Δύο χιλιάδες είκοσι ένα
και δεν αρκεί μόνο η πένα…
Την 9η του Μάη κατά την οποία “τιμάται” (τι γελάτε ρε;) η ημέρα της Ευρώπης για να επισκιαστεί και να μην τιμάται η –επίσης καθιερωμένη- ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών, οι ναζί το 1933 έκαιγαν 25.000 βιβλία στο Βερολίνο.
Ολα καλά και αρκούντως πανηγυρικά στη μακάρια μπανανία, αφού άνοιξε η εστίαση και επίκειται η γενική απελευθέρωση, έστω και υπό κάποιους όρους. Οι γνωστοί παντός καιρού και πάσης αφορμής πανηγυριστές είναι ξανά στους δρόμους, ευδιάκριτοι και πασιχαρείς.
Κλειστοί βρεφονηπιακοί και οι γονείς να τρέχουν
Ποιος θα κρατήσει τα παιδιά, Νίκη, Κούλη και ρέστοι;
“Η γλώσσα των πολιτικών είναι έτσι φτιαγμένη ώστε τα ψέματα να φαίνονται αλήθειες και το έγκλημα αξιοσέβαστο, ενώ από την άλλη προσδίδει μια αίσθηση στερεότητας στον αέρα τον κοπανιστό” (George Orwell).
Να βοηθήσουμε στο να γίνουμε σοφότεροι επί των αυτονόητων, με λίγη αριθμοποίηση: Eρευνα του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων “Gallup” που έχει έδρα στις ΗΠΑ, η οποία διενεργήθηκε σε δείγμα 300.000 ανθρώπων σε 117 χώρες, έδειξε ότι οι μισοί από αυτούς που έχουν δουλειά (δηλαδή 1,6 δισεκατομμύριο ενήλικες παγκοσμίως) κέρδισαν λιγότερα χρήματα λόγω των διακοπών της εργασίας τους που προκάλεσε η πανδημία.
Η Γκόλφω εμβολιάστηκε, προσέχει, βάζει μάσκα
μα ο Τάσος αντιστέκεται κι ολούθε τριγυρνάει.
Η άρση των μέτρων της πανδημίας και τα όσα λέγονται για να τη δικαιολογήσουν, μας έφεραν στο νου την αλήστου μνήμης “ευελφάλεια” (αλήθεια, τι γίνεται αυτή η ψυχή που τον εφηύρε;) Ευελιξία και ασφάλεια. Ωστόσο οι δύο λέξεις που συνθέτουν την “ευελφάλεια” μπορούν να τεθούν και με αντίστροφη σειρά και να μας δώσουν «ασφ-ιξία». Είπαμε, τα πάντα είναι ζήτημα θέσης…
Ολος ο κόσμος να καεί, πάντα θα είναι πρώτοι
κάτι τύποι απίθανοι του είδους του Φουρθιώτη.
Και για να έχουμε μια εικόνα: Ερευνα που διενεργήθηκε σε δείγμα 300.000 ανθρώπων σε 117 χώρες, κατέγραψε ότι ένας στους δύο ανθρώπους παγκοσμίως -από εκείνους που έχουν εργασία- είδε τα εισοδήματά του να μειώνονται λόγω της πανδημίας, ενώ οι άνθρωποι σε χώρες χαμηλού εισοδήματος επλήγησαν ιδιαίτερα από απώλειες θέσεων εργασίας ή περικοπές των ωρών εργασίας τους.
Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα
μου στέλνουν mails και sms για μιαν αγάπη που ‘χα.
Και να τα “like” σωρηδόν σ’ όλες τις αναρτήσεις
σου ‘ρχεται να εξαφανιστείς και όλα να τα φτύσεις.
Και επειδή πολλά ακούσαμε με αφορμή την ημέρα της ελευθερίας του Τύπου, αλλά όχι αυτό: “Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφωρα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλλει, να κολακεύει τον θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον “ανεξάρτητο Τύπο”. Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια και εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας, είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες” (John Swinton).
Δράμα, Εδεσσα – Γρεβενά, Αθήνα, Μεσολόγγι, Ιωάννινα, Ελευθερούπολη, Σπάρτη, Τρίπολη, Ερεσός – Ρέθυμνο, Ερέτρια – Μεγαλόπολη, Αγρίνιο, Λαμία, Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Ελαφόνησος, Σέρρες. Τα αρχικά των τοπωνυμίων εκπροσωπούν τη χώρα και περιέχουν ένα κυνωνικό μήνυμα σε τέσσερις λέξεις που ακούγονται όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο μαζικά, ως απάντηση σε διάφορες εξαγγελίες-παπαρολογίες.
“Δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια άρρωστη κοινωνία” (Jiddu Krishnamurti).
Και για να μην ξεχνιόμαστε μέσα στον ορυμαγδό διαμόρφωσης της επικαιρότητας και κυρίως του παρασκηνίου:
Πίσω απ’ τη βαριά σκιά της μαύρης πανδημίας
κρύβεται η ολόμαυρη γη της οικονομίας.
(αριστο)τελεία και παύλα.
Κοκκινοσκουφίτσα