Ακόμη και κυβερνητικοί βουλευτές εξέφρασαν αντιρρήσεις και ζήτησαν βελτιώσεις στο νομοσχέδιο για την «προστασία των δανειοληπτών» που ψηφίστηκε στη Βουλή. Ενα νομοσχέδιο καθαρά δημαγωγικό, που δεν προσφέρει καμιά ουσιαστική προστασία στους εργαζόμενους που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, αλλά βοηθά την κυβέρνηση στο πολιτικό της παιχνίδι. Τη βοηθά να εμφανίζεται ως τάχα δραστήριος αρωγός των λαϊκών στρωμάτων έναντι της ληστρικής πολιτικής των τραπεζών.
Πρώτα-πρώτα, το νομοσχέδιο δεν υπεισέρχεται καθόλου στην ίδια τη ληστεία που ασκούν οι τράπεζες σε βάρος των δανειοληπτών, στην πηγή δηλαδή του προβλήματος, που οδηγεί πολλούς σε αδυναμία αποπληρωμής των δανείων. Αν η κυβέρνηση ήθελε να βοηθήσει κάπως τον κοσμάκη που στενάζει υπό το βάρος των χρεών, θα υποχρέωνε τις τράπεζες να κατεβάσουν –για παράδειγμα– το ληστρικό επιτόκιο των πιστωτικών καρτών στο 10%, που ισχύει σε όλη την ευρωζώνη, από περίπου 18% που το ‘χουν καθιερώσει στην Ελλάδα, μέσα από διαδικασίες καρτέλ.
Δεύτερο, το νομοσχέδιο δεν αφορά καθόλου τα στεγαστικά δάνεια. Ολα τα στεγαστικά δάνεια δίνονται με εγγραφή υποθήκης στο ακίνητο που αγοράζει ο δανειολήπτης, επομένως οι τράπεζες έχουν «δεμένο το γάιδαρό τους». Στη χειρότερη μοίρα, μάλιστα, βρίσκονται οι εργαζόμενοι που έχουν πάρει δάνειο από τον ΟΕΚ. Ολα αυτά τα δάνεια είναι κυμαινόμενου επιτοκίου και ήδη οι δανειολήπτες έχουν υποστεί μια σημαντικότατη επιβάρυνση της δόσης τους, που αφορά καθαρά τόκους που πάνε στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών.
Παρενθετικά, αναφέρουμε πως οι τράπεζες, που εισπράττουν την επιδότηση επιτοκίου από τον ΟΕΚ, ήδη άρχισαν τους εκβιασμούς, ζητώντας αύξησή του. Ο ΟΕΚ επιβεβαίωσε ότι ήδη η Eurobank ζήτησε με επιστολή της να αντικατασταθεί το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που ισχύει στη σχετική σύμβαση (4,25%) με το υψηλότερο επιτόκιο Euribor (5,31%)! Επειδή, κινδυνεύουν να βρεθούν στον αέρα 45.000 δικαιού-χοι δανείου, που τα δάνειά τους εγκρίθηκαν αλλά δεν έχουν ακόμα εκταμιευτεί (αυτοί, όμως, έχουν πληρώσει προκαταβολές στους κατασκευαστές), το πιθανότερο είναι ο ΟΕΚ να υποκύψει στον ωμό εκβιασμό των τραπεζιτών.
Τρίτο, ακόμα και εκείνοι που αδυνατούν να πληρώσουν καταναλωτικά και στεγαστικές κάρτες δεν προστατεύονται αποτελεσματικά από το νομοσχέδιο Αλογοσκούφη. Γιατί έτσι και φτάσουν το νέο όριο (20.000 έναντι 10.000 ευρώ που ίσχυε ως τώρα), θα πρέπει να αποδείξουν ότι βρίσκονται «σε αποδεδειγμένη και ανυπαίτια αδυναμία» να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Ποιος, αλήθεια, θα καθορίζει ειδικά το «ανυπαίτιο»; Κάποιο δικαστήριο, προφανώς. Δηλαδή, ο δανειολήπτης που βρίσκεται σε ανάγκη θα πρέπει να πληρώσει δικηγόρους για ν’ αντιμετωπίσει τα καλά οργανωμένα νομικά γραφεία των τραπεζών.Δικηγόρους θα πρέπει να πληρώσει και για να ασκήσει ανακοπή στην εκτελεστική πράξη. Αν δεν το κάνει, η τράπεζα θα του βγάλει το σπίτι στο σφυρί, ακόμα και αν ισχύουν οι άλλοι όροι.
Πριν από περίπου ενάμιση αιώνα, έγινε στο Παρίσι η πρώτη στην Ιστορία προλεταριακή επανάσταση, που οδήγησε στη δημιουργία της Κομμούνας. Ενα από τα πρώτα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει η Κομμούνα του Παρισιού ήταν η λειτουργία του ενεχειροδανειστήριου. Οι εργαζόμενοι άφηναν πολύτιμα είδη του νοικοκυριού τους για να πάρουν μερικά φράγκα και ν’ αγοράσουν ψωμί. Επειδή δε μπορούσαν να επιστρέψουν το δάνειο συν το ληστρικό τόκο, τα πράγματά τους έμεναν εκεί και το ενεχειροδανιστήριο τα πουλούσε σε πλειστηριασμούς. Ετσι, το ενεχειροδανειστήριο ήταν στα μάτια των εργατών σύμβολο εκμετάλλευσης, ισότιμο με τη Βαστίλλη που είχαν γκρεμίσει οι παππού-δες τους. Γι’ αυτό και το οπλισμένο πλήθος απαίτησε το κλείσιμό του και την επιστροφή στα νοικοκυριά των πραγμάτων που είχαν «καταθέσει».
Σήμερα, τη θέση του ενεχειροδανειστήριου έ-χουν πάρει οι τράπεζες με τα «προϊόντα» που σερβίρουν: πιστωτικές κάρτες και κάθε είδους καταναλωτικά δάνεια. Αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις τρέχουσες ανάγκες τους, τα εργαζόμενα νοικοκυριά τσίμπησαν το «τυρί» χωρίς να δουν τη «φάκα» ή βλέποντάς την και απλά αγνοώντας την, επειδή η πίστη στο συλλογικό αγώνα για αύξηση μισθών, μεροκάματων και συντάξεων χάθηκε. Μόνο μια καινούργια Κομμούνα μπορεί να τους απαλλάξει απ’ αυτό το βραχνά.
