Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν σε όλες τις εφημερίδες, μεταδόθηκαν απ’ όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ενα θαύμα της λαϊκής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, το θρυλικό γεφύρι της Πλάκας στα Τζουμέρκα, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, δεν υπάρχει πια. Εγινε σωρός από πελεκημένα λιθάρια στο βυθό του Αράχθου, που κυλά αυτές τις μέρες θολός και ορμητικός. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αραχθος φουσκώνει και θολώνει. Για πάνω από ενάμιση αιώνα, όμως, ήταν συμφιλιωμένος με το γεφύρι της Πλάκας που έζευε τις όχθες του. Ομως, η πολιτική της σκληρής λιτότητας και οι πολιτικοί της μίζας, της αρπαχτής και του φαίνεσθαι, το σύστημα που αδιαφορεί για τον πολιτισμό αν δεν αποφέρει άμεσα κέρδος σε καπιταλιστές και πολιτικά οφέλη σε πολιτικούς, είχαν καταδικάσει από χρόνια σε θάνατο το ιστορικό γεφύρι (και όχι μόνο). Αφού δεν μπόρεσαν να το γκρεμίσουν για να φτιάξει κάποιο νέο έργο η προς ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ, αποφάσισαν να το αφήσουν στη μοίρα του. Αποφάσισαν ν’ αφήσουν τη φυσική φθορά με την πάροδο των χρόνων να κάνει αυτή τη δουλειά. Δεν ήταν ο τύμβος της Αμφίπολης για να μπορούν να προσδοκούν σε αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας. Δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην ανάπτυξη του εθνικισμού το γεφύρι της Πλάκας. Γι’ αυτό και το εγκατέλειψαν, κλείνοντας τ’ αυτιά τους στις εκκλήσεις των ανθρώπων και των φορέων της περιοχής, που προειδοποιούσαν εδώ και χρόνια ότι το μοναδικό αυτό μνημείο κινδυνεύει. Οι συριζαίοι έσπευσαν να πουν ότι θα αποκαταστήσουν το γεφύρι. Τεχνικά γίνεται. Θέλει όμως λεφτά. Θα τα διαθέσουν ή απλά λένε κουβέντες της στιγμής και η αποκατάσταση θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες; Και μ’ όλα τα υπόλοιπα μνημεία που κινδυνεύουν τι θα γίνει; Ερωτήματα στα οποία η νέα συγκυβέρνηση, θέλει δε θέλει, θα υποχρεωθεί να δώσει σύντομα απάντηση.
♦ Ελλάς Ελλήνων Επιστρατευμένων (ανυπόγραφο σύνθημα με σπρέι έξω από το κτίριο της ΕΤ3 στη Θεσσαλονίκη)
Ασορτί με τις υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης, η οποία έχει υποσχεθεί ότι θα καταργήσει το νόμο που επιτρέπει την επιστράτευση απεργών. Αρκετοί θεωρούν ότι αυτό θα γίνει άμεσα. Οτι είναι από τους αστικούς δημοκρατικούς εκσυγχρονισμούς που είναι αναγκασμένοι να προωθήσουν οι συριζαίοι για να δημιουργήσουν ένα πέπλο πίσω από το οποίο θα κρύψουν την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν. Εμείς δεν εκφράζουμε σιγουριά για τίποτα, ακόμη και για τα εντελώς δευτερεύοντα και ανεκτά από το σύστημα, αν προηγουμένως δεν τα δούμε να γίνονται. Εμπόριο ελπίδων έκανε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δε σημαίνει ότι θα υλοποιήσει έστω και ένα μέρος απ’ αυτές. Οσο το σόου με τα κάζουαλ και χωρίς γραβάτες ντυσίματα των υπουργών αποδίδει, όσο ο Μπαρουφάκης μοστράρει σαν εθνικός ήρωας, δεν υπάρχει ανάγκη ακόμη και για δευτερεύουσες αλλαγές. Γιατί κάθε κράτος χρειάζεται τα εργαλεία του και οι διαχειριστές του δεν τα πετάνε με ευκολία στα σκουπίδια.
