O (υπό έξωση) καλλιτεχνικός διευθυντής της «Λαϊκής Σκηνής» του Βερολίνου Φρανκ Κάστορφ επέμενε πάντοτε να αναφέρεται το θέατρο με τον πλήρη τίτλο του: «Λαϊκή Σκηνή στην Πλατεία-Ρόζα-Λούξεμπουργκ». Μαρξιστής ο ίδιος, ρηξικέλευθος ως σκηνοθέτης, ήθελε το θέατρο που διευθύνει από το 1992 να θυμίζει τον προλεταριακό του χαρακτήρα. Πρόκειται για το θέατρο που ίδρυσε η σοσιαλδημοκρατία το 1914, για να βρει η εργατική τάξη του Βερολίνου το δικό της χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης. Για το θέατρο όπου το 1924 ο κομμουνιστής Ερβιν Πισκάτορ έκανε τα πρώτα μεγάλα σκηνικά πειράματά του, πειράματα που άλλαξαν την ιστορία του θεάτρου, ονομάζοντάς το «προλεταριακό θέατρο» και στη συνέχεια «επικό θέατρο», όταν προσέλαβε ως δραματουργό έναν νεαρό μαρξιστή ποιητή, ονόματι Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Στη «Λαϊκή Σκηνή στην Πλατεία-Ρόζα-Λούξεμπουργκ» μπορεί κανείς να δει τη φετινή περίοδο παραστάσεις του ίδιου του Κάστορφ, του Κριστόφ Μαρτάλερ και άλλων, λιγότερο γνωστών στο ευρύ κοινό σκηνοθετών. Την περασμένη Τρίτη μπορούσε να παρακολουθήσει και τη μοναδική παράσταση του έργου «Diem25», με πρωταγωνιστή κάποιον Yanis Varoufakis. Φτάνει να πλήρωνε εισιτήριο 12 ευρώ (8 για φοιτητές και ανέργους)!
Βρέθηκαν άνθρωποι που πλήρωσαν 12 ευρώ για ν' ακούσουν μπαρούφες; Υπάρχει και η «αριστερά του χαβιαριού», ας μην το ξεχνάμε. Κι αυτή η «αριστερά του χαβιαριού» δεν έχει κανένα πρόβλημα να πληρώσει εισιτήριο για να συμμετάσχει σε μια πολιτική εκδήλωση, στην οποία επρόκειτο να ανακοινωθεί ένα «κίνημα» για τη… σωτηρία της Ευρώπης. Ετσι γίνεται και στην Αμερική, άλλωστε…
