Την ώρα που ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης κομπορρημονούσε από το κεντρικό δελτίο του Mega, ότι τελικά η πτώση του ΑΕΠ στα τέλη του χρόνου μπορεί να είναι μικρότερη από το 4% που προβλέπει το Μνημόνιο, η ΕλλΣτατ έδινε στη δημοσιότητα τα στοιχεία για την πτώση του ΑΕΠ το δεύτερο τρίμηνο του χρόνου. Το κοντέρ έγραψε -3,5%, έναντι -2,3% που ήταν η πτώση του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο.
Μήνα με το μήνα η κρίση βαθαίνει. Η μείωση του ΑΕΠ θα αγγίξει το 5% τα επόμενα τρίμηνα, όπως δείχνουν εμπειρικά όλα τα επιμέρους στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (μείωση της κατανάλωσης, μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, καταβαράθρωση της οικοδομικής δραστηριότητας, μείωση της πιστωτικής επέκτασης, λουκέτα σε μαγαζιά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πτώση τουρισμού κ.λπ.).
Αμεση συνέπεια για τα εργαζόμενα στρώματα είναι η αύξηση της ανεργίας. Ηδη, πάλι σύμφωνα με τα (υποεκτιμημένα) στοιχεία της Ερευνας Εργατικού Δυναμικού της ΕλλΣτατ, το Μάη η ανεργία έφτασε το 12%, έναντι 8,5% το Μάιο 2009 και 11,9% τον Απρίλιο 2010. Σύμφωνα μ’ αυτή την έρευνα, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 181.784 άτομα σε σχέση με το Μάιο του 2009 (αύξηση 43,2%)! Φαντάζεστε, λοιπόν, τι έχει να γίνει τους επόμενους μήνες.
Πρέπει εδώ να συμπληρώσουμε ότι δίπλα στην καθαρή ανεργία υπάρχει η υποαπασχόληση. Τα διήμερα-τριήμερα-τετραήμερα είναι καθεστώς όχι μόνο στις μικρές επιχειρήσεις, αλλά και στις μεγάλες. Χωρίς καν να τηρούνται οι (ευνοϊκές για τους καπιταλιστές) διατάξεις του νόμου Λοβέρδου. Η απειλή της απόλυσης έχει γίνει όπλο στα χέρια των καπιταλιστών, μικρών και μεγάλων, που υποχρεώνουν τους εργάτες να δουλεύουν όποτε θέλει η επιχείρηση και για όσο τους χρειάζεται. Καθεστώς είναι, επίσης, οι απλήρωτες υπερωρίες, προκειμένου η μειωμένη παραγωγή να βγαίνει σε λιγότερες μέρες και τις υπόλοιπες μέρες οι εργάτες να εξαναγκάζονται σε υποχρεωτική (και απλήρωτη, φυσικά) αργία.
Γνωρίζοντας τις δραματικές για τους εργαζόμενους μέρες που έρχονται, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιδίδεται ήδη σε αναπτυξιολογική φλυαρία, η οποία θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες, απ’ αφορμή και την παραδοσιακή πολιτική φιέστα της ΔΕΘ. Ομως, για τον ελληνικό καπιταλισμό δεν υπάρχει καμιά αναπτυξιακή προοπτική και δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να το καταλάβει. Ο ελληνικός καπιταλισμός παραδοσιακά στηρίζεται στην οικοδομή, την παραγωγή ειδών πλατιάς κατανάλωσης και στον τουρισμό. Και οι τρεις αυτοί τομείς πάνε κατά διαόλου, γιατί έχει στεγνώσει το λαϊκό εισόδημα.
Μήπως, όμως, θα αποκτήσει ξαφνικά κάποια εξαγωγική διάσταση ο ελληνικός καπιταλισμός; Με τι φόντα; Και σε τι περιβάλλον. Δείτε τις ειδήσεις των τελευταίων εβδομάδων. Η κυβέρνηση Ομπάμα ζει δραματικές μέρες, γιατί αναθεωρούνται όλα τα στοιχεία και δείχνουν πλέον ότι η αμερικάνικη οικονομία δεν ανακάμπτει, αλλά ξαναμπαίνει σε κρίση. Ηδη κορυφαίοι οικονομολόγοι ερίζουν για το αν μπαίνουμε σε μια νέα κρίση (σχήμα W) ή απλώς συνεχίζεται η προηγούμενη κρίση (το μόνο που δεν αμφισβητούν είναι ότι θα έχουμε κρίση, παγκόσμια). Γίνεται ανοιχτά πλέον λόγος για νέα χρηματοπιστωτική «φούσκα». Η βιομηχανική παραγωγή της Ευρωζώνης υποχώρησε τον Ιούνη κατά 0,1% ενώ οι εκτιμήσεις μιλούσαν για άνοδο κατά 0,6%. Ηδη, εκφράζονται φόβοι για την δυναμική της ανάκαμψης που είχαν προεξοφλήσει τα επιτελεία. Στη Βρετανία, η Κεντρική Τράπεζα αναθεώρησε προς τα κάτω τις εκτιμήσεις της για το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας για το 2011 από 3,4% σε 2,5%. Οικονομολόγοι εκτιμούν ότι η Ευρωζώνη θα έχει ρυθμούς ανάπτυξης 1,2% το 2010 και 1,4% το 2011. Ακόμα και η Κίνα ανακοίνωσε κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής.
Σε τι περιβάλλον, λοιπόν, θα αποκτήσει ξαφνικά αναπτυξιακή ροπή και προσανατολισμό προς τις εξαγωγές ο ψωριάρικος ελληνικός καπιταλισμός; Η αναπτυξιολογία είναι απλώς μια δημαγωγική φλυαρία της κυβέρνησης, για να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες στους εργαζόμενους που υφίστανται τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης.
