Το γεγονός ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ απάντησε στη νέα δήλωση της Ζαχάροβα με ένα αμήχανο, αμυντικό, ανώνυμο σχόλιο «διπλωματικών πηγών», που έλεγε ότι οι δηλώσεις Ζαχάροβα «δυστυχώς αποτελούν μια περαιτέρω όξυνση στις διμερείς σχέσεις, όξυνση για την οποία η Ελλάδα δεν φέρει καμία ευθύνη», δείχνει πως η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ «βρήκε στόχο».
Οταν η άλλη σε «ξεχέζει» με μια δήλωση 476 λέξεων, η οποία -μετά την εκφώνησή της ενώπιον δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο- αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του ρωσικού ΥΠΕΞ, κι εσύ –αντί να απαντήσεις σημείο προς σημείο με μια αντίστοιχης έκτασης επίσημη δήλωση- βάζεις ανώνυμες «διπλωματικές πηγές» να κλαψουρίσουν ότι… δεν επιδιώκεις την ένταση στις ελληνορωσικές θέσεις, σημαίνει πως αμύνεσαι χωρίς επιτυχία.
Χωρίς επιτυχία, γιατί η δήλωση Ζαχάροβα έχει δημοσιευτεί απ’ όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, οι πάντες γνωρίζουν το περιεχόμενό της και επομένως «δουλεύει» χωρίς κυβερνητικό αντίλογο. «Δουλεύει» ιδιαίτερα εκείνο το σημείο που αναφέρεται στη σύγκριση των νεοναζί που κλείστηκαν στο Αζοφστάλ με τους ελεύθερους πολιορκημένους του Μεσολογγίου.
Τι είχε πει ο Μητσοτάκης μιλώντας στο αμερικάνικο Κογκρέσο; «Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη Ελλάδα με τη λέξη Ουκρανία, θα δείτε τρομακτικές ομοιότητες με το σήμερα. Οπως συμβαίνει με τη Μαριούπολη, το Μεσολόγγι είχε εξαιρετικούς αμυνόμενους πριν από την τελική έξοδο». Την ώρα που τα έλεγε αυτά, οι νεοναζιστές είχαν αρχίσει να βγαίνουν με ψηλά τα χέρια από τις υπόγειες στοές του μεγαλειώδους σταλινικού δημιουργήματος* και να παραδίνονται στους ρώσους πολιορκητές. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου δεν παραδόθηκαν στους πολιορκητές τους. Εβαλαν τα γυναικόπαιδα στη μέση και έκαναν την Εξοδο με τα σπαθιά στα χέρια, αποφασισμένοι ή να ξεφύγουν ή να πέσουν. Οπως και έγινε.
Το Μεσολόγγι βρίσκει τα ιστορικά του ισοδύναμα στη σύγχρονη εποχή στο Λένινγκραντ και το Στάλινγκραντ, πόλεις-σύμβολα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου των λαών της Σοβιετικής Ενωσης (όλων των εθνοτήτων, όλων των Δημοκρατιών της Ενωσης), που πολιορκήθηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα, αλλά δεν παραδόθηκαν, παρά το βαρύ φόρο αίματος που πλήρωσαν κόκκινοι στρατιώτες και πολίτες. «Δεν υπάρχει για εμάς γη πέρα από το Βόλγα» ήταν το σύνθημα των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ, στρατιωτικών και πολιτών. «Παραδινόμαστε για να μας πάρει ο Πούτιν με το… Σχολικό» ήταν το σύνθημα των νεοναζιστών του Τάγματος Αζόφ που είχαν κλειστεί στο Αζοφστάλ.
Αυτή την ιεροσυλία διέπραξε ο Μητσοτάκης στην Ουάσιγκτον, προσπαθώντας να γλείψει όσο περισσότερο μπορούσε τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Η Ζαχάροβα δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Του το «κοπάνησε», κάνοντας σπέκουλα από τη σκοπιά των συμφερόντων του ρωσικού ιμπεριαλισμού, που ξέρει καλά ότι στον ελληνικό λαό δεν υπάρχει κλίμα αντι-ρωσικής υστερίας, γεγονός στο οποίο επένδυσε.
