδοί ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς μάσκες, να τραγουδούν και να ουρλιάζουν μισόγυμνοι για τη δόξα της ομαδάρας. Μάλιστα, αυτό που έγινε στο πανηγύρι του Αϊδημήτρη ήταν χειρότερο, καθώς δεν ήταν κυρίως νέοι, όπως στις κερκίδες των φανατικών, ενώ φιλούσαν ο ένας μετά τον άλλο και το ίδιο τζάμι.
