♦ Αντιλαϊκή εμμονή
«Η πολιτική μας είναι συνεπής με τους κανόνες της οικονομικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, με την ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τις προβλέψεις του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και με τη Στρατηγική της Λισαβόνας, για την προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», τόνισε ο Καραμανλής μετά τη σύσκεψη που είχε με τη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, την περασμένη Δευτέρα.
Καθαρά πράγματα. Ανεξαρτησία της ΕΚΤ σημαίνει ότι η νομισματική πολιτική δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ελέγχου της κρίσης. Η πολιτική του «σκληρού ευρώ» θα τηρηθεί απαρέκκλιτα. Εμμονή στο Σύμφωνο Σταθερότητας (το «Ανάπτυξης» μόνο ως καλαμπούρι ακούγεται πλέον) σημαίνει σκληρή δημοσιονομική πολιτική, με αύξηση της φορολογίας, πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών και καθήλωση μισθών και συντάξεων. Οσο για τις μεταρρυθμίσεις της Λισαβόνας, στον πυρήνα τους έχουν την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζόμενων και σε όφελος του κεφάλαιου και την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, προκειμένου να εξασφαλιστούν νέοι «χώροι» επικερδούς τοποθέτησης κεφαλαίων.
♦ Συμψηφισμός
Τελικά ποιος είναι πνευματικός πατέρας ποιου; Ο Εφραίμ του Ρουσόπουλου ή ο Ρουσόπουλος του Εφραίμ; Διαβάζοντας τη ρουσοπούλειας έμπνευσης συνέντευξη του αγίου ηγουμένου πειστήκαμε ότι ισχύει και το δεύτερο. Μελετημένη σε όλες της τις λεπτομέρειες η «παρέμβαση». Καταρχάς, δόθηκε σε έντυπο της αλλοδαπής («Εθνικός Κήρυκας»), ώστε να αναδημοσιευτεί απ’ όλα τα εγχώρια ΜΜΕ. Υστερα, προωθεί μεθοδικά τη γραμμή του συμψηφισμού, όχι με αστήρικτους ισχυρισμούς, αλλά με στοιχεία: επί ΠΑΣΟΚ ξεκινήσαμε, επί ΝΔ τελειώσαμε.
«Η υπόθεση με τη λίμνη Βιστωνίδα, στην περιοχή Ξάνθης, ήταν ανοιχτή και σε εκκρεμότητα από το 1924 κι εμείς με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τώρα τα διεκδικούμε», δήλωσε ο αρχικαλόγερος-μάνατζερ, για να συνεχίσει: «Ξεκινήσαμε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και άρχισαν ευτυχώς οι υπουργοί μετά από γνωμοδοτήσεις των νομικών συμβουλίων του κράτους να αποδέχονται αυτές τις γνωμοδοτήσεις που ήταν αληθείς κι αρχίσαμε έτσι να γίνεται μία συμφωνία για την περιουσία της Μονής, αυτό κάναμε»! Οταν ρωτήθηκε ποιοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έχουν προσυπογράψει, δεν δίστασε να κατονομάσει: «Ο κ. Φωτιάδης, ο κ. Δρυς και μάλιστα είναι τρεις κι όχι δύο υπογραφές των δύο υπουργών», για να προσθέσει απνευστί ότι επίσης προσυπέγραψαν «ο κ. Μπασιάκος, ο κ. Δούκας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και φτάσαμε στο τέλος».
Οι Πασόκοι προτίμησαν να κάνουν γαργάρα τη συνέντευξη Εφραίμ και ο Παπακωνσταντίνου επανήλθε στο αγαπημένο πράσινο μότο: «Ζητάμε πρώτον να έρθει ο φάκελος στη Βουλή και να ερευνηθούν οι ευθύνες πολιτικών προσώπων και δεύτερον, νομοθετική ρύθμιση, που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα του Δημοσίου».
♦ Θλιβερό σόου
Στέρεψαν από ιδέες οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου και επαναλαμβάνουν το ίδιο έργο με διαφορετικά κοστούμια. Αυτή τη φορά ο Καραμανλής φόρεσε το σκού-ρο γκρι, πήρε το πιο βλοσυρό ύφος που διαθέτει και πετάχτηκε μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδας (με τις κάμερες παρούσες, φυσικά), για να εκφωνήσει έναν σύντομο δεκάρικο περί διεθνούς κρίσης και επαγρύπνησης στα ελληνικά επιτελεία. Αν αυτό λέγεται «φυγή προς τα μπρος»… έτσι είναι, αν έτσι τους αρέσει.