Η δήλωση Ζαχάροβα είναι προκλητική. Oχι γιατί «την πέφτει» στον Μητσοτάκη και στην αμερικανόδουλη στάση του, αλλά γιατί κάνει αισχρή σπέκουλα με ιστορικά γεγονότα, προσπαθώντας να αναγορεύσει τον αντιδραστικό πόλεμο του ρωσικού ιμπεριαλισμού σε… αντιφασιστικό πόλεμο. Την παραθέτουμε ολόκληρη για να τη σχολιάσουμε στη συνέχεια:
«Είμαστε αναγκασμένοι να επιστήσουμε την προσοχή στα νέα γεγονότα προκλητικής συμπεριφοράς επισήμων εκπροσώπων των Αθηνών. Ειδικότερα γίνεται λόγος για τις δηλώσεις του επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης, πρωθυπουργού της Ελλάδας Κ. Μητσοτάκη εναντίον της Ρωσίας και της ηγεσίας της, τις οποίες έκανε κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον στις 16-17 Μαΐου τρέχοντος έτους.
Επισημαίνουμε την περίεργη συλλογή ιστορικών “ αναλογιών”, που χρησιμοποίησε ο ομιλητής. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων προ 200 ετών, βρέθηκε στην ίδια σειρά με τις εγκληματικές ενέργειες του καθεστώτος του Κιέβου, το οποίο κατά τη διάρκεια οκτώ ετών πολεμούσε εναντίον των ίδιων των πολιτών του στο Ντονμπάς. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι τοποθετήθηκαν στο ίδιο επίπεδο με τους Ναζί του τάγματος του “ Αζόφ” οι ήρωες της υπεράσπισης του ελληνικού φρουρίου του Μεσολογγίου το 1825-1826, ενώ μάλιστα μεταξύ των γενναίων υπερασπιστών υπήρχαν Ρώσοι φιλέλληνες, για τους οποίους στην πόλη έχει υψωθεί μνημείο. Παρόμοιες συγκρίσεις ηχούν ιδιαιτέρως βλάσφημες στο πλαίσιο του ανιδιοτελούς αγώνα της Ελληνικής Αντίστασης ενάντια στους Γερμανούς φασίστες κατακτητές κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ουσιαστικά λόγος γίνεται για άλλη μια προσπάθεια της Αθήνας να δικαιολογήσει τη βαθιά λανθασμένη απόφασή της να ενταχθεί ενεργά στο δυτικό αντιρωσικό μέτωπο, μεταξύ των πρώτων να στείλει όπλα στο Κίεβο, με τη βοήθεια των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας καθημερινά εξαπολύουν πυρά κατά του αμάχου πληθυσμού του Ντονμπάς, σκοτώνουν ανθρώπους στο Ντονιέτσκ, στο Ρουμπέζνοε, στην Αβντέεφκα και σε άλλους οικισμούς. Συνηθίζεται στη Δύση να αποσιωπάται επιμελώς η ενοχλητική αλήθεια. Επομένως στη δημοκρατική Ελλάδα, όπου, όπως μας διαβεβαιώνουν, βασιλεύει η πλήρης ελευθερία του λόγου και ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει κυριολεκτικά τα πάντα, απαγορεύτηκαν οι ρωσικές ενημερωτικές πηγές “ Sputnik” και “ Russia Today” και ταυτοχρόνως, για παν ενδεχόμενο, επιχειρείται ντροπιαστικά να “ ακυρωθεί” ο ρωσικός πολιτισμός.
