♦ Ψιχαλίζει
«Με ρωτάτε, αν πρέπει να θέσεις στη ζυγαριά να υπερασπιστείς το Σύνταγμα ή να χάσεις χρήματα. Με συγχωρείτε πάρα πολύ – από έναν πολιτικό και μάλιστα από τον Πρ. Παυλόπουλο, η μόνη απάντηση που μπορεί να σας δοθεί είναι ότι το Σύνταγμα είναι υπεράνω όλων. Και μάλιστα υπεράνω των χρημάτων» (Πρ. Παυλόπουλος, «Βήμα της Κυριακής», 27.3.05).
«Οπως είναι γνωστό, έχει δρομολογηθεί η σχετική συζήτηση. Κι η συζήτηση αυτή θα καταλήξει, χωρίς να χαθεί ούτε ένα ευρώ. Δεν πρόκειται να θιγεί η διαφάνεια, από την στιγμή κατά την οποία η Επιτροπή αποδέχεται ότι το Σύνταγμά μας και επομένως η θεμελιώδης αρχή της διαφάνειας που καθιερώνει το άρθρο 14 παρ. 9 είναι απολύτως συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο» (Πρ. Παυλόπουλος, SKY Radio, 4.5.05).
Εφαγε το φτύσιμο με το καντάρι, αλλά αυτός επιμένει ότι ψιχαλίζει.
♦ Εικόνισμα
Εχει πάντως και ένα δίκιο ο Παυλόπουλος. Το Σύνταγμα θα παραμείνει αλώβητο σαν… αβλαβές εικόνισμα. Μολονότι σε όλα τα επίσημα έγγραφα της Κομισιόν υπάρχουν αναφορές σε ασυμβατότητα του Συντάγματος με το κοινοτικό δίκαιο, ο επίτροπος Μακ Κρίβι, ενεργώντας πολιτικά, δεν απαιτεί «εδώ και τώρα» αναθεώρησή του. Επιτρέπει στους… Μαμελούκους να διατηρήσουν το Σύνταγμά τους, φτάνει να καταργήσουν τους εκτελεστικούς νόμους. Κρατήστε το, αν θέλετε, φτάνει να είναι ανενεργό, είναι το μήνυμα του Επιτρόπου, στο οποίο σπεύδει να προσαρμοστεί η κυβέρνηση, αφού κατέγραψε μια μεγαλοπρεπή ήττα. Οσο για το ΠΑΣΟΚ, έχει βγει πρωταθλητής σε ευρωδουλεία, προκειμένου από τη μια να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που το στήριξαν και το στηρίζουν και από την άλλη να εκμεταλλευτεί την πολιτική γκάφα της ΝΔ.
♦ Μούγκα
Και σε κάτι ακόμα έχει δίκιο ο Παυλόπουλος. Η επίτροπος Χούμπνερ απαιτεί από το ελληνικό κράτος να επιστρέψει στα κοινοτικά ταμεία κονδύλια ύψους 1,3 δισ. ευρώ, για κακοτεχνίες και άλλες λαμογιές σε έργα του Γ’ ΚΠΣ. Κι όμως, η πλειοψηφία του Τύπου παρουσιάζει το θέμα ουδέτερα, χωρίς να μιλά για τις ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, πολλά ρεπορτάζ παρουσιάζουν το θέμα σαν να ευθύνονται εξίσου η σημερινή με την προηγούμενη κυβέρνηση, ενώ όλοι γνωρίζουν πως η ΝΔ απλά αποτελείωσε τα έργα που είχαν ξεκινήσει επί ΠΑΣΟΚ και ως προς αυτό δεν μπορεί κανείς να της προσάψει ευθύνες (και να ήθελε να βγάλει τα άπλυτα στη φόρα δεν θα μπορούσε, γιατί πίεζε η Ολυμπιάδα). Αυτό, όμως, θα έπρεπε να παραδειγματίσει και να συνετίσει τον Καραμανλή, που πίστεψε ότι θα μπορούσε να τα βάλει με τους βαρόνους των μίντια και να τους κάνει να τον προσκυνήσουν. Η σώφρων τακτική θα ήταν να τους προσεγγίσει και να κλείσει συμφωνίες μαζί τους και όχι να ακούει τον «θείο Βαρδή», που δεν σκαμπάζει και πολλά από πολιτική και νοιάζεται μόνο για τις δικές του μπίζνες.
