Η ανασχηματισμολογία είναι αγαπημένο θέμα και των αστικών κομμάτων, που την τροφοδοτούν όταν θέλουν να στρέφουν την προσοχή του λαού στα ασήμαντα, και των αστικών ΜΜΕ, που τις δίνουν μυθικές διαστάσεις για τους ίδιους λόγους. Είναι λοιπόν σίγουρο, ότι η ανασχηματισμολογία που ξαναζέστανε ο Βενιζέλος και υποτίθεται ότι πάγωσε ο Σαμαράς θα εξακολουθήσει να γεμίζει σελίδες επί σελίδων στις αστικές φυλλάδες.
Παλιότερα, μια από τις αγαπημένες φράσεις του αστικού Τύπου ήταν πως η υποτίμηση και ο ανασχηματισμός δεν προαναγγέλλονται. Η υποτίμηση μας έχει τελειώσει μαζί με τη δραχμή, αλλά με τη συγκυβέρνηση τελείωσε και ο ανασχηματισμός-έκπληξη. Θα πρέπει να καθήσουν τρεις για ν’ αποφασίσουν, οπότε καταλαβαίνετε πόσο μεγαλώνουν τα περιθώρια διαρροών.
Ο Βενιζέλος καίγεται να βάλει μερικούς δικούς του στην κυβέρνηση, κάνοντας τώρα αυτό που είχε αρνηθεί να κάνει όταν του το ζητούσαν ο Λοβέρδος, ο Χρυσοχοΐδης και η Διαμαντοπούλου. Δεν είναι το ίδιο, όμως. Τώρα έχει ξεφορτωθεί τον Λοβέρδο και την Διαμαντοπούλου, ενώ και ο Χρυσοχοΐδης έχει στην ουσία αδρανοποιηθεί ως πόλος εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Επομένως, έχει όλα τα περιθώρια να κάνει το παιχνίδι με τους πολύ δικούς του.
Ο Βενιζέλος καίγεται, επίσης, να μπει και ο ίδιος στην κυβέρνηση. Αυτό, όμως, προϋποθέτει την είσοδο και του Κουβέλη, τον οποίο δεν τον βλέπουμε να ενδίδει στη σχετική πίεση. Διότι η τακτική του Κουβέλη είναι να μένει στην αφάνεια, για να χρεώνεται όσο γίνεται λιγότερο, και ταυτόχρονα να βολεύει τους διψασμένους για εξουσία και χρήμα ΔΗΜΑΡίτες σε πόστα του κρατικού μηχανισμού (γενικές και ειδικές γραμματείες, εταιρίες και οργανισμούς του δημόσιου). Από τη στιγμή που αυτή η «μηχανή» δουλεύει, δεν έχει κανένα λόγο να συρθεί πίσω από τον Βενιζέλο.
Κι ο Σαμαράς; Ο Σαμαράς φτύνει στον κόρφο του να μη τον ματιάσουν. Ούτε στα καλύτερα όνειρά του τον περασμένο Μάη, μετά την εκλογική συντριβή των πρώτων εκλογών, δεν περίμενε ότι θα έβγαζε ένα χρόνο τόσο άνετης κυβερνητικής θητείας. Αυτή τη στιγμή έχει όλη την άνεση να κάνει παιχνίδι και με τον ανασχηματισμό. Θα βολέψει κάποιους δικούς του, όπως έχει καθήκον (πρώτος στη σειρά είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης), και ταυτόχρονα θα έχει στο χέρι τον Βενιζέλο, που έχει ανοίξει όλα τα χαρτιά του. Οταν οι εταίροι σου δεν την έκαναν από τη συγκυβέρνηση όταν αυτή συμφωνούσε το Μνημόνιο-3, δεν ανησυχείς ότι θα την κάνουν λόγω ασυμφωνίας στα του ανασχηματισμού ή επειδή ο Χατζησωκράτης δε τα βρει με τον Λαζαρίδη και τον Κουκουλόπουλο στην «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας» (σε μια μπούρδα, δηλαδή).
