Επρεπε να βγει ο βρετανικός Guardian με δημοσίευμά του για να φύγει η τσίμπλα από το μάτι πολλών. Σε άρθρο της στις 16 Νοέμβρη, δηλαδή τη μέρα που ο περιβόητος Τσαρλς Νταλάρα συναντιόταν στην Αθήνα διαδοχικά με τους Βενιζέλο και Παπαδήμο, η βρετανική εφημερίδα αποκάλυπτε ότι το περιβόητο PSI+ δεν είναι παρά ένα κόλπο γκρόσο των τραπεζιτών και των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, με στόχο όχι την ελάφρυνση του ελληνικού κρατικού χρέους, αλλά τη βιωσιμότητά του μέσα στο χρόνο. Το ΙΙF, το πανίσχυρο διεθνές συνδικάτο των τραπεζών, δέχτηκε το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 50%, εξασφαλίζοντας ισχυρά ανταλλάγματα που κατοχυρώνουν πλήρως τα συμφέροντα των τραπεζών.
«Εγινε αντιληπτό», γράφει ο Guardian «πως σε αντάλλαγμα θ’ απαιτηθεί το μελλοντικό επιτόκιο στα νέα ομόλογα να είναι γύρω στο 8% ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι οι ομολογιούχοι θα λάβουν τον ίδιο τόκο που παίρνουν και σήμερα. Με άλλα λόγια, το κόστος που καταβάλλει η ελληνική κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει το τεράστιο χρέος της μπορεί να μην μειωθεί σημαντικά, ακόμη και καθόλου. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ θα μειωθεί και όταν έρθει η λήξη των ομολόγων θα υπάρχει λιγότερο χρέος να αποπληρωθεί, αλλά το μερίδιο των κυβερνητικών δαπανών που στρέφεται στην πληρωμή των τόκων επί των ομολόγων θα μείνει κατά βάση ίδιο». Για να γίνει αντιληπτό το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας που προωθεί το IIF, η βρετανική εφημερίδα παραθέτει ένα γλαφυρό παράδειγμα: «Είναι σα να τροποποιείς το στεγαστικό σου δάνειο αρχικής αξίας 200.000 βρετανικών λιρών με 5% ετήσιο επιτόκιο σε ένα νέο αξίας 100.000 λιρών με επιτόκιο 10%. Χρωστάς λιγότερα αλλά το μηνιαίο ποσό που φεύγει από τον μισθό σου για να εξυπηρετήσει το δάνειο μένει το ίδιο, έτσι άμεσα δεν έχει βελτιωθεί η θέση σου».
Λίγες ώρες αργότερα, το δημοσίευμα του Guardian επιβεβαιώθηκε πλήρως από διαρροές του Βενιζέλου. Οντως, ο Νταλάρα ζητά επιτόκιο 8% για τα νέα, «κουρεμένα» κατά 50% ομόλογα και επιπλέον μπόνους, ανάλογα με την αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ. Γιατί αυτή η απαίτηση; Γιατί οι τράπεζες αυξάνουν το αναπροεξοφλητικό τους επιτόκιο (είναι το επιτόκιο με το οποίο υπολογίζουν τις «ζημιές» από το «κούρεμα») σε 12%, έναντι 9% που είχαν δεχτεί με τη συμφωνία της 21ης Ιούλη. Ετσι, αυξάνουν τεχνητά τη «ζημιά», γι’ αυτό και ζητούν ψηλότερο επιτόκιο για τα νέα ομόλογα που θα πάρουν σε αντικατάσταση των παλιών (και αφού προεισπράξουν ένα μέρος σε μετρητά – ύψους 30 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την απόφαση της 26ης Οκτώβρη).
Και βέβαια, οι τραπεζίτες του IIF επαναλαμβάνουν, διά στόματος Νταλάρα, τα νέα ομόλογα που θα πάρουν να διέπονται από το βρετανικό αποικιοκρατικό Δίκαιο και όχι από το ελληνικό. Ζητούν, δηλαδή, ν’ αποκτήσουν τις ίδιες νομικές διασφαλίσεις που ήδη έχουν το ΔΝΤ και τα κράτη της Ευρωζώνης με τη δανειακή σύμβαση του Μάη του 2010 (αυτή που συνοδευόταν από το Μνημόνιο). Ετσι, το σύνολο του ελληνικού κρατικού χρέους θα διέπεται από ένα αποικιοκρατικό Δίκαιο που θα διασφαλίζει τους δανειστές, κράτη και ιδιώτες, με εγγύηση το σύνολο των κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Το PSI+, αν τελικά εφαρμοστεί, πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο αυτή τη στιγμή, θα είναι μια συμφωνία εξασφάλισης των τραπεζιτών. Θα είναι μια τεχνική αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, το οποίο θα απλωθεί σε μεγαλύτερο χρόνο, εξέλιξη που εξυπηρετεί τις τράπεζες, διότι θα εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων (που τα έχουν έτσι κι αλλιώς πληρωθεί). Υπάρχουν τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα σε τιμές ακόμη και στο 30% της ονομαστικής τους αξίας. Αυτά τα ομόλογα που οι ίδιες οι «αγορές» θεωρούν σκουπίδια, θα τα ανταλλάξουν με άλλα, ψηλότερης αξιολόγησης, με εμπράγματες εγγυήσεις και ψηλότερα επιτόκια. Ετσι, θα μπορούν να τα πουλήσουν σε ψηλότερες τιμές στη δευτερογενή αγορά.
Την Πέμπτη ο Νταλάρα, ο Ακερμαν και άλλα στελέχη του IIF θα συναντιόταν στη Φρανκφούρτη με στελέχη της ΕΚΤ και της τρόικας, προκειμένου να διαπραγματευθούν παραπέρα τα σχέδιό τους. Δεν ξέρουμε αν θα συμμετείχε και εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Η τρόικα θα πάρει τις αποφάσεις.
Ομως, το ίδιο το PSI+ είναι στον αέρα, γιατί η κρίση έχει επεκταθεί σε όλη την Ευρωζώνη και τα προβλήματα είναι υπαρξιακού χαρακτήρα πλέον. Επίθεση δέχτηκε ακόμη και το κρατικό χρέος της Αυστρίας, στενού συμμάχου της Γερμανίας. Ολα τα σχέδια αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, λοιπόν, βρίσκονται σήμερα υπό την αίρεση των γενικότερων προβλημάτων της Ευρωζώνης. Το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο δεν είναι έτοιμο ν’ αντιμετωπίσει την απειλή κατάρρευσης μιας μεγάλης οικονομίας, όπως π.χ. η Ιταλία. Γι’ αυτό υπάλληλοι σαν τον Μπαρόζο μιλούν για ανάγκη έκδοσης ευρωομόλογου, πρόταση που ακόμη δεν θέλει ν’ ακούσει η Γερμανία.
Μ’ αυτή τη ρευστότητα, λοιπόν, το μόνο βέβαιο είναι το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, ισόποσο με το σύνολο των ομολόγων που λήγουν την περίοδο 2012-14. Είναι αυτό που κρύβουν από τον ελληνικό λαό.