♦ (Ξανα)λουστείτε τον
Μόλις σιγουρεύτηκε ότι η μπόρα πέρασε και αισθάνθηκε ισχυρός στο θρόνο του, ο Χρυσόδουλος πέρασε στην αντεπίθεση. Εκμεταλλευόμενος και το θρησκευτικό κλίμα των ημερών, παράτησε τις φιλανθρωπικές φιέστες και επέστρεψε στα αγαπημένα του πολιτικά κηρύγματα φασιστικής χροιάς. Ας τον ξαναλουστούν, λοιπόν, εκείνοι που τον βοήθησαν να αναρριχηθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και τον στήριξαν τους τελευταίους μήνες, όταν ο θρόνος του έτριζε. Ο άνθρωπος αυτός είναι φασίστας με πατέντα και δεν το κρύβει. Είναι ταυτόχρονα και μνησίκακος και ψάχνει ευκαιρία για να τη φέρει σε όσους τον επέκριναν. Μοναδικός του σκοπός πλέον είναι να κερδίσει το χαμένο έδαφος.
♦ Δωράκια…
Νόμισαν πως έπιασαν λαβράκι οι Πασόκοι με την περίπτωση του διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας Δ. Μηλιάκου, που χρέωνε όλα τα ψώνια της οικογένειάς του στην πιστωτική κάρτα που χορηγεί στα υψηλόβαθμα στελέχη της η τράπεζα, προκειμένου να τη χρησιμοποιούν για τις δαπάνες δημοσίων σχέσεων που έχουν. Βλέπετε, ο Μηλιάκος, εκτός από παλιό στέλεχος της ΝΔ, είναι και κουμπάρος του Καραμανλή. Οταν ο κουμπάρος χρεώνει την κάρτα με 15.000 ευρώ μέσα σε ένα δεκάμηνο για οικογενειακές δαπάνες (ρούχα, παπούτσια, ηλεκτρικά είδη, ακόμα και τις πίτσες που παράγγελναν στο σπίτι), πώς μπορεί ο κουμπάρος να μιλά για σεμνότητα και ταπεινότητα;
Πλην, όμως, δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Η αντίδραση υπήρξε άμεση από τον Μηλιάκο και το επιτελείο της Ρηγίλλης. Εδωσαν στη δημοσιότητα τους λογαριασμούς από τις κάρτες στελεχών των πασοκικών διοικήσεων της τράπεζας, που επιδίδονταν στο ίδιο σπορ. Ο δε Μηλιάκος δήλωσε με νόημα ότι οι κάρτες δόθηκαν στα στελέχη «στα πλαίσια του συνολικού πακέτου αμοιβών, παγίων εξόδων και αποζημιώσεων των μελών της διοίκησης». Υποστήριξε, δηλαδή, ότι η απεριόριστη χρήση της κάρτας είναι μέρος του μισθού των στελεχών και αυτός δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απ’ αυτό που έκαναν οι προκάτοχοί του. Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια και… αλληλοκάλυψη.
♦…και φέσια
Και βέβαια, τα πράσινα παπαγαλάκια δεν έδωσαν καμιά δημοσιότητα στην αποκάλυψη για το τεράστιο έλλειμμα που σώρευσαν στην ΑΤΕ οι πασοκικές διοικήσεις. Πόσο είναι αυτό το έλλειμμα; Τα δημοσιεύματα διίστανται ξεκινώντας από τα 1,25 δισ. ευρώ και φτάνοντας στα 2,3 δισ. ευρώ. Ποσό δυσθεώρητο σε κάθε περίπτωση, το οποίο εν πολλοίς οφείλεται στο βρόμικο χρηματιστηριακό παιχνίδι. Τότε που η διοίκηση της ΑΤΕ στήριζε τις διάφορες φούσκες, γεμίζοντας το χαρτοφυλάκιο της τράπεζας με παλιόχαρτα πληρωμένα σε ψηλές τιμές. Τα λαμόγια θησαύρισαν και το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κερδίσει, έστω και οριακά, τις εκλογές του 2000, τάζοντας στους απελπισμένους «μικροεπενδυτές» την πολυπόθητη «ανάκαμψη» της Σοφοκλέους, η οποία βέβαια δεν ήρθε ποτέ. Ομως, και η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει καμιά πρόθεση να ανοίξει αυτή την ιστορία και να αναζητήσει ποινικές ευθύνες. Γιατί από το χρηματιστηριακό παιχνίδι δεν θησαύρισαν μόνο τα πράσινα λαμόγια, αλλά και οι μεγαλόσχημοι της κεφαλαιοκρατίας που πουλούσαν τις φούσκες.
