Δύο χιλιάδες είκοσι τέσσερα
παραδομένοι, πεσμένοι στα τέσσερα
Τι βλέπουμε κι εμείς οι ασχολούμενες με ημερομηνίες, επετείους, κοσμικά, τριτοκοσμικά και απόκοσμα! Τέτοιες μέρες (30 του Σεπτέμβρη) πριν από 27 χρόνια κυκλοφορούσε το βιβλίο της πάλαι ποτέ πρώτης κυρίας Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου με τον τίτλο «Δέκα χρόνια και 54 ημέρες» (ποια αντίστροφη μέτρηση ρε;). Αναφέρεται στη ζωή της με τον Αντρέα (μετρούσε μέρες;!), σε περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να… τρως κα’να χαστούκι από στελέχη-αμαζόνες (τι ξαναγελάτε ρε;) του ΛαΟΣ. Κι όπως λέει και η λαϊκή μούσα «μα της ζωής το κύμα το παράφορο / σάρωσε βίλες και σκουτιά. Και στον μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο / ποιος τα θυμάται τώρα πια;».
Μόνος του τα φτιάχνει, μόνος του τα χαρακτηρίζει «πρωτοποριακά», «καινοτόμα», «σπουδαία». Ασε ρε μεγάλε να τα πουν οι άλλοι αυτά, δεν σου έμαθαν στο Χάρβαρντ ότι η έπαρση και η αλαζονεία είναι κακά πράγματα; Στα σχολεία-κάτεργα των εργατουπόλεων είναι από τα πρώτα που μαθαίναμε εμείς η πλέμπα, οι ανώνυμοι εργάτες που χτίσαμε τα πάντα. Εμείς, όχι εσείς, για να κάνουμε πως μιλάμε λίγο κι εμείς με τη δική σου έπαρση.
Πάλι «αυξήσεις» και «αναπροσαρμογές» στο ύψος ενός κουλουριού καθ’ ημέρα. Συν άλλο ένα από τις προηγούμενες, το όλον δύο κουλούρια.
Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
κόμμα ξαναθεμέλιωναν στ’ αριστερά του χάους.
Oλημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν
μοιριολογούν οι κήνσορες και κλαίν’ οι συνιστώσες:
«Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στα τόσα χρόνια,
ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται».
Πέρα από τα παραπάνω και όσα (δεν) περιμένουμε, αφού τα έχουμε δει όλα πια, αυτό που περιμένουμε ανυπόμονα είναι το debate των έξι (ποια «δίκη των έξι» ρε;) του ΠαΣοΚ.
Βομβητές βόμβες! Θα δούμε πολλά ακόμα…
Να κάνουμε μια ευνόητη ερώτηση; Η κακοκαιρία «Boris» που σάρωσε την Ευρωλάνδη, από ποιον Boris έλκει το όνομά της;
Βγήκε το Ινστιτούτο Ερευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών και έδωσε τον πηχυαίο τίτλο σε όλα τα (συμπολιτευόμενα) μέσα ενημέρωσης: «Πιο φθηνό το μέσο ελληνικό καλάθι προϊόντων super market από Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία». Δύο σημειώσεις, επειδή η χώρα δεν κατοικείται από χαχόλους ιθαγενείς, όπως τους θέλουν κάποιοι:
- Καταγράφονται μόνο τιμές ειδών και όχι αγοραστική δύναμη, ότι δηλαδή ο κατώτατος μισθός είναι 1.767 ευρώ στη Γαλλία, 1.323 ευρώ στην Ισπανία και 10,43 λίρες την ώρα στην Αγγλία (στην Ιταλία δεν υπάρχει νομικά κατοχυρωμένος κατώτατος μισθός). Στην Ελλάδα ξέρετε πόσος είναι…
- Δεν το γνωρίζουμε, αλλά ο πρόεδρος του Ι.Ε.Λ.Κ.Α. Γεώργιος Δουκίδης είναι (μάλλον) «γαλάζιος», αφού ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Κηφισιάς με τον στηριζόμενο από τη Νέα Δημοκρατία δήμαρχο Βασίλη Ξυπολητά.
Φύλαρχοι της Μπανανίας που πανηγυρίζετε με τα γνωστά «ουγκ-ουγκ», τώρα που έχετε το χαρτοφυλάκιο των μεταφορών στην ΕΕ, θα διορθωθεί η κατάσταση στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Μπανανίας; Θα έχει τον χειρισμό που πρέπει το έγκλημα των Τεμπών; Τι γελάτε ρε;
Ούτε να ζήσεις πια μπορείς ούτε και να πεθάνεις
κι ακόμα ομφαλοσκοπείς και ψάχνεις τι να κάνεις…
«Πιλοτικά lockers στα σχολεία για να κλειδώνουν εκεί τα κινητά τηλέφωνά τους οι μαθητές» ανακοίνωσε ο τρισμέγιστος. Λογικό, μετά τα lockers παντού για να κλειδώνουν απόψεις, ιδεολογίες και ευαισθησίες όλοι…
Οι φθινοπωρινές τιμές που έχουνε τα φρούτα
είναι σα να προτρέπουνε: “Μην το σκέφτεσαι. Βούτα!“.
Στα μαθητικά της τα βιβλία, πίσω από τις λέξεις κρυβόταν ο Αλέξης. Κι έμεινε με την ανάμνησή του, αποστρεφόμενη το μπούλινγκ από άλλα αγόρια (και όχι μόνο). Κι όταν σκάλωνε η φάση, τους έλεγε θρασύδειλους που ήθελαν να τους εκθειάζει. Πλήττει κανείς; Πλήττει κανίς;
Κοκκινοσκουφίτσα