♦ Πολιορκία
Ζορίζεται πολύ ο Ρουσόπουλος, καθώς τα χτυπήματα που δέχεται είναι πλέον πολύ ισχυρά και προέρχονται και από πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ. «Εδωσε» το Βουλγαράκη για να σωθεί, αλλά βλέπει να ‘ρχεται η δική του σειρά, γι’ αυτό και δε δίστασε να φτάσει στο έσχατο σημείο εξευτελισμού, στέλνοντας επιστολή στα «Νέα» (στον κατάλληλο αποδέκτη), στην οποία ανέλυε το «πόθεν έσχες» του, λες και απευθυνόταν στον οικονομικό έφορο.
Το συμπέρασμα που βγάλαμε εμείς διαβάζοντας τη λίστα με τα ακίνητα που έχει αποκτήσει είναι πως η πολιτική είναι ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο επάγγελμα. Επίσης, μείναμε με μια απορία. Τώρα που η Μάρα εγκατέλειψε τα επαγγελματικά της καθήκοντα, πώς θα πληρώνουν τα περίπου 7 χιλιάρικα το μήνα που απαιτούνται για την αποπληρωμή των δανείων;
Επί της (παρα)πολιτικής ουσίας, εκείνο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι πως ο Ρουσόπουλος αισθάνεται πολιορκημένος και αναζητά συμμαχίες. Αλλιώς, δε θα έμπαινε σε αναλυτική συζήτηση επί των περιουσιακών του, όπως κάνει κάθε αστός πολιτικός που αισθάνεται ισχυρός. Ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος πως συμμετέχοντας σε μια παραπολιτική συζήτηση ως κατηγορούμενος που απολογείται όχι μόνο δεν εξασφαλίζει αθώωση, αλλά αντίθετα τροφοδοτεί και ανακυκλώνει τα συμπεράσματα που η «κοινή γνώμη» έχει βγάλει για την πάρτη του. Το θέμα πλέον είναι αν θα τον στηρίξουν αυτοί προς τους οποίους απευθύνεται. Μπορεί να τον σώσει ο Λαμπράκης, όταν ο Μπόμπολας τον πολεμά άγρια;
♦ Τιμή του και καμάρι του
Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έφαγε 12 μήνες φυλακή για τη γνωστή υπόθεση (μπάτσοι κατήγγειλαν ότι τους εκβίασε να ψευδομαρτυρήσουν υπέρ Ζωνιανού κατηγορούμενου για υπόθεση ναρκωτικών). Για τη θυγατέρα του, στην οποία κληροδότησε τη γαλάζια έδρα του Ρεθύμνου, η ποινή στο μπαμπά σημαίνει ενίσχυση στην τοπική εκλογική πελατεία. Οποιος γνωρίζει τις συνήθειες και τα ήθη της περιοχής μπορεί να το κατανοήσει. Τα καλόπαιδα του Μαξίμου, όμως, την έπαθαν την πλάκα τους. Διότι γνωρίζουν πως ο απλός πολίτης σ’ αυτές τις περιπτώσεις σκέφτεται απλά: όταν ένα επαρχιακό δικαστήριο φτάνει στο σημείο να ρίχνει ένα χρόνο φυλακή σ’ ένα βετεράνο πολιτικό, πρώην υπουργό, πρώην βουλευτή και σύμβουλο του πρωθυπουργού, φαντάσου ποια είναι η πραγματικότητα για την εμπλοκή του. Γι’ αυτό και έσπευσαν να σφυρίξουν στα πρόθυμα (λόγω της σίτισής τους από το πρυτανείο της Ηρώδου του Αττικού) παπαγαλάκια, πως πλέον ο Κεφαλογιάννης πρέπει να αναφέρεται απλά ως πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός και –αν χρειάζεται– ως πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού. Από πότε, όμως, ο μπαρμπα-Γιάννης έγινε πρώην σύμβουλος; Εμείς το μόνο που θυμόμαστε είναι το Ρουσόπουλο να τον ανακοινώνει ως ειδικό σύμβουλο του πρωθυπουργού. Τι ακριβώς ρόλο παίζει έκτοτε ουδέποτε μάθαμε, αλλά απαλλαγή του από τα ανακοινωθέντα καθήκοντα ουδέποτε ανακοινώθηκε. Μια μέρα μετά το ξανασκέφτηκαν και ανακοίνωσαν ότι… αναστέλλεται η συνεργασία του ως άτυπου συμβούλου, μέχρι το εφετείο! Οσο για τον ίδιο τον Κεφαλογιάννη, σκόρπισε για μια ακόμη φορά θυμηδία στο πανελλήνιο, μιλώντας για… πολιτική σκευωρία σε βάρος του.