♦ Σχιζοφρένεια
Νέα ήθη στην προεκλογική εκστρατεία της Βρετανίας. Περισσότεροι από 60 επικεφαλής επιχειρήσεων υπέγραψαν επιστολή υποστήριξης στο Εργατικό Κόμμα και τον Τόνι Μπλερ, η οποία δημοσιεύτηκε στη συντηρητική «Financial Times». Στην επιστολή τονιζόταν πως στην περίοδο διακυβέρνησης των Εργατικών «η Βρετανία έχει μετατραπεί σε μια κοινωνία ευνοϊκή για τις επιχειρήσεις». Κι όμως, ο κόσμος της δουλειάς, οι εργαζόμενοι, ψήφισε ξανά Μπλερ! Σε τέτοιο σημείο έχει φτάσει η σχιζοφρένεια του κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
♦ Βρήκαμε τη Μαίρη!
Φαγωθήκατε να βρείτε τη Ματσούκα (όχι τη Δήμητρα, τη Μαίρη, την επικαφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ). Ιδού, λοιπόν, δήλωση της Μαίρης με την οποία χαρακτηρίζεται προκλητική και ανιστόρητη η στάση της κυβέρνησης για την Πρωτομαγιά. Και γιατί η Μαίρη μίλησε ένα χρόνο μετά την εκλογή της και ειδικά για την Πρωτομαγιά; Μα γιατί η Μαίρη, πριν ο Γιωργάκης τη στείλει για γλάστρα στο ευρωκοινοβούλιο, ήταν γλάστρα του Πολυζωγόπουλου στη ΓΣΕΕ.
♦ Ωραίο άλλοθι
Μπορεί την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο Ειρηναίος να αποτελεί παρελθόν για τα Ιεροσόλυμα, αλλά εμάς μας έμεινε η κορυφαία ατάκα του: Οταν έρθει η δευτέρα παρουσία, θα δούμε ποιοι είναι κλέφτες και ποιοι όχι. Αλήθεια, γιατί οι θεοσεβούμενοι δικαστές δεν εφαρμόζουν αυτό το κριτήριο, όταν δικάζουν ανθρώπους κατηγορούμενους για κλοπές, που υποστηρίζουν ότι είναι αθώοι;
♦ Νόμιμη άμυνα
Η φωτογραφία του αμερικάνου πεζοναύτη που εκτελεί με μια σφαίρα στο κεφάλι έναν Ιρακινό την ώρα που αυτός προσεύχεται γονατιστός στο τζαμί έκανε το γύρο του κόσμου, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση. Αυτό, όμως, δεν αφορά ούτε την αμερικάνικη κυβέρνηση ούτε τους διοικούντες τον κατοχικό στρατό. Η διοίκηση του Σώματος Πεζοναυτών έβγαλε το πόρισμά της, με το οποίο αθώωσε τον στρατιώτη, επειδή αυτός βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα. Ποια ήταν η απειλή στην οποία αμυνόταν ο πεζοναύτης; Μα η ίδια η ύπαρξη του Ιρακινού. Οπως λέει το πόρισμα, «δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην ψυχολογική επίδραση που έχει στους στρατιώτες η τακτική του εχθρού, που συχνά υποκρίνεται ότι έχει πεθάνει για να επιτεθεί μετά»! Κάθε κατοχικός στρατιώτης, λοιπόν, έχει το δικαίωμα να αποφαίνεται αν ένας Ιρακινός που προσεύχεται στο τζαμί ή που κοιμάται στο κρεβάτι του είναι επικίνδυνος, να θεωρήσει ότι βρίσκεται σε άμυνα και να πατήσει τη σκανδάλη.