Η ελληνική ηγεσία αναπαράγει κοπιωδώς τις διαστρεβλωμένες ερμηνείες των ενεργειών της Ρωσίας, η οποία, μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες να επιτευχθεί ειρηνική διευθέτηση της ενδοουκρανικής σύγκρουσης, αναγκάστηκε να υπερασπιστεί τον ρωσόφωνο πληθυσμό της Ουκρανίας, στο γενικό πλαίσιο μεταξύ άλλων της κατάστασης ασφαλείας στην περιοχή και στον κόσμο. Μας αποδίδουν αβάσιμα νεοαυτοκρατορικές φιλοδοξίες, ρεβιζιονισμό, επιθετική κατοχύρωση κάποιων εδαφικών διεκδικήσεων, που πηγάζουν από τις ιστορικές φαντασιώσεις κάποιου. Ένας μακρύς κατάλογος αβάσιμων ισχυρισμών παρουσιάστηκε για άλλη μια φορά με κατηγορηματικό και απροκάλυπτο τρόπο, η εναλλακτική άποψη έχει αποκλειστεί, καθώς από το ελληνικό ενημερωτικό πεδίο έχουν αποκλειστεί τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης.
Είναι προφανές ότι παρόμοιες δηλώσεις έχουν σκοπό για άλλη μια φορά να εδραιώσουν στο δυτικό κοινό τις ενιαιοποιημένες εκτιμήσεις για τα γεγονότα στην Ουκρανία και γύρω από αυτήν, χρησιμεύουν ως κωδικός αφοσίωσης της Αθήνας στους κανόνες και τις κατευθυντήριες γραμμές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Εξ ου και οι συλλογισμοί για τα “ νέα νοήματα” που απέκτησε η Βορειοατλαντική Συμμαχία, οι δικαιολογίες για την περαιτέρω εξάπλωση της Συμμαχίας κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας και η διεύρυνση των στρατιωτικών υποδομών των ΗΠΑ στην ίδια την Ελλάδα.
Οι νέες προκλήσεις, που προκύπτουν, δεν μένουν χωρίς επαρκείς απαντήσεις από τη ρωσική πλευρά».
Ωστε γι’ αυτό εισέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία; Για να υπερασπιστεί το ρωσόφονο πληθυσμό; ‘Η εισέβαλε για να εντάξει τις δύο περιφέρειες του Ντονμπάς στην επικράτειά της και να (ξανα)περάσει την Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής της;
Ωστε δεν έχει αναθεωρητισμό, νεοαυτοκρατορικές φιλοδοξίες και εδαφικές διεκδικήσεις η Ρωσία; Κι αυτά που είπε ο Πούτιν στο διάγγελμα με το οποίο προανήγγειλε τον πόλεμο τι ήταν; Οταν κατηγορούσε τους μπολσεβίκους, τον Λένιν και τον Στάλιν, επειδή αναγνώρισαν την Ουκρανία ως ανεξάρτητο κράτος, τι εννοούσε; Οταν μιλούσε για… αλύτρωτα ιερά ρωσικά εδάφη, τι εννούσε;
Δεν θα επαναλάβουμε όσα έχουμε γράψει για τον αντιδραστικό-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία και τις επειδιώξεις του ρωσικού ιμπεριαλισμού, στο πλαίσιο του άγριου ανταγωνισμού του με τους αμερικανονατοϊκούς ιμπεριαλιστές. Από τη μεγάλη συλλογή άρθρων γι’ αυτό το θέμα επιλέγουμε τρία που ταιριάζουν στις προκλητικές δηλώσεις της Ζαχάροβα:
Μια ακόμη ιμπεριαλιστική σύγκρουση για το ξαναμοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής
Ουκρανία: Ενας πόλεμος αντιδραστικός και άδικος απ’ όλες τις πλευρές
Οι αναθεωρητές της Ιστορίας: Μεγαλορώσοι και ουκρανοί εθνικιστές
* Ναι, σταλινικό επίτευμα είναι το τεράστιο συγκρότημα σιδήρου και χάλυβα «Αζοφστάλ», το μεγαλύτερο χαλυβουργείο του κόσμου. Τον Φλεβάρη του 1930 πάρθηκε η σχετική απόφαση από το Συμβούλιο Κρατικής Οικονομίας της ΕΣΣΔ. Χιλιάδες πρωτοπόροι εργάτες, οι περισσότεροι μέλη του ΚΚΣΕ(μπ) και της Κομσομόλ, μετακόμισαν στην περιοχή της Μαριούπολης και ρίχτηκαν στη δουλειά.
