♦ Eίναι γνωστή η εκμετάλλευση της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης του σοβιετικού λαού από τον Πούτιν. Ο ηγέτης της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας, με την ευκαιρία των 75χρονων της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, είναι αποφασισμένος να οργανώσει πολλές εκδηλώσεις, εντάσσοντας την ιστορία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, αφυδατωμένη από το κομμουνιστικό της περιεχόμενο, στην ιδεολογία του ρωσικού εθνικισμού. Ξεκίνησε από το κοιμητήριο του Λένινγκραντ, αυτό το συγκλονιστικό μνημείο με το μισό εκατομμύριο νεκρούς της πολιορκίας θαμμένους σε τεράστιους ομαδικούς τάφους. Στη φωτογραφία τον βλέπουμε να ακουμπά ένα μπουκέτο με κόκκινα τριαντάφυλλα (τα κόκκινα τριαντάφυλλα κυριαρχούν στο κοιμητήριο) σ' έναν ομαδικό τάφο πολιτών που πέθαναν ή σκοτώθηκαν το 1942, στη διάρκεια της πολιορκίας. Ουδείς τόλμησε να πειράξει τις γρανιτένιες πλάκες (με σφυροδρέπανο για τους πολίτες, με αστέρι για τους στρατιωτικούς). Η πόλη, όμως, εξακολουθεί να ονομάζεται «Αγία Πετρούπολη», όπως τη μετονόμασε ο Γιέλτσιν. Ο Λένιν έπρεπε να μην υπάρχει στο όνομά της. Οπως και ο Στάλιν στο Στάλινγκραντ, που ονομάζεται έτσι μόνο μια μέρα το χρόνο (την επέτειο της νίκης). Τις υπόλοιπες μέρες ονομάζεται Βόλγογκραντ.
♦ Πάντοτε υπάρχουν ευκαιρίες για… ειρηνική συνύπαρξη. Η ατζέντα βρίθει από πολιτικά events με πολιτιστικό περιτύλιγμα. Ελπίζουμε ότι ο κ. Κουτσούμπας θα ξαναβρεθεί με τις κυρίες Βαρδινογιάννη και Μενδώνη σε κάποια από τις εκδηλώσεις του «επετειακού έτους» για τις ελληνομηδικές συγκρούσεις στις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα, που διοργανώνει (με κρατική στήριξη φυσικά) το ίδρυμα Βαρνογιάννη. Τώρα που πήρε το κολάι, οφείλει να ανταποκριθεί στις προσκλήσεις που σίγουρα θα λάβει.
♦ Οι ντελιβεράδες, ως άνθρωποι (και όχι μόνο ως εργαζόμενοι) δεύτερης κατηγορίας, να πηγαίνουν από τις σκάλες. Δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια…
