♦ Στο Πολυτεχνείο της Αθήνας έγινε η βεβήλωση. Σε αφίσες της «Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση», πάνω στην προσωπογραφία του Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπντάλα, του λιβανέζου κομμουνιστή που κρατά φυλακισμένο εδώ και 35 χρόνια το γαλλικό ιμπεριαλιστικό κράτος, κάποιοι ζωγράφισαν με μαρκαδόρο το αστέρι του Δαβίδ και από κάτω έγραψαν τη λέξη ANTIFA, λεκιάζοντας ό,τι συμβολίζει αυτή η λέξη. Πρόκειται για ένα μικρό παρεάκι, πρακτοράκια του σιωνισμού, που έχει εμφανιστεί και άλλες φορές, κυρίως σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
♦ Στην Ακαδημίας είναι γραμμένο το σύνθημα. Από τη μια το περιεχόμενο του συνθήματος και από την άλλη το ανυπόγραφο, μας επιτρέπουν να υποθέσουμε βάσιμα ότι πρόκειται για έναν/μία ακόμα κοψοχέρη/ισσα. Ο θυμός εξαιτίας της εξαπάτησης, όμως, δεν είναι καλός σύμβουλος. Ετσι, το ίδιο το σύνθημα χάσκει μισό, ανολοκλήρωτο πολιτικά, με λαθεμένο μήνυμα. Εστιάζει μόνο σε ένα κόμμα του μεγάλου μνημονιακού αστερισμού. Και δε λέει λέξη για τον καπιταλισμό, τον οποίο υπηρετεί πιστά όλο το μνημονιακό τόξο και όχι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ.
♦ Δίχως κράτος δίχως νόμο – Νομικάριοι θα πανουκλιάσετε
Σε πεζούλι έξω από τη Νομική της Αθήνας είναι το υπογεγραμμένο με «αλφάδι» και «μηδενόσημο» σύνθημα και μας προκάλεσε διάφορα ερωτηματικά. Το «δίχως κράτος» το καταλαβαίνουμε (κεντρικό αναρχικό πρόταγμα). Τον πλεονασμό «δίχως νόμο» (πλεονασμός γιατί άμα δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει και νόμος) επίσης τον καταλαβαίνουμε. Δίνει έμφαση στο «δίχως κράτος», άσε που σχετίζεται και με το χώρο της Νομικής Σχολής. Το «νομικάριοι θα πανουκλιάσετε», όμως, δεν το καταλαβαίνουμε με τίποτα. Εχει ο αναρχομηδενιστής που έγραψε το σύνθημα τη βεβαιότητα ότι επίκειται τέτοιας σφοδρότητας κοινωνική επανάσταση, που θα σαρώσει το κράτος και τους μηχανισμούς του, οπότε οι υποψήφιοι δικαστές, εισαγγελείς και δικηγόροι (οι νομικάριοι, δηλαδή) θα μείνουν χωρίς δουλειά; 'Η εννοεί κάτι άλλο που εμείς δεν πιάνουμε; Παρακαλούμε τους «νομικάριους» αναγνώστες να βοηθήσουν.
♦ Αλύπητο βρωμόξυλο σε κάθε σεξιστή
Στη Νομική είναι κι αυτό το σύνθημα, γραμμένο με σπρέι χρώματος φούξια και με υπογραφή «αλφάδι» και «χαόσημο». Η… αρκετά διαδεδομένη γραφικότητα της εποχής. Ενας κακοχωνεμένος σουφραζετισμός, ξεντυμένος από κάθε ταξική-πολιτική προσέγγιση.