Ο Δένδιας κάλεσε την Τουρκία να δει ότι «η πολιτική των κανονιοφόρων, η πολιτική Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς στη Μεσόγειο, ανήκει τελείως σε μια άλλη εποχή». Μάλιστα.
Δεν περιμέναμε από τον Δένδια ιστορικοϋλιστική προσέγγιση, αλλά τουλάχιστον τη γελοιότητα θα μπορούσε να την αποφύγει. Αν μη τι άλλο, ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ακμή της, ούτε κανονιοφόρους διέθετε ούτε «πολιτική των κανονιοφόρων» ασκούσε. Απλά κατακτούσε εδάφη και επέκτεινε την αυτοκρατορία, κάνοντας και σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό, για τις οποίες δεν μιλούν οι ανιστόρητοι του ελληνικού εθνικισμού. Ασε που με τέτοιες αντι-ιστορικές συγκρίσεις, θα μπορούσε κάποιος… Δένδιας της άλλης πλευράς να αντιλέξει μιλώντας για… πολιτική του Μεγάλου Αλέξανδρου.
Ο όρος «πολιτική των κανονιοφόρων» είναι συνδεδεμένος με τη νεωτερικότητα, δηλαδή με τον καπιταλισμό. Την άσκησαν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις που εξελίχθηκαν σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και την ασκούν ακόμη. Αλλιώς τι γυρεύει ο 6ος αμερικανικός στόλος στη Μεσόγειο (και άλλοι στόλοι της ίδιας ιμπεριαλιστικής χώρας σε άλλα σημεία του πλανήτη, πολύ μακριά από τα σύνορα των ΗΠΑ); Τι γυρεύει το «Σαρλ ντε Γκολ» στην Ανατολική Μεσόγειο; Γιατί διατηρούν οι βρετανοί πρώην αποικιοκράτες και νυν ιμπεριαλιστές στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο;
Και βέβαια, «πολιτική των κανονιοφόρων» ασκούν και εξαρτημένες χώρες. Οχι μόνο η περιφερειακά ισχυρή Τουρκία, αλλά και η Ελλάδα. Την ώρα που ο Δένδιας πέταγε την κοτσάνα του, ο Παναγιωτόπουλος διέρρεε στα παπαγαλάκια που κάνουν ρεπορτάζ Πενταγώνου, ότι επισπεύδεται η δημιουργία δεύτερου ναυστάθμου του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Στη Σούδα θα πέσει το χρήμα (λεφτά υπάρχουν για εξοπλισμούς), για να είναι ο στόλος κοντά στο θέατρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου! Πολύ μακριά από τα ελληνικά σύνορα, αλλά πολύ κοντά στα κοσμοκρατορικά «σύνορα» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που θέλει να ενισχύσει τη γραμμή αντιπαράθεσης με το ρωσικό ναυτικό που έχει δημιουργήσει ισχυρή βάση στη Συρία.
Ναι, είναι και άχρηστοι
Προχθές, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, δημοσιεύσαμε αναλυτικό άρθρο για τα αίτια της φωτιάς στον Υμηττό, αλλά και γενικότερα για την εγκληματική πολιτική των αστικών κυβερνήσεων, διαχρονικά, που καταστρέφει το δασικό πλούτο της χώρας.
Χθες το απόγευμα, δημοσιεύσαμε νέο άρθρο, με ρεπορτάζ για το πώς τους «ξέφυγε» η φωτιά που ξεκίνησε από υποσταθμό της ΔΕΗ στην Ανω Γλυφάδα και θα μπορούσαν να την είχαν ελέγξει, αν είχαν σε ετοιμότητα τα πυροσβεστικά γύρω από τον Υμηττό, όπως υπαγόρευε η κρισιμότητα της κατάστασης: υψηλή θερμοκρασία, δυνατός άνεμος, ακαθάριστα οικόπεδα, συσσώρευση τεράστιας μάζας ξερής καύσιμης ύλης στον Υμηττό.
«Και εγκληματίες και άχρηστοι» ήταν ο τίτλος του χτεσινού άρθρου. Ναι, είναι και άχρηστοι αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν ούτε τα στοιχειώδη. Αυτά για τα οποία διαθέτουν τα μέσα. Η κυβερνητική πολιτική έναντι του δάσους είναι εγκληματική, αλλά οι άχρηστοι την κάνουν ακόμα πιο εγκληματική.
Σήμερα, ακόμα και φιλοκυβερνητικοί δημοσιογράφοι «κοπανάνε» τον Στυλιανίδη από τα ερτζιανά. Ξέρετε γιατί; Γιατί ήταν προκλητικά τα όσα είπαν αυτός και ο υφυπουργός του Τουρνάς στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. «Ολα καλά» ήταν το μήνυμα που έστειλε το δίδυμο Στυλιανίδη-Τουρνά. Ο Στυλιανίδης, η «μεταγραφή αεροδρομίου» του Μητσοτάκη, αποδείχτηκε «παλτό». Είναι πλέον μη υπερασπίσιμος ακόμα και από τα φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια.
