Παταγωδώς απέτυχαν τα σεμινάρια επιμόρφωσης των διευθυντών των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για την «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας (στη Δευτεροβάθμια, τα σεμινάρια διεξάγονται αυτή την εβδομάδα). Οι διευθυντές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν προσήλθαν σ’ αυτά, είτε αυτοί οι λίγοι που προσήλθαν δεν έδειξαν, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων, διάθεση να σπάσουν τον «αποκλεισμό» των επιμορφωτικών κέντρων-σχολείων από τους εκπαιδευτικούς που πραγματοποιούσαν για το σκοπό αυτό στάση εργασίας.
Βεβαίως, δεν είμαστε σίγουροι για τις «αγνές» προθέσεις και τη στάση των στελεχών διοίκησης της εκπαίδευσης (μιλούμε για τους διευθυντές των σχολείων και όχι για τους περιφερειακούς διευθυντές, τους διευθυντές εκπαίδευσης και τους σχολικούς συμβούλους που απέδειξαν ότι επάξια σηκώνουν στις πλάτες τους το βάρος της εφαρμογής της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και της πολιτικής των καρατομήσεων). Σαφώς υπήρξαν αυτοί που απήργησαν, πειθαρχώντας στην απόφαση της ΔΟΕ για 48ωρη απεργία τη διημερίδα των σεμιναρίων, γιατί δεν ήθελαν να επωμιστούν τον κατάπτυστο ρόλο του αξιολογητή των εκπαιδευτικών των σχολείων τους, όπως υπήρξαν και αυτοί που πονηρά και εκ των υστέρων δήλωσαν στις διευθύνσεις εκπαίδευσης ότι «παρεμποδίστηκαν» και αυτοί που απέφυγαν τη σύγκρουση προφασιζόμενοι προσωπικούς λόγους για τη μη παρουσία τους στα σεμινάρια.
Την κατάσταση αυτή μέσα στον κύκλο των διευθυντών των σχολείων ανέδειξε και ο περιορισμένος αριθμός παραιτήσεών τους με δημόσια δήλωση πολιτικής τοποθέτησης ενάντια στην αξιολόγηση. Η μεσοβέζικη στάση τους όλο αυτό το διάστημα, που εξελίσσεται η επίθεση με αιχμή την αξιολόγηση, έχει την εξήγησή του και στο γεγονός ότι δεν ασκείται ιδιαίτερα μεγάλη πίεση πάνω τους από τους απλούς εκπαιδευτικούς, που αφού έδωσαν τη μάχη οπισθοφυλακών που τους πρότεινε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τελικά υπέκυψαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία φοβισμένοι.
Πάντως, πέρα απ’ όλα αυτά, η ματαίωση των σεμιναρίων, αυτή καθαυτή, ήταν ήττα για το υπουργείο Παιδείας. Το οποίο, διά της μαριονέτας του, του ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) προχωρεί σε ένα «εναλλακτικό» σχέδιο, υλοποιώντας την «εξ αποστάσεως επιμόρφωση» με ηλεκτρονικό τρόπο. Την ίδια στιγμή ξαμολύθηκαν και οι διευθυντές εκπαίδευσης για να ασκήσουν πιέσεις στους διευθυντές των σχολείων να συμμετέχουν σ’ αυτή τη γελοία απ’ όλες τις απόψεις «εξ αποστάσεως επιμόρφωση».
Για την επιτυχία ή μη αυτής της διαδικασίας κρατούμε, προς το παρόν, επιφυλάξεις, καθώς είναι πλέον καλοκαίρι και τα σχολεία είναι κλειστά, συνεπώς είναι ανύπαρκτη η οποιαδήποτε πίεση πάνω στους διευθυντές να μην ανταποκριθούν, όπως είναι γνωστό και το γεγονός ότι αυτοί, στην πλειοψηφία τους, πατούν σε δυο βάρκες -εξ ου και η επιλογή τους να γίνουν στελέχη της διοίκησης της εκπαίδευσης ακόμη και τα τελευταία χρόνια που ήταν διάχυτη η πεποίθηση ότι πάμε για επιβολή της αξιολόγησης- ενώ είναι σαφές ότι εκ της θέσης τους είναι περισσότερο πιθανό να υποκύψουν στις πιέσεις που ασκούνται άνωθεν.
