Δύο χιλιάδες είκοσι τρία
πάντα στο σβέρκο η ίδια φατρία
Την Πέμπτη 7 του Σεπτέμβρη κλείνει τα 87 χρόνια του ο Απόστολος Κακλαμάνης, διευθυντής κυνοβουλευτικής ορχήστρας του πάλαι ποτέ «καλού ΠαΣοΚ».
Με κομμένη την ανάσα από τις ραγδαίες εξελίξεις, σύμπασα η χώρα αναμένει – εκτός από τη ΔΕΘ, τις εξαγγελίες, τις νέες αυξήσεις και τις νέες ταυτότητες- το συριζοσυνέδριο.
Λουστράκος του συστήματος για ένα κοκαλάκι
πάει για αναβάθμιση με νέο… κασελάκι.
Το διαβάσαμε σε μερίδα του «έγκριτου» αστικού Τύπου (ο βουκολικός και ο επαρχιακός δεν ασχολούνται, αφού ως γνωστόν ο Σύριζας δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με τα λαϊκά στρώματα): «Ντέρμπι στις αποδόσεις επίσημων στοιχημάτων η μονομαχία Αχτσιόγλου και Κασσελάκη», με τους Τσακαλώτο, Παππά και Τζουμάκα να είναι πολύ πίσω. Εμείς κρατάμε το ότι στους πέντε υποψήφιους, οι δύο είναι (ακάνθινοι) στέφανοι. Και το ότι οι διαρρήξεις ιματίων και τα μαλλιοτραβήγματα κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του φιλοθεάμονος κυνού.
«Λοιπόν, τι κάνουμε εδώ και πότε θ’ αλλάξει ο κόσμος;» ρωτούσε ο Τάσος Λειβαδίτης. Το επίκαιρο επί καιρό ερώτημα πλανιέται πάνω από πλάνα, πλάνητες και πλανήτες. Το συνταγματικώς συντεταγμένο σινάφι των αστείων κι αστειονομοκρατούμενων αστών, θυμίζει τη λοξή φάλαγγα, γεμάτη από λοξούς που τη βγάζουν μια χαρά εις υγείαν των αναλώσιμων κορόιδων. «Μάνα μου τα κλεφτόπουλα, τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε». Κοίτα, κοίτα μ@λ@κ@ μου στο χαζοκούτι. Masturbo ergo sum.
Μπέσσυ Αργυράκη, Μαίρη Βιδάλη, Βάσια Παναγοπούλου, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Νίκος Σαργκάνης, Βασίλης Κωνσταντίνου, Αγγελος Παυλακάκης, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, Πέτρος Γαλακτόπουλος, αυτός δεν είναι συνδυασμός Νικολάκη, αλλά ψυχαγωγικό γκρουπ. Και, γιατί μόνο τερματοφύλακες και όχι επιθετικούς;
Ξεκούραστοι επέστρεψαν και με μεγάλα κέφια
να ξαναρχίσουν τους χορούς καθώς βαράν’ τα ντέφια
οι ιθαγενείς –ταλαίπωροι και με πεσμένα μούτρα-
που ζήτημα αν έφυγαν έστω και κάπου κούτρα.
Εχετε προσέξει ότι καμιά γυναίκα με το όνομα Ειρήνη ή Αγάπη δεν κατείχε ποτέ σημαντικό πολιτικό αξίωμα; Ούτε Σοφία ούτε Ελπίδα…
Συνεχή τα κρούσματα, συνεχείς και οι ανέξοδες πολιτικές παπάρες για «την καταπολέμηση της οπαδικής βίας». Ούτε άλλαξε ούτε θα αλλάξει ποτέ κάτι, αφού οι στρατιές των οργανωμένων οπαδών, τα ποίμνια που είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα για τα συμφέροντα ανώνυμων εταιρειών, εξυπηρετούν δύο βασικούς πυλώνες υποταγής και προσφοράς στην εξουσία.
Πώς γίνεται σε μια χώρα περίπου έντεκα εκατομμυρίων κατοίκων, τα 2,1 εκατομμύρια ψήφων τους να θεωρούνται το 40,5% και να κυβερνάνε;
Η δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει λαός. Και στο μικρό διάλειμμα της συνεχούς προσπάθειας για την πλήρη καθυπόταξή του, εννιά κυβερνητικοί στέλνουν φιλάκια: Mητσοτάkiss, Μαρινάkiss, Χατζηδάkiss, Πιερρακάkiss, Σκυλακάkiss, Σενετάkiss, Σπανάkiss, Αυγενάkiss, Κυρανάkiss.
Φούσκωσαν τα στήθη μας από (ποιες ορμόνες από κοτόπουλα ρε;) τη μεγάλη Ελλάδα, που διά στόματος του πρωθυπουργού της μπορεί να δηλώνει ότι γίνεται πύλη για την Ινδία στην Ευρώπη.
Κέρδισε τις βουλευτικές και τώρα πια στοχεύει
και στις αυτοδιοικητικές γαλάζια να ‘ν’ βαμμένη
η χώρα. Για να επαίρεται, να λύνει και να δένει
σε άνετο μονότερμα τους πάντες να δουλεύει.
Ψωμί συν τυρί συντηρεί τη σαλαμοποιημένη εργατική τάξη στη ζωή. Δωρεάν μήνυμα: Η ζωή είναι πιθανόν απενεργοποιημένη, παρακαλώ καλέστε αργότερα. Κι όμως, πάντα τέσσερις από τις εφτά νότες εξακολουθούν να φωνάζουν: Μι λα ρε συ!
Ναι, αλλά για το «καλάθι σχολικών ειδών» και το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τα πάντα, δεν λέτε τίποτα!
Αυτοί που δεν αποχωρίζονται τα κινητά τους ούτε στον ύπνο, που δεν πάνε πουθενά και δεν κάνουν τίποτα χωρίς να το κοινοποιήσουν στον παγκόσμιο ιστό, ανησυχούν μήπως οι νέες ταυτότητες περιέχουν σύστημα γεωεντοπισμού!
Και όπως βλέπετε, ο Αλέξης ακολουθεί τακτική δάμαλου και δεν ανακατεύεται πλέον. Ούτε καν ασχολείται με τα εγκόσμια.
Κοκκινοσκουφίτσα