Το κλίμα της εποχής, προτού ακόμη αρχίσει η ανοικοδόμηση του «Αζοφστάλ», απέδωσε εκπληκτικά ο μεγάλος Τζίγκα Βερτόφ στο πρώτο ομιλούν σοβιετικό ντοκιμαντέρ «Ενθουσιασμός – Η Συμφωνία του Ντονμπάς» (το έχουμε δει στις κινηματογραφικές Παρασκευές της «Κόντρας» και θα θέλαμε να το ξαναδούμε, όταν φτάσει το τέλος της πανδημίας). «Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι οι βιομηχανικοί ήχοι μπορούν να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο, που να φαίνονται υπέροχοι. Θεωρώ ότι ο “Ενθουσιασμός” είναι μία από τις πιο συναρπαστικές συμφωνίες που έχω ακούσει ποτέ. Ο κύριος Τζίγκα Βερτόφ είναι μουσικός. Οι προφέσορες πρέπει να μάθουν από αυτόν και να μην διαφωνούν μαζί του», έγραφε ο Τσάρλι Τσάπλιν. Και ο Χανς Αϊσλερ: «Μια κινηματογραφική “Συμφωνία” γεμάτη ήχους, νεολαία και ενθουσιασμό, μια ωδή στην εργασία και την πίστη στο ιδεατό. Οχι μόνο οι σκηνοθέτες, αλλά όλοι οι μουσικοί του κόσμου μπορούν να μάθουν από αυτήν, διότι ο “Ενθουσιασμός” είναι το πιο μεγαλειώδες από αυτά που μας έχει δώσει ο ομιλών κινηματογράφος».
Τον Γενάρη του 1935, πέντε χρόνια μετά τη λήψη της απόφασης, το Azovstal τέθηκε σε λειτουργία. Αρχισε να παράγεται χάλυβας στον πρώτο κλίβανο ανοιχτής εστίας 250 τόνων της ΕΣΣΔ. Οι Σοβιετικοί έβαλαν ως στόχο να κατασκευάσουν τη μεγαλύτερη χαλυβουργία του κόσμου, με δυνατότητα παραγωγής 4 εκατ. τόνων χυτοσιδήρου το χρόνο. Τον Μάη του 1939 το είχαν καταφέρει: το Azovstal σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ ημερήσιας παραγωγικότητας μιας υψικαμίνου με 1.614 τόνους σιδήρου!
Στις 7 Οκτώβρη του 1941, οι εργάτες έσβησαν τις ανοιχτές εστίες, τους φούρνους και τις υψικαμίνους του Azovstal και αποχώρησαν συντεταγμένα. Οι ναζί κατακτητές δεν κατάφεραν «να ξυπνήσουν το θηρίο» στα δυο χρόνια που είχαν υπό κατοχή την περιοχή της Μαριούπολης: έλειπαν οι ειδικευμένοι εργάτες και μηχανικοί. Οταν μετά την ήττα τους στο Στάλινγκραντ άρχισαν να υποχωρούν, οι ναζί ανατίναξαν όλες τις εγκαταστάσεις (κλιβάνους ανοιχτής εστίας, υψικαμίνους, φούρνους οπτάνθρακα, στροβίλους κτλ.). Οι Σοβιετικοί τα ξανάχτισαν σε χρόνο ρεκόρ.
Ακόμα και μετά την κατάρρευση του παλινορθωμένου καπιταλισμού, το «Αζοφστάλ» ήταν η μεγαλύτερη μεταλλουργία της καπιταλιστικής Ουκρανίας και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, με εξαγωγές σε περισσότερες από 70 χώρες. Aπό τα έτοιμα του σοσιαλισμού έτρωγαν επί τόσες δεκαετίες οι ηγέτες του παλινορθωμένου καπιταλισμού στην κατ’ όνομα μόνο ΕΣΣΔ, από τα έτοιμα του σοσιαλισμού έτρωγαν οι αστοί ηγέτες και οι καπιταλιστές της Ουκρανίας, ρωσόδουλοι ή δυτικόδουλοι.