♦ Σε όλα μέσα
Εκδήλωση με θέμα «Κοινωνικός διάλογος και Στρατηγική της Λισσαβόνας: Αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση, ανταγωνιστικότερη επιχείρηση, περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας» oργάνωσε η κακόφημη Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (αναλυτικά γράφουμε σε άλλες στήλες). Ηταν εκεί όλος ο καλός ο κόσμος: η μισή κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΕ, εκπρόσωποι της Κομισιόν. Μπορούσε να λείψει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ’ αυτή τη σύναξη των θεσμών; Οχι βέβαια. Ο εκπρόσωπός του Σ. Σιώκος χαιρέτισε, ξεκαθάρισε ότι το κόμμα του «υποστηρίζει τον θεσμό της ΟΚΕ, υποστηρίζει τον κοινωνικό διάλογο» και τα ‘βαλε με εκείνους που «έχουν δαιμονοποιήσει τον κοινωνικό διάλογο στο όνομα της ταξικής πάλης»!!! Eίναι τόση η θεσμολαγνεία τους που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, υπεύθυνος Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής του ΣΥΝ, έκανε δήλωση όχι για να στηλιτεύσει το ρόλο της ΟΚΕ και το χαρακτήρα τέτοιων εκδηλώσεων, αλλά για να επιτεθεί στον Αλογοσκούφη για την ομιλία του!
♦ Σαν κλεφτρόνια
Κλεφτρόνια που πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω και προσπαθούν με νομικίστικα επιχειρήματα να οργανώσουν την υπεράσπισή τους θυμίζει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, μετά τις καταγγελίες των αρχαιολόγων για το περιβόητο «φιλέτο» των 8.800 στρεμμάτων της Ουρανούπολης, που εκτός από δάσος ήταν και αρχαιολογικός χώρος και παρά ταύτα χαρίστηκε στους καλόγερους-μάνατζερ του Βατοπεδίου για «αξιοποίηση», με τη δέσμευση ότι θα αποχαρακτηριστεί.
Η απάντηση του ΥπΠο αναφέρει ότι «δεν προβλέπεται διαδικασία γνωμάτευσης συλλογικού οργάνου του ΥΠΠΟ προ της μεταβίβασης ακινήτων εντός αρχαιολογικού χώρου» και ότι «σε κάθε περίπτωση, η προστασία που απολαμβάνει ο αρχαιολογικός χώρος ή ιστορικός τόπος είναι ανεξάρτητη του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και οι περιορισμοί που τίθενται μετά τον χαρακτηρισμό του ακολουθούν το ακίνητο και μετά τη μεταβίβασή του»! Μας λέει, δηλαδή, ο κ. Λιάπης, ότι δεν είχε νομικό δικαίωμα να παρέμβει στη μεταβίβαση του δάσους-αρχαιολογικού χώρου, λες και επρόκειτο για το ακίνητο κάποιου ιδιώτη και όχι για μια μεγάλη έκταση ιδιοκτησίας του ελληνικού δημοσίου!
Το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι νομικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Εχει ή όχι ευθύνη το ΥπΠο να προστατεύει τους αρχαιολογικούς χώρους, όταν αυτοί μεταβιβάζονται πακέτο με κάποια ακίνητα; Η αρμόδια Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων αντέδρασε αμέσως μετά τα πρώτα δημοσιεύματα (2007). Η πολιτική ηγεσία του ΥπΠο δεν είδε κανένα κίνδυνο; ‘Η μήπως η υπογραφή της κ. Πελέκη-Βουλγαράκη στο συμβόλαιο αποτελούσε… εγγύηση;
♦ Μεγάλες αποφάσεις
Ο Καραμανλής, όπως διαβάζουμε καθημερινά στον αστικό Τύπο, αρνείται να πάρει τις «μεγάλες αποφάσεις» και αναζητά διέξοδο σε θέματα όπως η οικονομία, η κρίση, η Ολυμπιακή κ.λπ. Ποιες είναι οι… μεγάλες αποφάσεις; Αν θα κάνει ανασχηματισμό, αν θα διώξει το Ρουσόπουλο, αν θα αλλάξει υπουργείο στον Αλογοσκούφη και άλλα παρόμοια.
Δηλαδή, η κατάρτιση ενός προϋπολογισμού που αποθεώνει τη φορομπηξία και την κοινωνική αναλγησία, το πέταγμα στο δρόμο οκτώ χιλιάδων εργαζόμενων και το ξεπούλημα της Ολυμπιακής και γενικά το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης δεν συνιστούν μεγάλα θέματα. Τα μείζονα είναι πώς θα διαταχτεί ο κυβερνητικός λόχος, ποιοι θα φύγουν και ποιοι θα έρθουν για να διαχειριστούν την ίδια πολιτική, η οποία θεωρείται σταθερή και απαρασάλευτη και βεβαίως επιβεβλημένη.
Ετσι, η παραπολιτική μετατρέπεται σε πολιτική και η πολιτική μένει στο απυρόβλητο, όπως ακριβώς επιδιώκει η πλουτοκρατία, προς όφελος της οποίας ασκείται.