Μπρος-πίσω για τα Θρησκευτικά

Πριν λίγο καιρό πανηγύριζαν οι «προοδευτικοί», ότι επιτέλους το υπουργείο Παιδείας έκανε ένα βήμα σε θετική κατεύθυνση, απαλλάσσοντας από το μάθημα των Θρησκευτικών, τους μαθητές, που κατά δήλωσή τους (εφόσον ήταν ενήλικες) ή κατά δήλωση των γονέων και κηδεμόνων τους, δεν επιθυμούσαν να το παρακολουθήσουν, επικαλούμενοι απλά λόγους συνείδησης, χωρίς καμιά αιτιολόγηση αυτών των λόγων. Στα σχολεία, όπως πληροφορηθήκαμε από συντρόφους που έχουν παιδιά στο λύκειο, υπήρξε κύμα α-παλλαγής των μαθητών από τα Θρησκευτικά, ακόμα και μαθητών προερχόμενων από συντηρητικές οικογένειες, αφού κυριάρχησε η ανακούφιση των παιδιών από ένα επιπλέον βάρος (παρακολούθησης, αποστήθισης, εξετάσεων), τη στιγμή που αυτά πιέζονται αφόρητα λόγω της προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Από την άλλη, οι φύλακες των ιερών και οσίων, το παπαδαριό, θορυβήθηκε σφόδρα και παρενέβη έντονα η Εκκλησία της Ελλάδας. Ετσι, πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι των οδηγιών του υπουργείου Παιδείας προς τα σχολεία, ο Στυλιανίδης επανήλθε με νέες εγκυκλίους και δημόσιες δηλώσεις ερμηνείας τους, όπου σκόπιμα μπουρδουκλώνει τα πράγματα, αναφέροντας ότι από το μάθημα απαλλάσσονται μόνον οι ετερόδοξοι και αλλόδοξοι μαθητές. Οι νέες εγκύκλιοι οδήγησαν διευθυντές σχολείων να αξιώνουν από τους γονείς των μαθητών θετική ή αρνητική δήλωση σχετικά με το θρήσκευμά τους. Επειτα από διαμαρτυρίες πολλών γονιών ανά την χώρα, που έπεσαν θύματα της εφαρμογής από υποταχτι-    κούς διευθυντές των ερμηνευτικών εγκυκλίων Στυλιανίδη, παρενέβη ο Συνήγορος του Πολίτη με επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας, σημειώνοντας ότι «σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης έχουν όλοι οι μαθητές, εφόσον αυτοί ή οι γονείς τους, ανάλογα με την περίπτωση, επικαλούνται εν προκειμένω λόγους συνείδησης. Η εγκυρότητα της δήλωσης αυτής δεν είναι συνταγματικώς θεμιτό να εξαρτάται από οποιασδήποτε μορφής –θετική ή αρνητική– δήλωση θρησκεύματος». Την «ανεξάρτητη αρχή» (που τώρα έτυχε να μην πάει με τα νερά του υπουργείου Παιδείας, προσανατολισμένη στα εκσυγχρονιστικά πλαίσια των ευρωπαϊκών δεδομένων, που η κυβέρνηση, σ’ αυτό το θέμα, δεν μπορεί να ακολουθήσει, εμποδιζόμενη από τα ισχυρά  βαρίδια του παπαδαριού) κατακεραύνωσε ο υπουργός Παιδείας. Ο οποίος δήλωσε και το εξής αμίμητο: «Οταν γίνεται αναφορά συνείδησης, εννοούμε τη θρησκευτική συνείδηση. Δε μπορούν να υπεισέρχονται στον όρο συνείδηση ιδεολογικοί, πολιτικοί ή άλλοι λόγοι που μπορούν να νομιμοποιήσουν μια τέτοιου είδους εξαίρεση (από το μάθημα των θρησκευτικών)».