H Επιχείρηση Wimpy ηταν 6.000 φιλιά στα πόδια 3.000 γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων που σφαγιάστηκαν στο στρατόπεδο της Σάμπρα και της Σατίλα. Η Επιχείρηση Wimpy ήταν 30.000 λουλούδια πάνω στους τάφους 30.000 μαρτύρων που είχαν ξεσηκωθεί στον πόλεμο ενάντια στην ισραηλινή εισβολή του 1982. Η Επιχείρηση Wimpy έμοιαζε με την αξιοπρέπεια μιας ολόκληρης πόλης και ενός λαού…. Η Επιχείρηση Wimpy είναι μια τελετουργία προσευχής και ένα βλαστάρι ελιάς που φυτρώνει με κάθε σύγκρουση, πέτρα, βόμβα [που στοχεύει τις Δυνάμεις Ισραηλινής Κατοχής] στην Παλαιστίνη.
Λιβανέζος δημοσιογράφος
Ηταν 24 Σεπτέμβρη του 1982. Ο σιωναζιστικός στρατός αλώνιζε στον Λίβανο. Οι στρατιώτες του συμπεριφέρονταν σαν αλαζόνες τουρίστες, όταν δεν δολοφονούσαν Λιβανέζους και Παλαιστίνιους. Εκοβαν βόλτες ακόμα και στη Χάμρα, στο κέντρο της Βηρυτού (σαν να λέμε ανάμεσα Ομόνοια και Σύνταγμα).
Εκείνη τη μέρα, τρεις ισραηλινοί, ένας αξιωματικός και δύο στρατιώτες, έτρωγαν στο Wimpy Cafe στη Χάμρα, ένα κοσμοπολίτικο μαγαζί με παριζιάνικο αέρα, στέκι της λιβανέζικης διανόησης. Οταν ήρθε η ώρα να πληρώσουν, ήθελαν να πληρώσουν σε ισραηλινά σέκελ και όχι σε λιβανέζικες λίρες ή δολάρια. Ηξεραν ότι τα καταστήματα στον Λίβανο δε δέχονται σέκελ και ήθελαν να τη βγάλουν τζάμπα (σαν τους άγγλους σιωνιστές στην «Αξιώτισσα» της Νάξου ένα πράγμα).
Ενώ οι τρεις σιωναζιστές διαπληκτίζονταν με τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου, αρνούμενοι να πληρώσουν με οτιδήποτε άλλο εκτός από σέκελ, σηκώθηκε από παρακείμενο τραπέζι ένας νεαρός Λιβανέζος και είπε ήρεμα στους εστιάτορες: «Μην ανησυχείτε, θα καλύψω εγώ τον λογαριασμό των παιδιών». Αντί να βγάλει το πορτοφόλι του, έβγαλε το πιστόλι και μπαμ-μπαμ-μπαμ! Τρεις σφαίρες, τρεις προκλητικοί νεοναζιστές νεκροί (ο αξιωματικός πέθανε επί τόπου, οι στρατιώτες αργότερα, καθώς χτύπησε τον ένα στο λαιμό και τον άλλο στο στήθος).
Ο νεαρός Αραβας ονομαζόταν Χάλεντ Αλουάν. Ηταν 19 ετών και μέλος του λιβανέζικου τμήματος του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικού Κόμματος. Αφού εκτέλεσε το επαναστατικό πατριωτικό του καθήκον, ο Αλουάν έφυγε ήσυχα, χωρίς να τον ενοχλήσει κανένας, και πήγε στο σπίτι του. Λέγεται πως αφού καθάρισε τους σιωναζιστές, είπε στον σερβιτόρο: «Κράτα τα ρέστα»! Η ατάκα μνημονεύεται μέχρι σήμερα.
Το Λιβανέζικο Μέτωπο Εθνικής Αντίστασης ανέλαβε την ευθύνη για την επιχείρηση. Μέλη του ΚΚ Λιβάνου υποστήριξαν ότι ο Αλουάν είχε βοηθηθεί στην Επιχείρηση Wimpy από δύο ακόμα αγωνιστές, ένα μέλος του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικού Κόμματος και ένα μέλος του ΚΚ Λιβάνου ονόματι Σαρμπέλ Αμπούδ.
Δεν έχει σημασία αν ο ισχυρισμός αληθεύει ή όχι, σημασία έχει ότι ένα ευρύτατο φάσμα πατριωτικών και αριστερών πολιτικών δυνάμεων χαιρέτισε την αντιστασιακή πράξη του Αλουάν και «διεκδίκησε» συμμετοχή σ’ αυτήν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ηταν η τελευταία φορά που στρατιώτες του σιωναζιστικού στρατού έφαγαν ή ήπιαν καφέ στα μαγαζιά της Βηρυττού. Ηξεραν πως πλέον κάποιος Χάλεντ παραφυλάει για να… πληρώσει το λογαριασμό. Και ήταν πολλοί οι αγωνιστές που οργάνωσαν επιθέσεις ενάντια σε σιωναζιστές στρατιώτες σε διάφορα μέρη του Λιβάνου, μέχρι που αυτοί ξεκουμπίστηκαν από την πολύπαθη αραβική χώρα.
Αργότερα, το υποστηριζόμενο από τους σιωναζιστές χριστιανικό κόμμα Κατάεμπ (Φαλαγγίτες) κατάφερε να συλλάβει τον Χάλεντ. Δεν τόλμησαν να τον σκοτώσουν. Τον έκλεισαν σε φυλακή, από την οποία κατάφερε να δραπετεύσει. Το 1985 ο Χάλεντ δολοφονήθηκε σε ενέδρα μαζί με δύο ακόμα συντρόφους του του ΣΣΕΚ.
Το όνομα αυτού του γενναίου νέου έγινε θρύλος. Το 2000, ο δήμος της Βηρυτού μετονόμασε την πλατεία όπου βρίσκεται το Wimpy Cafe σε Πλατεία Χάλεντ Αλουάν. Το 2003 απονεμήθηκε στον Χάλεντ Αλουάν, μετά θάνατον, το Παράσημο του Τάγματος της Τιμής του λιβανέζικου κράτους.
Θυμηθήκαμε την Επιχείρηση Wimby, όχι μόνο γιατί πλησιάζει η επέτειος και θα υπάρξουν σίγουρα εκδηλώσεις τιμής, αλλά και για να σημειώσουμε πως ματαιοπονούν οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους, που νομίζουν ότι θα αφοπλίσουν τη Λιβανέζικη Αντίσταση.
