Τα παπαγαλάκια του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ έσπευσαν να πουν ότι ο Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Ανδρουλάκη (λόγω κοροναϊού) για να κάνει μόστρα στη σύνοδο των ευρωσοσιαλδημοκρατών (PES). Tι λέτε, ρε; Ο Ανδρουλάκης ήταν τυχερός, που άρπαξε τον ιό (αυτό κάνουν οι περιοδείες χωρίς μάσκα και τα συνεχή μάτσα-μούτσα) και δεν υπέστη μια ακόμη πανωλεθρία στη φωτο-σύγκριση. Σαν φτωχός συγγενής θα ήταν και πάλι. Οχι μόνο γιατί οι σοσιαλδημοκράτες ποντάρουν σ’ αυτόν που μπορεί να ξαναγίνει πρωθυπουργός και όχι σ’ αυτόν που θα είναι πάντα τρίτος, αλλά και γιατί ο ίδιος δε διαθέτει το σταριλίκι του Τσίπρα, ο οποίος και γνωριμίες έχει και πώς να σταθεί ξέρει (στη φωτογραφία με τους Σολτς, Λέτα, Τζεντιλόνι).
Το κορονοπάρτι φταίει
Θετικός για δεύτερη φορά ο Ιερώνυμος στον κοροναϊό, αλλά χωρίς βαριά συμπτώματα (τον έχουν θωρακίσει καλά φαίνεται). Περιττό να πούμε ότι φταίει το κορονοπάρτι στη βιλάρα του στη Ζάλτσα. Και βέβαια, δε θα μάθουμε πόσοι άλλοι/ες κόλλησαν, γιατί δεν πρέπει να φανεί ότι οργανώθηκε κορονοπάρτι γενεθλίων για… ιερές μπίζνες.
Γλείψιμο και υπερηφάνεια
Πρώτα έγλειψε πατόκορφα τον Λάτση: «Θα μου επιτρέψετε, κλείνοντας, να ευχαριστήσω τη Lamda, η οποία πράγματι έχει φέρει στο έργο αυτό ποιότητα πολύ μεγάλης αξίας. Ο δόκτωρ Σπύρος Λάτσης ο ίδιος είναι από πάνω από το έργο και το θεωρεί μεγάλη κληρονομιά που θα αφήσει η οικογένειά του στην Ελλάδα. Δεν το βλέπουν ως επιχείρηση, ως μια επένδυση μόνον. Αλλά ως κάτι που θα είναι σύμβολο για την οικογένειά του».
Μετά έδειξε την αγάπη του για τον δημοσιοσχεσίτη Πατούλη, που τον έχει πρότυπο: «Βλέπω ήρθε και ο φίλος μου ο Γιώργος Πατούλης εδώ. Και όλοι εμείς μαζί που είμαστε σήμερα εδώ θα είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι. Ο κύριος Πατούλης πηγαίνει σε τόσες εκδηλώσεις ταυτόχρονες και δικαιούται και λίγο να καθυστερεί. Θέλω να σας πω ότι τον έχω πρότυπό μου γιατί μπορεί να είναι παντού ταυτόχρονα. Αυτό δεν είναι εύκολο, είναι πολύ δύσκολο».
Καταλάβατε, προφανώς, ότι πρόκειται για τον ακροδεξιό τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανό-υπουργό Μπουμπούκο.
Πρόκληση Μηταράκη
Ο Μηταράκης έστειλε έγγραφο στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (LIBE) για τις επαναπροωθήσεις, στην οποία λέει με προκλητικό ύφος ότι τα μέλη της Επιτροπής έχουν χειραγωγηθεί «από μηχανισμούς προπαγάνδας και δίκτυα παράνομων διακινητών μεταναστών»! Του απάντησε με δημόσια δήλωση το μέλος της Επιτροπής Κορνίλια Ερνστ: «Ελέγχουμε πάντα την ακρίβεια των καταγγελιών μας και το ίδιο κάνουν και ο ΟΗΕ, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και οι ΜΚΟ με τις οποίες συνεργαζόμαστε. Το αποδεικτικό υλικό συνεχώς αυξάνεται και αναμένουμε με ενδιαφέρον να τα συζητήσουμε όλα αυτά μαζί του». Τη Δευτέρα, ο Μηταράκης θα παραστεί σε συνεδρίαση της LIBE. Αμα θέλουν μπορούν να τον σκίσουν (όπως έσκισαν τον επικεφαλής της Frontex και τον ανάγκασαν σε παραίτηση). Θα το κάνουν; Ιδωμεν.
