Δύο χιλιάδες είκοσι δυο
λαοί και όνειρα ρημαδιό
Την Κυριακή 22 του Μάη κλείνει τα 72 χρόνια του ο Αλέκος Αλαβάνος και τη Δευτέρα 23 του Μάη τα 71 χρόνια του ο Αντώνης Σαμαράς.
Χιλιάδες γι’ άλλη μια φορά προστρέξανε στις κάλπες
κρώζουν οι κάργιες στα κλαριά “has tic, αμέ, αδέρφια“.
Και τώρα τι άλλο; Περιμένουμε καρτερικά τον Βασιλάκη (ποιον Καΐλα ρε;) να σαλπίσει την έναρξη της τουριστικής περιόδου και να εφορμήσουν τα μιλιούνια.
Μέριασε βράχε να διαβεί ο γίγας Ανδρουλάκης
τρέμει ο Τσίπρας σύγκορμος, τρέμει κι ο Μητσοτάκης.
Πεντακόσιες εντολές διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος καθημερινά μόνο στην Αττική! Είναι ασφαλώς ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σημερινής κυβέρνησης η οποία –προσηλωμένη στην ουσία και στο σπουδαίο καθημερινό έργο, χωρίς έπαρση και τυμπανοκρουσίες- ούτε καν το αναφέρει.
“Αρνητικά φωτογραφίας κοιτάω και είναι λέει άνθρωποι / κόκκινα φωτιά τα μάτια τους παγιδευμένων λύκων / νύχια δανεικά – πώς τους κατάντησαν έτσι – ξένες μασέλες / βδέλλες κολλάνε στο λαρύγγι μας τραβάνε τα κουμπιά μας / μπας και τη βγάλουνε λιγάκι ακόμα (…) Πόσο ακριβή είν’ αδερφέ μου η ζωή, πόσο φτηνήνανε τα είδη / κουράγιο ρε” (Κατερίνα Γώγου).
“Σημαντική συνάντηση“, ιστορική ομιλία“, παπαρολογίες, παραπλάνηση και κούφια λόγια, όπως άλλωστε σημειώθηκε και στη στήλη “Κόντρες“. Εμείς απλά περιμέναμε για το “ζουμί” που συνοδεύει πάντα τέτοιες συναντήσεις dealers’. Κι αυτό είναι πάντα το ίδιο. Εν προκειμένω ήταν τα F-35. Τόσο προβλέψιμα, μόνιμα, ανιαρά όλα…
Εκεί στην Τραχανοπλαγιά που πάντα πέρα βρέχει
λέν’ για τρεχάτους υπουργούς αλλά κανείς δεν τρέχει.
Ανέμελοι, light και cool λέν’ για κοσμογονία
δόξα και χρήμα όμως είν’ η μόνη αγωνία.
Η λαϊκή μούσα παραφράζει ολίγον Καβάφη, προς χάριν Κούλη: “Σαν βγεις στον πηγαιμό για την ανάπτυξη, να εύχεσαι να είναι σύντομος κι αποτελεσματικός ο δρόμος. Τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια μη φοβηθείς, μα να εξακολουθείς να τα προσκυνάς, γιατί τους κουβανείς μεσ’ στην ψυχή σου. Πάντα το νου σου να έχεις στο ξεπούλημα, το φθάσιμον εκεί είναι ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Καλύτερα τετραετίες πολλές να διαρκέσει και γέρος πια ν’ αράξεις στα πλούτη, με όσα κέρδισες στο δρόμο“.
Κούλη, που ξέρεις τα πολλά, μην άκουσες, μην είδες
τι λέν’ για σένα οι Ελληνες και τι οι Ελληνίδες;
Γιατί δεν πας καμιά φορά σε στράτες, καφενέδες
μακριά από τα σούργελα κι από τους κουραμπιέδες;
Γαλάζιος καρχαρίας, λέει, έκανε την εμφάνισή του στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας. Χα, καλό! Στο Σύνταγμα και αλλού να δείτε τι γίνεται από γαλάζιους καρχαρίες.
Να ζεις πάντα με ψίχουλα, άνεργος, τσακισμένος
και να ψηφίζεις δήμιους! Πες μου, είσαι βλαμμένος;
Κι η Δραπετσώνα –διά του δημάρχου και όχι μόνο- να φωνάζει για τη δυσοσμία και την αφόρητη κατάσταση από τις ρυπογόνες δραστηριότητες της “Oil One“.
Αντιλαμβάνονται οι αστοί το τέλος τους πως φτάνει
έτσι που βρώμισαν τη Γη γεμάτοι απληστία
και θέλουν στο γκρεμό μαζί να μας συμπαρασύρουν
αφού ολοκληρώσουνε τη γενική ληστεία.
“Το να μάθεις να σκέφτεσαι, να είσαι ακριβής, να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ακούς τον άλλον, σημαίνει να είσαι ικανός να διαλέγεσαι και είναι το μόνο μέσο για να αναχαιτισθεί η τρομακτική βία που αυξάνεται γύρω μας. Ο λόγος είναι η έπαλξη κατά της κτηνωδίας. Οταν δεν ξέρουμε, όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, όταν ο λόγος δεν είναι επαρκής, όταν δεν είναι αρκετά επεξεργασμένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής και μπερδεμένη, δεν απομένουν παρά οι γροθιές, τα χτυπήματα, η άξεστη, βλακώδης, τυφλή βία” (Jacqueline de Romilly).
Κοκκινοσκουφίτσα