Τους μαζεύει τώρα που μπορεί
Οι φυλλάδες που στηρίζουν τον Μητσοτάκη κάνουν τεράστιο θέμα το γεγονός ότι ο Τσίπρας ξιφουλκεί ενάντια στις φράξιες του ΣΥΡΙΖΑ. Τις «τάσεις» όπως τις λένε οι συριζαίοι. Αν προσεχτούν, όμως, οι κινήσεις του Τσίπρα, θα δούμε ότι προσπαθεί να αφοπλίσει τις φράξιες, όχι να τις διαλύσει. Ξέρει ότι το τελευταίο είναι ανέφικτο. Θα ήταν ηλίθιος, όμως, αν δεν προσπαθούσε να αφοπλίσει τις φράξιες τώρα που είναι ενισχυμένος απέναντί τους. Πότε θα το κάνει; Οταν, ας πούμε, θα έχει χάσει εκλογές (είναι κι αυτό ένα ενδεχόμενο) και θα βάλλεται από φίλους και αντιπάλους; Τώρα που μπορεί θα κοιτάξει να τους μαζέψει, για να ενισχύσει την προσωπική του εξουσία ως ελέω… λαού πρόεδρος.
Μεταξύ κατεργαραίων-βρομιαραίων συνενοχή
Σχετικά με όσα λένε οι συριζαίοι για τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρουλάκης είπε ότι «μπορούν να καλέσουν για καφέ στην Κουμουνδούρου τον κύριο Ραγκούση και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου που ήταν τότε γραμματείς του ΠΑΣΟΚ. Επί εποχής τους έχουν γίνει οι μεγάλοι αυτοί δανεισμοί. Αυτοί ξέρουν καλύτερα να ενημερώσουν και την κοινή γνώμη, τον κύριο Τσίπρα και τον κύριο Πολάκη». Λες και ο ίδιος προέκυψε από παρθενογένεση ή λες και πήγε στο ΠΑΣΟΚ προχθές και δεν ξέρει τι έγινε στο παρελθόν. Λες και ο ηγέτης ενός αστικού κόμματος πατάει ένα κουμπί και σβήνει την προηγούμενη ιστορία αυτού του κόμματος. Δεν μπορείς να επαναφέρεις το όνομα ΠΑΣΟΚ, να χασκογελάς κουνώντας σημαιάκια με τον πράσινο ήλιο, αλλά άμα φτάνει η κουβέντα στα «φέσια» να λες: «εγώ δεν ξέρω, ρωτήστε τους άλλους».
Αλλά και οι απαντήσεις του Ραγκούση και της Ξενογιαννακοπούλου δεν ήταν καλύτερες. Ο Ραγκούσης είπε πως ο γραμματέας δεν είχε «αρμοδιότητα, γνώση κι ευθύνη για τα οικονομικά καθώς και τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ», διότι την αρμοδιότητα «είχαν ο Πρόεδρος, ο Γενικός Διευθυντής, καθώς και η εκλεγμένη επιτροπή οικονομικού ελέγχου». Η Ξενογιαννακοπούλου είπε το ίδιο: «Οι Γραμματείς του κόμματος δεν είχαν αρμοδιότητα, υπογραφή και ευθύνη για τα οικονομικά και τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτόν τον λόγο εξάλλου δεν εκλήθησαν ως μάρτυρες στη σχετική δικαστική έρευνα».
Αρα, με τη λογική των -νυν συριζαίων- πρώην γραμματέων του ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Ανδρουλάκης έχει καμιά ευθύνη, γιατί κι αυτός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε! Μάλλον χαμένος κόπος θα ήταν να τους μιλήσει κανείς για την έννοια της πολιτικής ευθύνης, που την έχουν συλλογικά οι πολιτικές ηγεσίες των αστικών κομμάτων και ατομικά το κάθε στέλεχος της πολιτικής ηγεσίας.
Αρχισαν τα όργανα
Τίτλος άρθρου: «Το τίμημα της μονόπλευρης διπλωματίας στον Περσικό». Συγγραφέας: «Ο δρ Ευάγγελος Βενέτης, ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής». Αποσπάσματα:
«Διαθέτοντας άγνοια κινδύνου και βασιζόμενη σε μια γενικότερη άγνοια των εξελίξεων, η ελληνική εξωτερική πολιτική συνεχίζει να προβαίνει σε επιπόλαιες ετερόφωτες ενέργειες, χωρίς να γνωρίζει τις συνέπειες αυτών των ενεργειών για τα συμφέροντα των πολιτών αυτής της χώρας. Ενώ η ελληνική εξωτερική πολιτική επικαλείται το διεθνές δίκαιο στο Κυπριακό, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη στάση της στο Παλαιστινιακό. Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύονται οι εξελίξεις στο Αιγαίο και τον Περσικό Κόλπο με το ρωσικό δεξαμενόπλοιο με ιρανικό φορτίο ανοικτά της Εύβοιας αλλά και τα δύο ελληνικά δεξαμενόπλοια στον Περσικό.
