Συζητούμε με τους παράγοντες της αγοράς και ασκούμε συνεχή πίεση, προχωράμε με διάλογο και ελέγχους, με αποτέλεσμα να έχουμε πετύχει η Ελλάδα τους τελευταίους τρεις μήνες να έχει τον χαμηλότερο πληθωρισμό τροφίμων στην Ευρωζώνη, πέριξ του μηδενός. Ασφαλώς παρατηρούνται πληθωριστικές πιέσεις σε σειρά προϊόντων σε παγκόσμιο επίπεδο, εξαιτίας τόσο της κλιματικής κρίσης και διαφόρων διεθνών επιλογών και για αυτό ζήτησα από τους εκπροσώπους της επιχειρηματικότητας να συνδράμουν στη διατήρηση του πολύ χαμηλού πληθωρισμού στα τρόφιμα, αφομοιώνοντας αυτές τις πιέσεις με μείωση του δικού τους μεσοσταθμικού κέρδους.
Tάκης Θεοδωρικάκος
(Ο… ιστορικός υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο ακροδεξιός-νεοφιλελεύθερος Αδωνις Γεωργιάδης, σκαρφίστηκε το «καλάθι του νοικοκυριού». Μολονότι αυτό κέρδισε από την πρώτη μέρα το χαρακτηρισμό «αρχίδια καπαμά», χάρη στην έμπνευση ενός συνταξιούχου, πελάτη σούπερ μάρκετ, ο Γεωργιάδης εκμεταλλεύτηκε την πείρα του ως τηλεπλασιέ-τηλεμαϊντανός και έκανε κάθε εβδομάδα σόου με τις κάμερες στις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Ο Σκρέκας, που τον διαδέχτηκε, εμπνεύστηκε τα προϊόντα ειδικής σήμανσης. Ο Θεοδωρικάκος δεν είχε και πολλά να εμπνευστεί, καθώς τα είχαν κάνει όλα οι προηγούμενοι. Ετσι, έμεινε με το… φιδεμπόριο. Και ο Γεωργιάδης και ο Σκρέκας καλούσαν τα συνδικάτα των σουπερμακετάδων και τους βιομήχανους της μεταποίησης να κάνουν… θυσίες. Ο Γεωργιάδης, βέβαια, έλεγε πως δεν μπορεί να αναγκάσει τους καπιταλιστές να πουλάνε φτηνμμότερα. «Εγώ δεν μπορώ να επιβάλω σε κάποιον να πουλάει με ζημία», τσίριζε στο πρωινάδικο του Παπαδάκη. Ηταν η εποχή που πλασάριζε το «καλάθι». Τώρα που το «καλάθι» έχει αποδειχτεί… αμελέτητα καπαμά, ο Θεοδωρικάκος καταφεύγει σ’ αυτό που ξόρκιζε ο Γεωργιάδης: να μειώσουν το κέρδος οι καπιταλιστές! Εννοείται πως τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Οι καπιταλιστές έχουν αποδείξει πού γράφουν τις… εκκλήσεις πατριωτισμού των κυβερνήσεων. Οι υπουργοί, όμως, εξακολουθούν να τις επαναλαμβάνουν, εν γνώσει τους ότι δε θα γίνει τίποτα, μπας και παραμυθιαστούν κάποιοι από το «πόπολο». Το καταφύγιο απελπισίας του πολιτικού απατεώνα είναι οι εκκλήσεις στον… πατριωτισμό των καπιταλιστών)
