πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Δηλαδή, τι μπορεί να περιμένεις; Με «cut» αρχίζει το όνομά σου και με «no top» το επώνυμο!
στους δρόμους κωλοσέρνονται ζητώντας ψηφαλάκια
και δώσ' του τα ταξίματα, κεράσματα και τούμπες
για να βρούνε συνένοχους, ερείσματα να βρούνε.
Μέσ' στην πολλή τη φούρια τους πάν' και στον Αρχιμήδη
μα κείνος που τους γνώριζε, δεν στρέφει να κοιτάξει
μασάει κάτι γαλλικά και λέει χειρονομώντας
«μη μου τους κύκλους τάραττε, μη μου τους όρχεις πρήζε».
Τη βαρύγδουπη δήλωση ότι «λέγεται εκλογικό σώμα επειδή ακριβώς του λείπει το κεφάλι που επιτελεί τη θεμελιώδη λειτουργία της νόησης» υπογράφουν τριακόσιοι επιστήμονες, στο περιθώριο του συνεδρίου με θέμα «Καταλαβαίνεις ή κατ' άλλα βαίνεις;».
δεν μας ξεκαθαρίσατε: το κότερο είχε Μπέτυ;
Κυκλοφόρησε το νέο, πολύτομο, χρηστικό ευρετήριο με πρόσωπα της εργατικής τάξης που προσχώρησαν στους αστικούς μηχανισμούς εξουσίας με σκοπό «να γλείψουν κανένα κοκαλάκι». Τον πρόλογο κοσμούν τα ακόλουθα λόγια του Λένιν: «Η μικροαστική τάξη είναι εκείνη που τραβιέται προς το μέρος της μεγαλοαστικής τάξης και σε σημαντικό βαθμό υποτάσσεται σ’ αυτήν μέσω του μηχανισμού που προσφέρει στα ανώτερα στρώματα της αγροτιάς, των χειροτεχνών, των εμπόρων κ.α. σχετικά βολικές, ήσυχες και τιμητικές θεσούλες, που τοποθετούν τους κατόχους τους πάνω από τον λαό».
μα θα το πω: Πεθύμησα λίγη Διαμαντοπούλου
λίγο Ραγκούση, το «παιντί», την Αννα του Νταλάρα
τον Goldon τον διασκεδαστή, Σημίτη και Τσουκάτο.
Πού είναι οι καλοί καιροί και τα ωραία χρόνια;
Μείναμε με κακέκτυπα και… αναβαθμισμένους.
Την ίδια ώρα η λαϊκή μούσα στρέφει το βλέμμα της στο παγκόσμιο χωριό και κοιτάζοντας δεξιά κι αριστερά, γράφει:
όλο κοιτάζουν το κουμπί, λένε να το πατήσουν
μα μπαίνει η Νταίζη απ' τη μια κι η Μίνι από την άλλη
κι όλο το αναβάλλουνε και το ξανακοιτάνε.
Το «Χρυσό Φίδι» στο φεστιβάλ των καννών οπλοπολυβόλου, βραβείο πρωτότυπου σεναρίου και βραβείο κενού κυνού κέρδισε η ταινία «Τοξικά απορρίμματα» που παρακολουθεί την ιστορία ενός πτώματος χρυσαυγίτη σε αποσύνθεση (λέσι) σε κάδο απορριμμάτων του Αγίου Παντελεήμονα. Αρχικά, ένας σκύλος έρχεται σε επαφή μαζί του, δηλητηριάζεται και πεθαίνει με φριχτούς πόνους (οι μάρτυρες στη δίκη που ακολούθησε, μίλησαν για φόλα). Στη συνέχεια, ένας ρακοσυλλέκτης πιάνει το πτώμα και επαναφέρει στην Ευρώπη το φάντασμα της (φασιστικής και όχι μόνο) πανούκλας. Τέλος, το πτώμα καταλήγει στον Χ.Υ.Τ.Α. επιμολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα. Το φινάλε της ταινίας επιφυλάσσει τη μεγάλη ανατροπή, καθώς αποδεικνύεται ότι το πτώμα προέρχεται από συνέλληνα-συναγωνιστή που δάγκωσε τη γλώσσα του και πέθανε, με τον ιατροδικαστή να κάνει λόγο για πρωτοφανή τοξικότητα στα σπλάχνα του.
Γέμισε ο τόπος απ' αυτά, τα παίρνει ο αέρας.
– Του «νομικού πολιτισμού» και του «κράτους δικαίου»
τ' απάρτια είναι Τάσο μου. Τώρα θα τα μαζέψουν
να κάνουν ανακύκλωση γιατί είν' πολιτισμένοι
και να τα ξαναφέρουμε -τι θαύμα!- σαν καινούργια.
Κι η λαϊκή μούσα κοιτάζει ολόγυρα σα χαμένη και μουρμουρίζει:
το τέρας που απροκάλυπτα δηλώσεις μετανοίας
ζητάει χωρίς να νοιάζεται αν όλοι πια το ξέρουν
γιατί το συνηθίσανε και πλέον δεν διαφέρουν.
Τι θα γίνει με τον Μήτσο ρεεεεε;
Κοκκινοσκουφίτσα