Η εμπλοκή της Ελλάδας στο ζήτημα ήταν λανθασμένη ενέργεια, καθώς ήταν αχρείαστη και δεν υπολογίστηκαν από την Αθήνα οι συνέπειες της ελληνικής εμπλοκής. Καθώς το ζήτημα έχει προεκτάσεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία και με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η Αθήνα είναι συνηθισμένη να νομίζει ότι προβαίνει σε ενέργειες εκ του ασφαλούς σε εταιρικό (ΕΕ) και συμμαχικό πλαίσιο (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ), ξεχνώντας ότι η άλλη πλευρά είναι σε θέση να απαντήσει. Το ότι δεν απάντησε στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν θα απαντήσει αυτή τη φορά. (…)
Κυρίως όμως το Μαξίμου κι η Ζαλοκώστα λησμόνησαν ότι δεν είναι δυνατόν να προβαίνει η Ελλάδα σε αυθαίρετες κατασχέσεις ιρανικού πετρελαίου τη στιγμή που το Ιράν είναι παραδοσιακά φίλη χώρα στην Ελλάδα και, πέραν των πολυχιλιετών σχέσεών τους, της έχει προσφέρει επί δεκαετίες ιρανικό πετρέλαιο επί πιστώσει, κοινώς βερεσέ, χωρίς μέχρι σήμερα η Αθήνα να έχει αποπληρώσει πλήρως το χρέος της προς το Ιράν. Ο κυνισμός της πολιτικής δεν μπορεί να φθάνει στα επίπεδα του αμοραλισμού. Τώρα, λοιπόν, καλείται η κυβέρνηση να διαχειριστεί τις συνέπειες των πράξεών της στην κρίση των τάνκερ. Η αμερικανική κάλυψη που διαθέτει η Αθήνα σε διάφορα διπλωματικά πεδία δεν ισχύει στην περίπτωση του Ιράν κι αυτό η Τεχεράνη το έχει διαμηνύσει σαφώς στην Αθήνα. Η επιστροφή των τάνκερ και των ναυτικών θα είναι αποτέλεσμα πολυσύνθετου παζαριού, του οποίου το χρονικό φάσμα είναι αδιευκρίνιστο. (…)
Η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής χρειάζεται μέτρο κι ευελιξία, κυρίως όμως μια πολύπλευρη προσέγγιση της περιφερειακής ασφάλειας. Αν δεν βασιστεί στην αρχή της κυρίαρχης ουδετερότητας και δεν κινηθεί πολύπλευρα, δηλ. να έχει ουσιαστικές σχέσεις με όλους, η ελληνική διπλωματία δεν θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα γεωπολιτικά ερείσματα που διαθέτει στην περιοχή της, από τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα ως τη Μέση Ανατολή».
Πότε και πού δημοσιεύτηκε το άρθρο; Σήμερα, στα «Νέα» του Μαρινάκη! Υπήρχε περίπτωση να δημοσιευτεί, αν δεν προοριζόταν να λειτουργήσει ως προειδοποιητική βολή των εφοπλ(η)στών προς τον Μητσοτάκη;
Γιουσουφάκια
Οπως πληροφορηθήκαμε από Δελτίο Τύπου του υφυπουργείου Ανευ Αρμοδιοτήτων, «ο Υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα Μακεδονίας και Θράκης κ. Σταύρος Καλαφάτης, υποδέχτηκε στο Διοικητήριο τον παραγωγό της κινηματογραφικής ταινίας Bricklayer, τα γυρίσματα της οποίας έγιναν στη Θεσσαλονίκη, κ. Rob Van Norden. Ο κ. Van Norden ευχαρίστησε, εκ μέρους όλης της παραγωγής, τον κ. Καλαφάτη, για την έμπρακτη βοήθεια που προσέφερε, έτσι ώστε να συνεχιστούν απρόσκοπτα τα γυρίσματα της ταινίας. (…) Από την πλευρά του, ο κ. Καλαφάτης τόνισε ότι «η επένδυση στα Nu Boyana Studio Film Hellenic δίνει μια άλλη προοπτική στην τοπική οικονομία και, παράλληλα, διαφημίζει την Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο εξωτερικό. (…) Αποδεικνύουμε έμπρακτα ότι η κυβέρνηση του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ακολουθεί μία φιλοεπενδυτική και φιλοαναπτυξιακή πολιτική, στο πλευρό κάθε παρόμοιας προσπάθειας».
Τόση ξεφτίλα; Τόση και περισσότερη.
ΥΓ. Εννοείται πως για την επιχορήγηση με το 40% των δαπανών κάθε παραγωγής (που με τις… συνήθεις υπερτιμολογήσεις μπορεί να φτάσει σε ασύλληπτο ποσοστό) δεν είπε τίποτα ο Καλαφάτης. Θα ήταν… ύβρις προς την Παναγία που κοσμεί τον τοίχο του γραφείου του.