Ποια είναι τα θέματα που κυριαρχούν στην εσωτερική πολιτική επικαιρότητα; Από το βραδάκι της Τετάρτης έχουμε την πρόεδρο του ΣτΕ, η οποία θ' αφήσει την τήβεννο και θα φορέσει το ταγιέρ της πρώτης παρελασιάρχου της χώρας. Με υπόδειξη Μητσοτάκη και θετικές ψήφους από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Και με τον συρφετό της μιντιοκρατίας να της πλέκει το εγκώμιο.
Το αποκορύφωμα της γελοιότητας, βέβαια, ήταν η ανακοίνωση του Μητσοτάκη με τις αναφορές στο φύλο της υποψήφιας προέδρου ως βασικό προσόν για την υπόδειξή της. Αλλά και η δήλωση της ίδιας της υποψήφιας. Οχι στο σκέλος που αναφέρθηκε σε τιμή στη Δικαιοσύνη. [Σ' αυτό έχει απόλυτο δίκιο, καθώς η αστική Δικαιοσύνη, ως κατασταλτικός μηχανισμός του αστικού κράτους και θεσμός προστασίας των συμφερόντων του κεφαλαίου, πράγματι τιμάται με τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα].
Αναφερόμαστε στο σημείο που ισχυρίστηκε ότι στο πρόσωπό της τιμάται η σύγχρονη Ελληνίδα, προσφέροντάς μας εξαρχής ένα δείγμα ταξικής αλαζονείας. Οχι, μαντάμ, η Ελληνίδα της κεφαλαιοκρατίας και του αστικού κράτους μπορεί να αισθάνεται τιμή για την αναρρίχησή σας στην προεδρία της Δημοκρατίας (αυτό μας είναι αδιάφορο), όμως η Ελληνίδα της φτώχειας και της βιοπάλης δεν μπορεί να εκπροσωπηθεί από εσάς. Ταξική άβυσσος υπάρχει ανάμεσά σας.
Αυτά θα απασχολήσουν την επικαιρότητα μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη που θα γίνει η πανηγυρική εκλογή. Μετά, την πρώτη θέση της επικαιρότητας θα καταλάβουν και πάλι τα «εθνικά θέματα». Η προσμονή για μια αμερικάνικη δήλωση -υπαινικτική έστω- που θα γέρνει κάπως περισσότερο υπέρ της Ελλάδας και όχι της Τουρκίας. Η αγωνία μήπως στην επιδιωκόμενη συμφωνία ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες φατρίες της Λιβύης περιληφθεί και νομιμοποίηση της τουρκο-λιβυκής συμφωνίας για την ΑΟΖ, δεδομένου ότι η Τουρκία έχει πολύ ενεργό ρόλο σε όλο το παζάρι (από τη Μόσχα μέχρι το Βερολίνο).
Τα «εθνικά θέματα» έχουν διαχρονικά χρησιμοποιηθεί για να στομώσουν την ταξική πάλη των εργατών και εργαζόμενων, για να χτίσουν μέτωπα συναίνεσης γύρω από τις αστικές πολιτικές ηγεσίες. Σήμερα χρησιμοποιούνται για να παγιώσουν την πλήρη περιθωριοποίηση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μικροαστών.
Αν παρακολουθήσει κανείς τον αστικό Τύπο και δε ζει στην Ελλάδα, θα βγάλει το συμπέρασμα ότι η χώρα μας είναι ένα σύγχρονο νησί των μακάρων, η ευτυχισμένη ζωή των οποίων απειλείται από τέρατα που ζουν έξω αλλά κοντά στο νησί. Αν κάποιος μιλήσει για προβλήματα, για φτώχεια, για ανεργία, για υποαπασχόληση, για ανασφάλεια και επισφάλεια, οι διακινητές της προπαγάνδας θα σπεύσουν να συμφωνήσουν, συστήνοντας παράλληλα υπομονή και… εθνική εγρήγορση, διότι οι… εθνικοί κίνδυνοι μας απειλούν με χειρότερα. Και θα συστήσουν συσπείρωση γύρω από την ενιαία εθνική γραμμή, η οποία έχει στο κέντρο της το κέρδισμα της εύνοιας των ιμπεριαλιστών. Με κάθε κόστος, φυσικά, γιατί αυτή η εύνοια -δυστυχώς- δεν προσφέρεται δωρεάν.
Να βγούμε από το περιθώριο. Αυτό είναι το δικό μας -ταξικό και όχι εθνικό- προσκλητήριο. Να μιλήσουν η εργατική τάξη και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, σφραγίζοντας την επικαιρότητα με τα δικά τους αιτήματα. Ενάντια στην κεφαλαιοκρατία, η οποία χτίζει εθνικό μέτωπο γύρω από τα δικά της συμφέροντα, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Σχετικά Αρθρα
