Μετά το κάζο που έπαθε το περασμένο Παρασκευοσάββατο, με την απουσία του από την κρίσιμη διαδικασία της Βουλής και τις διακοπές στην Αίγινα, ήταν αναμενόμενη η αντίδραση Μπαρουφάκη. Ηρθε με ένα μπαράζ συνεντεύξεων σε ξένα και ελληνικά Μέσα, στις οποίες επιδόθηκε στο αγαπημένο του σπορ των δηλώσεων και υπαινιγμών που μετά διόρθωνε ή έπαιρνε πίσω. Κεντρικό θέμα σ’ αυτές τις δηλώσεις η προετοιμασία για ενδεχόμενο Grexit που έγινε και δεν έγινε, σύμφωνα με τις απανωτές δηλώσεις του «ροκ σταρ» τέως υπουργού.
Ολ’ αυτά συνοδεύονταν με ιοβόλα βέλη κατά του ίδιου του Τσίπρα, ο οποίος –πάντα σύμφωνα με τις ποιητικές εξάρσεις του Μπαρουφάκη- υπέστη σοκ και κατάθλιψη από το μεγάλο ποσοστό του «όχι» στο δημοψήφισμα (φαίνεται πως περίμενε να βγει το «ναι» για να υπογράψει τη συμφωνία και να «την κάνει» από την κυβέρνηση).
Το θέμα με τον Μπαρουφάκη είναι πως παίζει «σόλο». Από τη στιγμή που η «Αριστερή Πλατφόρμα» οδεύει προς την οργανωτική ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία ανεξάρτητης κοινοβουλευτικής ομάδας και πολιτικού φορέα, ο ίδιος θα πρέπει να επιλέξει: ή θα πάει μ’ αυτούς (και σίγουρα δε θα καλοπεράσει, γιατί θα προσπαθήσουν να του βάλουν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι) ή θα μείνει με τους Τσιπραίους, επιδιώκοντας να κλείσει μια καινούργια συμφωνία με τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος στη συνέντευξη που έδωσε την περασμένη Τρίτη στην ΕΡΤ δεν του έκλεισε την πόρτα, αλλά αντίθετα υπερασπίστηκε την εντιμότητά του (πέρα από την εξυπνάδα και τις επιστημονικές του γνώσεις) και χαρακτήρισε ανοησίες όσα ακούγονται περί δολιότητάς του.
Η αντιπολίτευση, βέβαια, δε θα τον αφήσει σε χλωρό κλαρί (ήδη ο Λοβέρδος ζήτησε την κλήση του στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ενώ άλλοι μιλούν για ποινικά αδικήματα εκ μέρους του). Χτυπώντας τον Μπαρουφάκη, αποδομούν τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ή το μελλοντικό φορέα των Λαφαζανικών, αν ο Μπαρουφάκης ενταχθεί σ’ αυτόν. Ο αστικός κόσμος έφτασε στο σημείο να αγωνιά για το «πού θα πάει ο Βαρουφάκης»!
Δεν είμαστε σε θέση να πούμε αν ο Μπαρουφάκης τορπίλιζε συνειδητά τις διαπραγματεύσεις, υπηρετώντας την ατζέντα κάποιων χρηματιστικών κέντρων που ήθελαν να πλήξουν την Ευρωζώνη. Είναι όμως βέβαιο ότι έχει προσωπική πολιτική ατζέντα. Μέχρι το 2011, ελάχιστοι στην Ελλάδα γνώριζαν ότι στο ΕΚΠΑ υπάρχει κάποιος καθηγητής ονόματι Βαρουφάκης. Ηταν ένας από τους δεκάδες πανεπιστημιακούς της αράδας. Εγινε γνωστός με τις συνάξεις της «πλατείας των αγανακτισμένων» και έκτοτε δούλεψε συστηματικά το «ροκσταριλίκι» καταφέρνοντας να γίνει «κάτι». Αυτό το «κάτι» το πούλησε ακριβά και εξακολουθεί να το πουλάει ακριβά. Βλέποντας τα πράγματα έτσι, μπορούμε να πούμε ότι ο Μπαρουφάκης είναι τυπικό προϊόν της πολιτικής κρίσης του αστικού συστήματος στα χρόνια των Μνημονίων, όπως ακριβώς είναι ο Καμμένος και ο Θεοδωράκης ως αρχηγοί κομμάτων.
ΥΓ. Θα θέλαμε να ξέρουμε ποιος ήταν ο δεύτερος στην –άτυπη έστω- ψηφοφορία που έγινε για να αποφασιστεί «ενεργητική» απάντηση στον εκβιασμό των δανειστών και κατέληξε σε 4-2 (δύο υπέρ της… κολοκοτρωνέικης πρότασης Μπαρουφάκη και τέσσερις κατά). Υποψιαζόμαστε ότι ήταν ο κυρ-Αλέκος ο Φλαμπουράρης, ο οποίος μάλλον ήθελε να απαλλαγεί από το μαρτύριο ν’ ακούει τις μπαρούφες του Μπαρουφάκη και να πάει να παίξει καμιά πρέφα.
