πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
«Λοιδορήσαι τους πονηρούς ουδέν εστί επίφθονον, αλλά τιμή τοίσι χρηστοίς, όστις ευ λογίζεται» (Να ξεφτιλίζεις τους κακούς διόλου δεν είναι άπρεπο, ίσα-ίσα τιμά τους καλούς, έτσι λένε οι μυαλωμένοι). Αριστοφάνης.
Τα φύλλα πέφτουν, σιγά-σιγά θα πέσουν κι οι μάσκες και όλοι θα αντιληφθούν τι γίνεται κάθε φορά όταν βγαίνουν «μετρήσεις» που ανεβάζουν τα ποσοστά… ευαρέσκειας για τη Νέα Δεινοκρατία και την τόσο «νοικοκυρεμένη» διακυβέρνησή της.
Φέτος δεν έχει μέρισμα, το πλιάτσικο χοντραίνει.
Το γράψαμε: φέτος βαρύς, γκρίζος, κακός χειμώνας.
«Η επιπόλαιη και ταυτόχρονα σκεπτικιστική κι εύπιστη αστική τάξη, είναι διαποτισμένη με μια δεισιδαίμονα εμπιστοσύνη στο κράτος-πρόνοιας, το οποίο ωστόσο αδιάκοπα κατακρίνει, κατηγορώντας πάντα την κυβέρνηση για τα δικά της σφάλματα και είναι ανίκανη να επιχειρήσει οτιδήποτε χωρίς την παρέμβαση των αρχών» (Gustave le Bon – «Ψυχολογία των όχλων»).
Οσο για το κίνημα, η γενική ακινησία (πλην των γνωστών, μεμονωμένων εξαιρέσεων που φαντάζουν πια γραφικές) θέτει πλέον ακόμη και ζήτημα αλλαγής του όρου…
Μια τουφεκιά απεργιακή, μια εθιμοτυπία
Πίσω απ' τα λόγια τα παχιά, τα λόγια τα μεγάλα
Που πια δεν τα πιστεύουνε ούτε κι όσοι τα λένε.
Δεσποινίς ετών 39 (ποια ταινία ρε;), κάθεται στο παραθύρι της και διαβάζει για να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Διαβάζουμε κι εμείς τας γραφάς που επανήλθαν στη μόδα, μαζί με την πατρίδα και την οικογένεια: «Ο αγρός Κεραμέως ήταν ένα χωράφι που αγόρασαν ιερείς (σ.σ. ο Φίλης ακούει;) με τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα, για να θάβονται εκεί οι ξένοι» (σ.σ. ποιοι πρόσφυγες ρε;).
Προς το παρόν οι πρόσφυγες θάβονται (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και στα ελληνικά νησιά, τα beautiful greek islands βαρβαριστί. Από μικρή ηλικία μάλιστα, καθώς τρία στα τέσσερα προσφυγόπουλα εκεί δεν πηγαίνουν σε σχολείο, σύμφωνα με στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
στον θείο Ντόναλντ αλλά και στη θεία την Αγγέλα
είν' όρος απαρέγκλιτος για κάθε υπηρέτη
δεκαετίες τον τηρούν, όλοι πια το γνωρίζουν.
Και το road movie συνεχίζεται, με το φιλοθεάμον κοινό να παρεμβαίνει στο σενάριο και να δίνει τη δική του εκδοχή:
μετά απ' την Ουάσινγκτον κι από το Βερολίνο
σύρε και στον Μελιγαλά, τράβα κι από Εξάρχεια
και πες μας τον αιώνα σου ως ποιητή τι βλέπεις.
«Εμείς οι λαοί του Αμαζονίου είμαστε γεμάτοι φόβο. Σύντομα θα είστε κι εσείς», κραυγάζει προς το παγκόσμιο χωριό ο Raoni Metuktire, περιβαλλοντολόγος-αρχηγός των ιθαγενών της φυλής Kayapo της Βραζιλίας. Ενώνοντας τη φωνή του με τόσους άλλους, που όμως κανείς από όσους πρέπει δεν τους ακούει.
Μου φαίνεται ή πάει καιρός που λείπουν απ’ την πιάτσα;
Oh god, οποία decadence! Πνευματική πενία.
Αρκούσαν λίγες λέξεις τους και γέμιζε η στήλη…
Το ευρωβαρόμετρο, σταδιακά μετατρεπόμενο σε ευρωελαφρόμετρο, μας βγάζει κάθε λίγο κι από ένα απολαυστικό φασούλι. Οσοι δεν το παρακολουθείτε συστηματικά, χάνετε πρόσθετη διασκέδαση. Ως γνωστόν, πρόκειται για βαρόμετρο που τροφοδοτείται με ευρώ, εξ ου και η χαρακτηριστική ονομασία του, ανάμεσα σε τόσα άλλα με πρώτο συνθετικό το ευρώ. Κάτι αντίστοιχο είναι και η eurostat, στατική πάντα στο ζήτημα των ευρώ.
Και η Τουρκία, στον δρόμο της ανάπτυξης κι αυτή, ετοιμάζεται να πλημμυρίσει μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου με ιστορία δώδεκα χιλιετιών…
Κοκκινοσκουφίτσα
