Δύο χιλιάδες είκοσι ένα
και δεν αρκεί μόνο η πένα…
Χάσαμε τη… χορηγία αλλά και τον ίδιο από το προσκήνιο, ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι σήμερα (22 Μαΐου) κλείνει τα 71 χρόνια του ο Αλέκος Αλαβάνος, που –αν θυμόμαστε καλά- είναι εκείνος που μας φόρτωσε τον Αλέξη και την έκανε.
Τέλος ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ
τώρα έχει AstraZeneca, Pfizer και Moderna.
Η μια πάει για πρωτάθλημα, για κύπελλο η άλλη
κι οι οπαδοί μία γροθιά. Αγέλη ανοσίας…
Φυσικά και έχουν δίκιο εκείνοι που λένε ότι “η κρίση είναι ευκαιρία“. Είναι ευκαιρία –και όπως αποδεικνύεται μεγάλη- αλλά για τους καπιταλιστές. Που πλέον δεν χρειάζεται καλά-καλά να συγκρουστούν για να βαθύνουν την εκμετάλλευση και να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους. Η κρίση της πανδημίας ήταν ευκαιρία-βούτυρο στο ψωμί τους για να κουρελιάσουν κι άλλο τους όρους εργασίας (απασχόληση λέγεται πια, μην το ξεχνάμε…) και να εντείνουν την πρωτοφανή εκμετάλλευση που όλο και περισσότερο πλέον παραπέμπει –κυριολεκτικά- στον μεσαίωνα.
Φορτσάρει ο καπιταλισμός να βγάλει τα σπασμένα
τη μια ανοίγει ο τουρισμός, τα κάτεργα την άλλη
όλα είναι υπό έλεγχο και τα σκυλιά δεμένα
κι εμείς πάλι αντιμέτωποι με το μαύρο μας χάλι.
Και για να είμαστε πλήρως ενημερωμένοι: στις 24 Μαΐου ανοίγουν το ΟΠΑΠ play, στις 31 Μαΐου τα γυμναστήρια, οι υπηρεσίες ευεξίας, τα catering και οι χώροι δεξιώσεων και στις 7 Ιουνίου οι οίκοι ανοχής.
Το ζήτημα δεν ήταν να απελευθερωθούν οι μετακινήσεις. Το ζήτημα ήταν και είναι να απελευθερωθούμε εμείς…
«Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά. Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Καμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων. Μα κι από τους καταπιεσμένους λένε τώρα πολλοί: Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει. Οποιος ακόμα ζει, δε λέει: Ποτέ! Οταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε, θα μιλήσουν οι κυριαρχούμενοι. Ποιος φταίει σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς. Ποιος φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι. Οποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί! Οποιος χαμένος είναι, να παλέψει! Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο» (Berthold Brecht – «Εγκώμιο στη διαλεκτική»).
Να τα λέμε κι αυτά: Το τζάκι Μητσοτάκη είναι η χαρά των σκιτσογράφων (πέρα από τους σχολιαστές και σάτυρους σατιριστές), καθώς έχει δώσει απαράμιλλες μορφές για το πενάκι τους. Σωρεία μορφών και μάλιστα μία και μία!
Απ’ όλα τα υπέροχα του Κούλη τα κορίτσια
που στέκονται στο πλάι του το δάχτυλο κουνώντας
η στήλη έχει προτίμηση στην κορυφαία Νίκη
και στην παντός καιρού και θέματος, την Αριστοτ-τελεία.
Λίγη ενημέρωση ακόμα, αν και… μια εικόνα (αυτή την έχουμε όλοι) αξίζει όσο χίλιες λέξεις: Το 14,8% του συνόλου των επιχειρήσεων της ελληνικής οικονομίας (210.217 επιχειρήσεις) τέθηκε σε αναστολή λειτουργίας τον Μάρτιο του 2020. Το μεγαλύτερο ποσοστό επιχειρήσεων σε αναστολή λειτουργίας καταγράφηκε στους τομείς εκπαίδευση (89,3%) και δραστηριότητες υπηρεσιών παροχής καταλύματος και υπηρεσιών εστίασης (85,0%). Τα μικρότερα ποσοστά καταγράφηκαν στους τομείς επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες (0,2%) και ενημέρωση και επικοινωνία (1,1%).
Πίνουν τον καφέ μέτριο, ακούνε τα πάντα, βλέπουν τα πάντα, ξέρουν και συζητάνε τα πάντα, τρώνε και πίνουν με μέτρο, πηγαίνουν παντού. Προσαρμοσμένοι. Στα πάντα. Μετριότης, μετριοτήτων, τα πάντα μετριότης. “Δεν έχω πρόβλημα” λένε. Πάντα.
Τι άμυνες να έχεις πια και πόσες αντιστάσεις
ώστε να μην παρασυρθείς απ’ το φριχτό το ρεύμα…
“Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες για αυτούς που σε καιρούς κρίσεων κρατούν φρόνιμα ίσες αποστάσεις” (“Dante Aligheri).
Κοκκινοσκουφίτσα