Δεν χρειάζεται να δώσουμε εμείς την είδηση. Ολες και όλοι γνωρίζουμε ότι ολόκληρη η χώρα, από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, γνώρισε σήμερα τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις εδώ και μια δεκαετία.
Διαδηλώσεις οργής ενάντια σ’ ένα έγκλημα κατά του λαού. Δεν είναι δύσκολο να πούμε πως το ποτήρι ξεχείλισε. Εκτός αν ξεχάσαμε τους πάνω από τους 36.000 νεκρούς της πανδημίας μέχρι στιγμής, συνέπεια -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- μιας κοινωνικά ανάλγητης εγκληματικής πολιτικής που έβαλε τα καπιταλιστικά κέρδη πάνω από τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων του λαού.
Ούτε ξεχάσαμε την ακρίβεια που κατατρώει λαίμαργα τους καθηλωμένους εδώ και χρόνια μισθούς και συντάξεις και αντιμετωπίζεται με εξευτελιστικά φιλοδωρήματα φιλανθρωπικού τύπου.
Και πώς να ξεχάσουμε τις αντιδραστικές παρεμβάσεις στην Παιδεία, τη σωρεία των αντεργατικών νόμων, τη μετατροπή της επικουρικής ασφάλισης σε προϊόν χρηματιστικού τζόγου, την υποβάθμιση των πτυχίων των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών, που πλήττει βάναυσα τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους και των σπουδαστών, που βρίσκονται εδώ και πάνω από δυο μήνες στα μετερίζια του αγώνα, με καταλήψεις σωρείας κρατικών καλλιτεχνικών χώρων, διαδηλώσεις, συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις αγώνα;
Το έγκλημα στα Τέμπη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο σήμερα. Εχοντας όλα τα δίκια με το μέρος του. Απορρίπτοντας την αισχρή προσπάθεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αποσείσει τις εγκληματικές ευθύνες της. Βαθαίνοντας στο θέμα της ιδιωτικοποίησης που αποτελεί την πηγή του εγκλήματος.
Και βέβαια, όπως συμβαίνει πάντοτε με τα κινήματα οργής και καταγγελίας, και το σημερινό βρίσκεται ήδη αντιμέτωπο με τη σπέκουλα. Ενας πολύχρωμος κοινοβουλευτικός εσμός προσπαθεί να μετατρέψει την οργή και τη διαμαρτυρία σε ψήφο στις κάλπες! Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, που από τα χέρια του τρέχει το αίμα των νεκρών στα Τέμπη!
Να μην τους κάνουμε τη χάρη.
Το προαναγγελθέν έγκλημα των Τεμπών, πίσω από το οποίο βρίσκεται ένα τεράστιο πλιάτσικο ξένων και ντόπιων εργολάβων, με τις ευλογίες όλων των αστικών κυβερνήσεων, πρέπει να οδηγήσει την εργατική τάξη, την εργαζόμενη κοινωνία και τη νεολαία της στο συμπέρασμα ότι μέσα στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα οι ζωές τους δεν μετράνε. Μετράνε μόνο τα κέρδη του κεφαλαίου.
Καμιά εμπιστοσύνη, λοιπόν, στα μεγάλα λόγια. Συσπείρωση σε μια γραμμή πλήρους ρήξης με την κεφαλαιοκρατία και το πολιτικό της σύστημα, σε μια στάση αποδέσμευσης από την εκλογική κοροϊδία και τους αέναους κύκλους της. Είναι η δέσμευση ότι δεν πρόκειται να βαδίσουμε πια κάτω από ξένες σημαίες, αλλά μόνο κάτω από τις δικές μας.
Ταξική συσπείρωση, ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.