Δύο χιλιάδες είκοσι τρία
πάντα στο σβέρκο η ίδια φατρία
Πιστευτό ή απίστευτο, αυτό είναι. Ενας ελληνικός χάρτης βαμμένος ολόκληρος γαλάζιος από λαϊκή επιλογή! Χωράνε άλλα τόσα αμέτρητα σχόλια για το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά η ουσία δεν βρίσκεται εκεί. Και το αυτονόητο παραμένει θλιβερά ακόμα ως αίτημα…
«Είναι παραπλανητικό να ενοχοποιείς τους “σάπιους και προδότες αρχηγούς” των εργατικών κομμάτων και να διατηρείς την ευχάριστη φαντασίωση μιας προλεταριακής εργατικής τάξης, προικισμένης με μια ιστορική αποστολή, αλλά συνεχώς εξαπατημένης και προδομένης από την ελεύθερα αποδεχόμενη ηγεσία» (Pierre Lanneret).
Δρόμοι πολλοί ανοίγονται μέσ’ στη ζωή τη σκάρτη
μα ο πιο πολυσύχναστος είν’ ένα μονοπάτι.
Στην κατηφόρα οδηγεί ντουγρού την πιο μεγάλη:
Να αναθέτεις τη ζωή σου να τη φτιάχνουν άλλοι.
Αλλη μια φορά στις κάλπες λοιπόν τον Ιούνη οι Ούννοι και τέλος. Και μετά άλλη μια (υποθηκευμένη) τετραετία απ’ τα ίδια. Οργή; Θλίψη; Πάντως, κατάντια. Α, ναι: Διέλαθε της προσοχής της στήλης, αλλά η εκλογική Κυριακή ήταν «του τυφλού» όπως γράφει το ημερολόγιο! Ετσι εξηγούνται πολλά.
Είπαμε κατάντια και θυμηθήκαμε: Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Αθηνιόνιος 2004, ο τιτανοτεράστιος, ήθελε αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δειμοκρατίας. Ουδεμία έκπληξη πλέον, απλά στεναχωρηθήκαμε που δεν του έγινε αυτό το χατίρι, σε αντίθεση με πολλά άλλα που του έγιναν εδώ και δεκαετίες, αιδώ και δεκαετίες…
Στεναχωρηθήκαμε και για το ΚΚΕ, που πανηγυρίζει επειδή έφτασε τις ψήφους που έπαιρνε η Χρυσή Αυγή πριν από λίγα χρόνια. Ναι, το κόμμα του αλλοτινού συνθήματος για «17%».
Οπως κάνουν με τον λαό που τάζουν και τον φτύνουν
έτσι και με τις εντολές: τις παίρνουν και τις δίνουν.
Μας λείπουν φέτος το σασπένς και οι συνεργασίες
εμπρός για επαναληπτικές, να βγούνε οι μεσσίες.
Ακολουθεί δωρεάν πωλητική διαφήμιση:: Η στήλη επιχαίρει, καθώς διαφαίνεται προοπτική να μην αφανιστεί τελικά η πατρίς. Μπράβο στα αδερφάκια Βελόπουλους. Ο ένας (κομματάρχης) πανηγυρικά στη βουλή ως «ελληνική λύση» και ουχί ανθελληνική βεβαίως βεβαίως. Ο άλλος (ο ετεροθαλής Βενιέρης) ως γαλάζιος βουλευτής. Βολευθείς, ομοίως.
Και ΠαΣοΚ και light. Χωρίς Λοβέρδο και Σκανδαλίδη. Ασκανδάλιστο.
Τόση αδικία ρε φίλε! Τρία χρόνια φυλάκιση και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (αυτό πονάει πιο πολύ) στον Νικολάκη τον Σαρκοζεί, τον πρίγκιπα της Ανδόρας, για «διαφθορά και αθέμιτη άσκηση επιρροής». Ούτε τις τρεις γυναίκες ούτε τα τρία παιδιά του δεν σκέφτηκαν οι κουτόφραγκοι. Βραχιολάκι στον Νικολάκη ρε; Ατιμη κενωνία!
Και δε μου λες ρε γείτονα, τραβάς κανένα ζόρι
αν θα ‘χεις για πρωθυπουργό Κούλη ή τον Αλέξη;
Μόνο οι προκάτ επιλογές υπάρχουνε ή μήπως
κάποιο άλλο δρόμο θα ‘πρεπε κανείς να επιλέξει;
Είχαμε τις γαλάζιες σημαίες στις παραλίες ελέω έλευσης καλοκαιριού, έχουμε και τις γαλάζιες σημαίες στους δρόμους, ήρθε κι έδεσε το απέραντο γαλάζιο.
Γίνονται τέτοια πράγματα; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; Πέσαμε από τα σύννεφα με το video-«αποκάλυψη» των «New York Times», που δείχνει το ελληνικό Λιμενικό να παρατάει πρόσφυγες σε σχεδία στη θάλασσα.
Μας λέει κάτι το γεγονός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καλεί τις χώρες «να ετοιμαστούν για νέα επερχόμενη πανδημία»;
Αυτός ο Σαρμάς δεν τρώγεται μάλλον. Και ο Τουρνάς δεν θα πει τραγούδια.
Ποια μπάνια και ποιες διακοπές; Και πάλι τον Ιούνη
θ’ ασχοληθούν όλοι ξανά με Αλέξη και με Κούλη.
«Οι αλυσίδες της βασανισμένης ανθρωπότητας είναι φτιαγμένες από παλιόχαρτα» (Franz Kafka).
Το είπε και ο Ερρίκος Ιψεν που στις 23 του Μάη συμπληρώθηκαν 117 χρόνια από τον θάνατό του: «Η μειοψηφία μπορεί και να έχει δίκιο. Η πλειοψηφία έχει πάντα λάθος».
Ολο εκεί ξαναγυρνάμε: Πικρές για άλλη μια φορά οι καταφανείς διαπιστώσεις των εκλογών. Ηχηρά πικρές. Κι ούτε που θα μιλήσουμε ξεκάθαρα ποτέ γι’ αυτές…
Κοκκινοσκουφίτσα