Ξινίλες
«Ο Τσακαλώτος είπε ότι θέλει συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Βαρουφάκη. Μάλλον σκέφτεται ότι αρκετό καιρό έμειναν ανοιχτές οι τράπεζες και είναι ώρα να τις κλείσουμε πάλι»!», έγραψε στο Twitter ο Γιώργος Φλωρίδης. Eυτυχώς που υπάρχει και το Twitter για να εκφράζονται κάτι μπάζα του παρελθόντος, που η ίδια η αστική πολιτική έχει πετάξει στη χωματερή. Ο Φλωρίδης, που έχει τον ανθρωποδιώκτη και γι’ αυτό δεν τον παίρνει ούτε η ΝΔ, ειρωνεύεται τον Τσακαλώτο και τον Βαρουφάκη, που είναι ακόμα ενεργοί στην αστική πολιτική (και εκλεγμένοι).
Ούτε καν Αρλεκιν
Διαβάσαμε στα σημερινά «Νέα» προδημοσίευση από το βιβλίο του Νίκου Παπανδρέου «Ερωτες στο παρασκήνιο», με τίτλο «Μια μέρα στο Μπέρκλεϊ με τον Ανδρέα και τη Μαργαρίτα». Μιλάμε ότι μπροστά του τα «Αρλεκιν» μοιάζουν με… ομηρικές εξιστορήσεις. Υπάρχει ένα είδος «λογοτεχνίας» που είναι τόσο γελοία που δεν σου επιτρέπει ούτε να γελάσεις.
«Ηταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες, φωτισμένη με μια λαμπερή κανονικότητα. Είχε σηκωθεί στις επτά το πρωί όπως πάντα, είχε κοπεί ελαφρά στο ξύρισμα, τόσο που έτσουξε ευχάριστα όταν χαστούκισε το πρόσωπό του με την Old Spice. Αισθανόταν νέος, δυνατός, χωρίς πόνους στο σώμα, απολύτως υγιής, αλλά ήξερε ότι τέτοιες φιλοφρονήσεις φλέρταραν με την ύβριν στους θεούς κι έτσι βρήκε κάτι για να αναιρέσει τη σκέψη αυτή – ότι δεν γυμναζόταν ποτέ, κάπνιζε δυο πακέτα την ημέρα και κάθε Σαββατοκύριακο έβρισκε τη σωστή παρέα για να κατεβάσουν αρκετά ποτά.
Εδεσε τη λεπτή γραβάτα που ταίριαζε με το γκρίζο σακάκι ψαροκόκκαλο. Μετά από ένα σύντομο πρωινό μπουρίνι, οι απαλοί λόφοι του Μπέρκλεϊ τώρα έλαμπαν στον ήλιο. Ανοιξε το παράθυρο. Το άρωμα από το βρεγμένο γκαζόν χύθηκε στην κρεβατοκάμαρα». (…)
«Η πάντα οργανωτική Μαργαρίτα ετοίμαζε το πρωινό για τα τέσσερα παιδιά. Είχε μαζί και τη μαύρη βοηθό, τη μεγαλόσωμη και γελαστή Τζούλια. Εφτιαχνε πάνκεϊκς, τραγανά απέξω και μαλακά από μέσα, όπως άρεσε σε όλους. Τότε ήταν που άκουσε τη μελωδία. Η Τζούλια σιγοτραγουδούσε ένα μπλουζ στα παιδιά, τόσο μελωδικό, που ήταν αδύνατον να ξεχαστεί».