Δύο χιλιάδες είκοσι τέσσερα
παραδομένοι, πεσμένοι στα τέσσερα
Ξεκινώντας όπως πάντα με τα (τριτο)κοσμικά, μη ξεχάσουμε ότι σήμερα (6 του Ιούλη) κλείνει τα 78 χρόνια του ο άλλοτε πολύ διασκεδαστικός –όταν δεν ήταν επικίνδυνος- πλανητάρχης George Bush ο νεότερος. Και στις 10 του Ιούλη κλείνει τα 74 ο Πάκης, ο ΠιΠι, «το άγαλμα», ο κύριος καθηγητής, ο Προκόπης ντε (ποιο «γαλάζιο στρουμφάκι» ρε;).
Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τέτοιες μέρες (11 Ιούλη) του εθνοσωτηρίου και εμβληματικού για τη χώρα (τι γελάτε ρε;) 2004, ο Κώστας Καραμανλής κουμπάριαζε με τον σουλτάνο της γείτονος.
Ηταν 5 Ιούλη του 1990 όταν οι ηγέτες των επτά πλουσιότερων κρατών του κόσμου συναντήθηκαν για πρώτη φορά μεταπολεμικά στο Χιούστον του Τέξας. Η σύναξή τους απέκτησε θεσμική διάσταση τα επόμενα χρόνια και πήρε τη γνωστή ονομασία G7.
Biden, bye then…
Ποιο νέτφλιξ και έρτφλιξ και φλιξ («τινάγματα» στα αγγλικά, «μπάτσοι» στα γαλλικά) γενικώς; Τα απολύτως διασκεδαστικά, σπαραξικάρδια και ενίοτε με στοιχεία θρίλερ επεισόδια των σειρών «ΣυΡιζΑ» και «ΠαΣοΚ» κλέβουν κάθε παράσταση κι αναρωτιέσαι αν έχει πάτο το βαρέλι της (α)πολιτικής ξευτίλας…
Κοιτάς από τη μια μεριά, βλέπεις τον Κασσελάκη
από την άλλη σαν κοιτάς, βλέπεις τον Ανδρουλάκη.
Οι δυο τους αγωνίζονται για ρόλο πατερούλη.
Κοιτάς ψηλά και βλέπεις τον ορίτζιναλ: τον Κούλη.
Τώρα αναστατώθηκε από αγριογούρουνα που κυκλοφορούν εκεί, το Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Αν θυμηθούμε την παλιότερη ειδησεογραφία, θα έπρεπε να είχε αναστατωθεί από… αγριογούρουνα πολύ νωρίτερα.
Ολοι κοιτάνε προς τους Χάρη, Παύλο, Νικολάκη
όμως τη στήλη τύφλωσε η Μιλένα Αποστολάκη
η οποία «νιώθει έτοιμη πρωθυπουργός να γίνει»
μάγκες μου δεν ξανάγινε σαν του ΠαΣοΚ γιαγκίνι!
Σε άλλες περιπτώσεις «τα περιπολικά δεν είναι ταξί», αλλά όταν δεν θέλουν να έχουν… προβλήματα image (όπως στις πρόσφατες πυρκαγιές), τότε τα περιπολικά γίνονται και τέτοια.
Μάκης Βορίδης έφα και το παραθέτουμε ασχολίαστο: «Με την εικόνα της πόλης αυτή τη στιγμή, οι Αθηναίοι νομίζω ότι έχουν σκυλομετανιώσει που τον ψήφισαν. Με τον Μπακογιάννη η Αθήνα ήταν καθαρή και φροντισμένη. Τα πεζοδρόμιά της ήταν καλά, έκανε πάρα πολλή δουλειά στις γειτονιές. Ο Μπακογιάννης πλήρωσε τον μεγάλο περίπατο σε αυτή την ιστορία, αλλά το υπόλοιπο όλο που είναι η βασική μέριμνα της δημοτικής αρχής, δούλευε (…) Η Αθήνα είναι διαφορετική, προς το χειρότερο».
Δύο πρώην πρωθυπουργοί τα βάλαν’ με τον Κούλη
κι έτσι, κάτι να τρώγονται έχουνε πλέον ούλοι
γαλάζιοι, πράσινοι, ροζέ, κόκκινοι μα και μαύροι
κλαίνε οι ρέγκες τους μισούς κι άλλους μισούς οι γαύροι.
Ξεκίνησε κάποτε με τον τηλεφωνικό αριθμό 170 και με πρόσχημα «την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» (που βέβαια δεν τρομοκρατούσε κανέναν εκτός από εκείνους) και επεκτάθηκε σε πάμπολλους τομείς. Για τη ρουφιανιά ο λόγος, που ναι μεν ντύνεται με διάφορα εύλογα και «νοικοκυρίστικα», δεν παύει όμως να είναι τέτοια στον πυρήνα και στις στοχεύσεις της. Νέο απόκτημα το τηλεφωνικό νούμερο 1142 που «δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη» (έτσι ακριβώς διοχετεύτηκε στα μουμουέ) να καρφώσει «οδηγό ή άλλο επιβάτη οχήματος που καπνίζει αδιαφορώντας για την παρουσία μικρού παιδιού».
Κουφαλαιοκράτες και πωλητικό προσωπικό, αυτό που θέλουν να κάνουν στη Γυάρο δεν είναι «πράσινη ανάπτυξη» αλλά –μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια- μαύρη λήθη…
«Ας επιδιώξουμε το αδύνατο πριν φτάσουμε στο αδιανόητο» έλεγε ένα σύνθημα του γαλλικού Μάη. Πεντέμισι δεκαετίες ήταν αρκετές να φτάσουμε στο αδιανόητο και να τείνουμε να το ξεπεράσουμε. Η Νορβηγία –διά στόματος υπουργού Γεωργίας και Τροφίμων- επιβεβαιώνει ότι φτάσαμε και υπέγραψε συμφωνία για αποθήκευση τριάντα χιλιάδων τόνων σιτηρών εν όψει τρίτου παγκόσμιου πολέμου…
Κοκκινοσκουφίτσα
