Η είδηση πέρασε στα ψιλά και μετά θάφτηκε τελείως: τρεις πρόσφυγες τραυματίστηκαν από πυρά που έριξαν άνδρες του Λιμενικού ενάντια στο σκάφος που επέβαιναν.
Μάθαμε μόνο την άποψη που σερβίρισε το Λιμενικό. Εντόπισαν, λέει, τουρκικό ταχύπλοο ανοιχτά της Χίου, που μετέφερε πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο κυβερνήτης του αρνήθηκε να σταματήσει, έκανε ελιγμούς για να ξεφύγει, πήγε να διεμβολίσει το σκάφος του Λιμενικού και οι άνδρες του πυροβόλησαν στη γέφυρα, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν τρεις από τους πρόσφυγες.
Γιατί δεν επιλήφθηκαν, τυπικά έστω, οι δικαστικές αρχές; Γιατί εξαφάνισαν τους επιβάτες του τουρκικού σκάφους, χωρίς κανένας να έρθει σε επαφή μαζί τους; Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Σιγά μη μπορούσε το δουλεμπορικό σκάφος να διεμβολίσει το ευέλικτο ταχύπλοο του Λιμενικού. Αλλά κι έτσι να ήταν, ο διεμβολισμός δεν μπορούσε να αποσοβηθεί με πυροβολισμούς στη γέφυρα. Αν πετύχαιναν τον κυβερνήτη, τότε το τουρκικό σκάφος θα καρφωνόταν ακυβέρνητο πάνω σ’ αυτό του Λιμενικού. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ειδικά όταν βλέπεις ότι ένα σκάφος έχει πάνω του πρόσφυγες, το αφήνεις να φύγει και δεν αρχίζεις το πιστολίδι, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τόσων ανθρώπων. Στο κάτω-κάτω, το τουρκικό σκάφος ήταν άοπλο.
Δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες, όμως το γεγονός ότι φρόντισαν αμέσως να θάψουν το περιστατικό δείχνει πως έχουμε ένα ακόμη ρατσιστικό επεισόδιο που κατέληξε σε πυροβολισμούς και τραυματισμούς προσφύγων. Εκτελώντας κυβερνητικές διαταγές, τα σκάφη του Λιμενικού σπέρνουν τον τρόμο στο Αιγαίο. Τη μια φορά δένουν και ρυμουλκούν ένα καΐκι με πρόσφυγες, πνίγοντας μανάδες και παιδιά. Την άλλη ανοίγουν πυρ στο ψαχνό (ούτε καν στον αέρα) τραυματίζοντας πρόσφυγες. Χρειαζόμαστε άλλους μάρτυρες γι’ αυτό που γίνεται;