Χαρακτήρα προεκλογικής φιέστας έδωσε η κυβέρνηση στην υπογραφή μνημόνιου συνεργασίας του υπουργείου Υγείας με το Δήμο Μίκρας Θεσσαλονίκης, για την ανέγερση Ογκολογικού και Παιδιατρικού Νοσοκομείων με τη μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Αυτοκρατορικός ο Αβραμόπουλος, με τους γνωστούς μελοδραματισμούς ο Πανίκας Ψωμιάδης και δίπλα τους ένας θλιβερός δήμαρχος ονόματι Θ. Γκουστίδης. Η αναφορά σ’ αυτόν δεν θα είχε κανένα νόημα, αν δεν ήταν Πασόκος. Κεντρικά το ΠΑΣΟΚ έχει δηλώσει (συνέντευξη Τύπου του Τομέα Υγείας στις 2 του περασμένου Μάη), ότι, μολονότι γενικά είναι υπέρ των ΣΔΙΤ, θεωρεί ότι αυτές δεν πρέπει να εφαρμοστούν στον τομέα της Υγείας, διότι ένα νοσοκομείο δε μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως μια γέφυρα. Αλλο, όμως, τι λέμε για προπαγανδιστικούς λόγους και άλλο τι κάνουν οι άνθρωποί μας σε διάφορα πόστα εξουσίας.
Ας αφήσουμε, όμως, τον θλιβερό πασόκο δήμαρχο και ας δώσουμε το λόγο στον υπουργό Υγείας Δ. Αβραμόπουλο:
«Ο συμπράττων ιδιώτης επιφορτίζεται με την υποχρέωση κάλυψης όλων των εξόδων για τη μελέτη και κατασκευή των έργων και απόκτησης του απαραίτητου ιατρικού και ξενοδοχειακού εξοπλισμού, ενώ είναι αρμόδιος για τις υποστηρικτικές υπηρεσίες, όπως αυτές της καθαριότητας, της σίτισης, των χώρων στάθμευσης και της διαχείρισης των αποβλήτων».
H «κάλυψη όλων των εξόδων» από τον ιδιώτη είναι, βέβαια, παραμύθι. Ο ιδιώτης θα πάρει επιχορηγήσεις, θα ενταχθεί σε προγράμματα, θα πάρει δάνεια με την εγγύηση του ελληνικού δημόσιου. Οπως έχει γίνει σε όλα τα έργα που κατασκευάστηκαν με «αυτοχρηματοδότηση» (αεροδρόμιο Σπάτων, Αττική Οδός, γέφυρα Ρίου-Αντίρριου κ.λπ.). Εν προκειμένω, βέβαια, δεν υπάρχει σπατόσημο ή διόδια για να κονομάει ο ιδιώτης. Υπάρχει, όμως, το ενοίκιο που θα πληρώνει το ελληνικό δημόσιο για τη χρήση του νοσοκομείου. Ενοίκιο για τα κτίρια αλλά και για τον εξοπλισμό που η προμήθειά του ανατίθεται στον ιδιώτη. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι υπερτιμολογήσεις έχουν να γίνουν και τι σκαρταδούρα έχει να μαζευτεί, προκειμένου οι εργολάβοι να έχουν τις μέγιστες αποδόσεις για τα κεφάλαιά τους.
Ομως δεν είναι μόνο αυτό. Το ελληνικό δημόσιο θα αλυσοδεθεί με πολύχρονη σύμβαση για την εκχώρηση στους εργολάβους σημαντικότατων υποστηρικτικών υπηρεσιών, όπως η σίτιση, η καθαριότητα και το πάρκινγκ. Εκτός όλων των άλλων, θα πρέπει οι επισκέπτες του νοσοκομείου να ξεχάσουν το δωρεάν πάρκινγκ στους γύρω δρόμους, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλα σχεδόν τα νοσοκομεία. Η ρυμοτόμηση θα γίνει έτσι ώστε υποχρεωτικά να κατευθύνονται στο επί πληρωμή πάρκινγκ των εργολάβων. Με ποια λογική το δημόσιο θα δεσμευτεί με μακρόχρονα συμβόλαια για παραχώρηση των βασικών υποστηρικτικών υπηρεσιών στους εργολάβους; Δεν προεξοφλεί αυτή η δέσμευση την εξαθλίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και τους κινδύνους που προκύπτουν απ’ αυτή; Υπάρχει περίπτωση οι εργολάβοι να μην κοιτάξουν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι;
Αν νομίζετε ότι αυτά είναι όλα και τελειώσαμε, κάνετε λάθος. Οπως δήλωσε ο Αβραμόπουλος, «στο πέριξ των νοσοκομείων σύμπλεγμα προβλέπεται και η δημιουργία μιας σειράς ευεργετικών υποδομών για την κοινωνία, αλλά και για την οικονομία». Οπως είπε, θα δημιουργηθεί παιδικός σταθμός, κέντρο ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων και περιφερειακό ιατρείο. Η αναφορά σε κέρδη για την οικονομία μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως θα πρόκειται για κυριλέ ιδρύματα επί πληρωμή.
Τέλος, «ο δήμος επίσης θα προσποριστεί τα οφέλη από την αξιοποίηση ενός εμπορικού κέντρου που ο συμπράττων ιδιώτης θα αναλάβει να κατασκευάσει για το σκοπό αυτό». Και εμπορικό κέντρο, λοιπόν, δίπλα στα δυο νοσοκομεία και τα περιφερειακά ιδρύματα. Θα κατασκευαστεί, δηλαδή, μια ολόκληρη πολιτεία της μπίζνας, που θα μαζεύει όλη την πελατεία, με κέντρο τα δυο νοσοκομεία.
Τι θα μείνει στο ελληνικό δημόσιο; Δυο νοσοκομεία που μέχρι να κατασκευαστούν δεν ξέρουμε αν θα μπουν τελικά στο ΕΣΥ. Και σε ποιο ΕΣΥ; Στο ΕΣΥ που εξαθλιώνεται ή σ’ ένα άλλο ΕΣΥ με τεράστιες διαφορές ανάμεσα στις μονάδες του, με υπηρεσίες που θα παρέχονται ανάλογα με το πόσα μπορεί ο καθένας να πληρώσει;
