πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Πολύ σωστά (πωλείς οστά) ειπώθηκε ως υποθήκη: «Στη δημοκρατία (τι γελάτε ρε;) δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχουν εκλογές». Για να εναλλάσσονται οι ίδιοι και οι ίδιοι μέχρι να ξεπεταχτούν άλλοι ίδιοι, ενώ στο μεταξύ θα έχουν φύγει μια-δυο γενιές, να γίνεται μια ωραία εκκαθάριση ιστορικού και μνήμης κάθε τετραετία (μόνο κάτι… cookies μένουν για τη νοστιμιά και το σπάσιμο της μονοτονίας) και με μια απλή επανεκκίνηση όλα να φαντάζουν παστρικά και λειτουργικά. Σαν καινούργια.
Ανοίχτηκε στα Εξάρχεια ένας μεγάλος λάκκος
και κάποιοι αλήτες έβαλαν επιγραφή «Κυριάκος».
Αχ βρε Αλέξη, θα σε μαλώσω (αν και το λέει και το όνομά σου με το στερητικό «α» και τη «λέξη»). Τον αντέγραψες σε τόσα πολλά, από πρακτικές μέχρι εικόνα και ομιλία (αλήθεια, θα σου πήγαινε το ζιβάγκο), αλλά ούτε μια λέξη στην επέτειο του θανάτου του…
Το καλοκαίρι έφτασε κι από υλικό η στήλη
δεν ξέμεινε ούτε στιγμή γιατί πολλοί φροντίζουν.
Ας χάσαμε Κατερινιώ, ας λείπει η Θεοδώρα
οι αγαπημένες των «Ριπών», ας πάει κι η Νοτοπούλου
ένα κεφάλι κόβεται και δύο ξεμυτίζουν
κι όσο η ζέστη ανέρχεται, πληθαίνουν οι παπάρες.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο Αλέξης δεν είναι ό,τι χειρότερο σ' αυτό το απίθανο τσίρκο που χοροπηδάει σ' ένα βαρέλι δίχως πάτο. «Ευλογημένη η ερχόμενη» που λέει και το holly book:
Οσο γλυκά και νόστιμα τα ομώνυμα μπισκότα
τόσο ξινή κι απάνθρωπη, μισάνθρωπη η κότα.
Την πλέμπα αποστρέφεται, μισεί ό,τι αναπνέει
στα λύματα του αστικού του βόθρου πάντα πλέει.
Αααααλλος απίθανος, που δε βάζει και μυαλό. Στουκάρει προσπαθώντας να φτιάξει την αλυσίδα του ποδηλάτου εν κινήσει(!) και σπάει δάχτυλο και σπόνδυλο στην πλάτη, τουμπάρει με κανό σε βράχια και τον τρέχουν σαν μαδημένη γαλοπούλα στα κέντρα υγείας. Και τώρα, την ώρα που μαίνεται το μπουρίνι σηκώνοντας δυο μέτρα κύματα, μπουρίνι που σηκώνει ομπρέλες και ξαπλώστρες, αυτός αμέριμνος φεύγει από τις βόρειες ακτές της Πελοποννήσου και τραβάει για τη Ναύπακτο με… πιρόγα! Αυτός δεν διδάσκεται από την προσωπική ιστορία του, θα διδαχτεί από την Ιστορία; Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα εαυτού και θα αντιμετωπίσει τα αλλήλων;
Δελτίο ακραίων καιρικών έκτακτων φαινομένων:
Πλησιάζει ασκέρι των κλεφτών και των αφιονισμένων.
Μπλεγμένοι σε εγκλήματα, «λαδιές» και παραβάσεις
σαν τις ακρίδες θα ριχτούν! Θα 'χουμε νέες φάσεις.
Κάπου ανάμεσα στο σμήνος που επελαύνει ξανά, μια γνώριμη φιγούρα της τέχνης (τι γελάτε ρε;) ξεχωρίζει. Ο σμαραγδένιος σκηνοθέτης κινείται, φτερουγίζει μέχρι την Κομοτηνή μαζί με τον εκείθεν Ευριπίδη, που τη βραδιά της δολοφονίας Γρηγορόπουλου διασκέδαζε στα μπουζούκια. Ηταν εκείνες τις παλιές καλές ημέρες, τότε που ο σκηνοθέτης γινόταν και ριμαδόρος, γράφοντας τις απίστευτες προς Σαμαρά μαντινάδες που τόσο υλικό έδωσαν στη στήλη. Τότε που η λαϊκή μούσα είχε κλειστεί σε νευρολογική κλινική, κλίνη κει, κλίνει κει, κλείνει κει.
ΑΟΖ της Κύπρου ξακουστή, της Αφροδίτης χώρα
που έδιωξες τον «Πορθητή» και λεύτερη είσαι τώρα.
Ησουν και θα 'σαι ελληνική… της «Exxon» το καμάρι
κρέατα ετοιμοθάνατα σού πλέκουνε στεφάνι.
«Εγώ δεν ημπορώ εν συνειδήσει να ναναρίσω την κοινωνία μας με το ναρκωτικό νανάρισμα των λαοπλάνων. Ούτε μήτε να σιωπήσω τα ολέθρια αποτελέσματα μιας τέτοιας σατανικής κερδοσκοπίας. Εγώ εξεναντίας ξεσκεπάζω τα ελαττώματά της με θάρρος και με εξουσίαν. Με όλην εκείνην την εξουσίαν οπού μου δίνει η Αλήθεια» (Ανδρέας Λασκαράτος).
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά με αποχή.
Κοκκινοσκουφίτσα