Πότε θα έρθει μια χρονιά
πότε θα έρθει η μέρα…
Πενήντα ενός ετών έγινε «η καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ», με φαλακρίτσα, σκεμπέ, αλλά χωρίς κανένα πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας. Γνωρίζει κανείς πόσο είναι το προσδόκιμο ζωής του είδους;
Οταν ήμαστε μικροί μετρούσαμε άλλα πράγματα, αλλά το μέτρημα δεν σταμάτησε για κάποιους. Αυτό μας θύμισε ο Θάνος Πλεύρης λέγοντας στον «ναό της δημοκρατίας»: «Οσους σταυρούς έχετε πάρει όλοι οι βουλευτές μαζί στην Πλεύση Ελευθερίας, πλην της προέδρου που δεν ψηφίζεται, είναι κάτω από τους μισούς που έχω πάρει εγώ στην Α’ Αθηνών». Τι να πεις, Tina piss…
«Ολοι οι σκύλοι μια γενιά, Πλαστήρας και Παπάγος»
αν ήσουν σύντροφε εδώ θα πρόσθετες το άγος
κι άλλων και δη «αριστερών». Και δεν θα είχες λόγια
θα είχαμε γάντια του μποξ και όχι κομπολόγια.
Μεσούντος του καύσωνος θυμηθήκαμε τι γράφαμε τέτοιες μέρες πριν από έξι χρόνια, όταν έφευγε εκείνος… αχ εκείνος, σαν δακρύβρεχτο μυθιστόρημα που είναι και της μόδας τα καλοκαίρια: «Αγάπη μου, θα σε θυμάμαι πάντα. Με τη φαρδιά περιφέρεια (ε, όχι και σαν την Πελοπόννησο), το χοντρό σβέρκο, το προσποιητό χαμόγελο και τη φτιαγμένη έκφραση. Θα σε θυμάμαι πεταμένο σε πολυθρόνες σαν μπαφιασμένο χασικλή με το βλέμμα στο κενό, χωρίς καμιά επαφή με το περιβάλλον, μια Merkel δίχως τρέμουλο αλλά με ορατά τα σημάδια του «ζουν ανάμεσά μας»… Θα σε θυμάμαι να μετατρέπεις το όχι σε ναι, το κρέας σε ψάρι, το άδικο σε πράξη, τον πλούτο σε στέρηση και εξαθλίωση, τον φασισμό σε συνεταίρο, τη ζωή σε εφιάλτη. Αγάπη μου, το πέρασμά σου με σημάδεψε. Μακάρι να μπορούσα να σε σημαδέψω κι εγώ. Αντίο».
Δίας το διατραπεζικό, σ’ αστυνομία Δίας
κι ολούθε ένα διάχυτο αίσθημα αηδίας.
Με τον δάμαλο τα έβαλε ο Κούλης σχετικά με τους χειρισμούς του στα ελληνοτουρκικά την περίοδο 2004-2009, ξεχνώντας ότι η αυλαία της συγκεκριμένης περιόδου άνοιξε με την κουμπαριά του Καραμανλή με τον πολυχρονεμένο σουλτάνο της γείτονος…
Δένδια φέρει και δεν διαφέρει στα υπόλοιπα η κυβέρνηση από τις προκατόχους της, εκτός του ότι τον βάρεσε ο καύσωνας και προχώρησε σε θεαματικές αλλαγές. Μέχρι και τη θητεία σε ναυτικό και αεροπορία κατάργησε!
Ασφαλώς είναι άλλο ένα μεμονωμένο περιστατικό η διακίνηση ναρκωτικών σε Αθήνα και Μύκονο από τέσσερις αστυνομικούς.
Ε, αφού το έκαναν οι ΗΠΑ είπα να το κάνω κι εγώ, σκέφτεται ο τσάρος Βλαδίμηρος και σχεδιάζει εξοπλισμό-μαμούθ 1,1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το ξαναρωτήσαμε αλλά απάντηση δεν πήραμε, ίσως γιατί δεν υπάρχει: Εχει κάποιος καμιά πειστική απάντηση για το τι ακριβώς το εθνικό έχουν η μετεωρολογική υπηρεσία, οι μεγάλες οδοί της χώρας, το Κτηματολόγιο, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Αστεροσκοπείο, τα ομώνυμα λαχείο, θέατρο, αρχαιολογικό μουσείο, τυπογραφείο, ίδρυμα ερευνών και κέντρο τεκμηρίωσης, το συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης και πολλά άλλα ων ουκ εστί αριθμός;
Τι είν’ η πατρίδα μας λοιπόν; Τα έρημα ρουμάνια;
Τ’ αεροδρόμια της Fraport; Της Cosco τα λιμάνια;
Μην είναι τα σκυλάδικα, της ξιπασιάς οι πίστες;
Μήπως είν’ οι ειρηνικοί κατακτητές τουρίστες;
Η ξηλωμένη αγροτιά; Τα απολιτίκ κοθώνια
που τρέχουν κάθε που ζητάν’ κρέας για τα κανόνια;
«Εγώ δεν ημπορώ εν συνειδήσει να ναναρίσω την κοινωνία μας με το ναρκωτικό νανάρισμα των λαοπλάνων. Ούτε μήτε να σιωπήσω τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τέτοιας σατανικής κερδοσκοπίας. Εγώ εξεναντίας ξεσκεπάζω τα ελαττώματά της με θάρρος και με εξουσίαν. Με όλην εκείνην την εξουσίαν οπού μου δίνει η Αλήθεια» (Ανδρέας Λασκαράτος).
Κοκκινοσκουφίτσα
