Ο τίτλος εξιτάρει τον αναγνώστη, δημιουργώντας του περιέργεια και ανησυχία (τουλάχιστον): «Ενας ακήρυκτος πόλεμος». Το έντυπο από τα θεωρούμενα έγκυρα: «Τα Νέα». Ο συγγραφέας με περγαμηνές στο αστικό θεσμικό στερέωμα: Λουκάς Λυμπερόπουλος, επίτιμος αρεοπαγίτης, ΔΝ. Ο αναγνώστης πιάνεται εξαρχής στις δαγκάνες του «κύρους της αυθεντίας». Πρέπει καταρχάς να δώσει σημασία σε ό,τι ακολουθεί και εν συνεχεία να το ενστερνιστεί, γιατί κοτζάμ επίτιμος αρεοπαγίτης δεν μπορεί να γράφει μπούρδες.
Ο συγγραφέας ξεκινά με τον σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή που ηττήθηκε δυο φορές στην προσπάθειά του να καταλάβει τη Βιέννη. «Ετσι, ο οθωμανισμός απέτυχε να κατακτήσει την Ευρώπη με τα όπλα». Ομως, «επί του σουλτάνου Ερντογάν του Μικροπρεπούς τα σχέδια άλλαξαν. Αυτός, εκμεταλλευόμενος τη συρροή στη χώρα του προσφύγων και μεταναστών (που ο ίδιος δημιούργησε), αποφάσισε την κατάκτηση της Ευρώπης εκ των έσω»!
Ενα κατασκευασμένο τερατούργημα από την αρχή κιόλας. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες συρρέουν στην Τουρκία επειδή τους έκανε πρόσφυγες και μετανάστες ο Ερντογάν, με σκοπό μέσω αυτών να κατακτήσει την Ευρώπη!
Επικαλούμενος τους «αρμόδιους» ο συγγραφέας μας ενημερώνει ότι «στη χώρα μας εισήλθαν, από το 2015 μέχρι σήμερα, 1.138.002 Οθωμανοί και εισέρχονται με ανατρι-χιαστικούς ρυθμούς». Καμιά εξηνταριά χιλιάδες έχουν αποκλειστεί στην Ελλάδα, λένε οι αρμόδιοι, όμως ένας τόσο μικρός αριθμός ποτέ δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως… οθωμανική απειλή. Λεπτομέρειες, που δεν κάμπτουν το συγγραφέα, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος: Ο Ερντογάν «απειλεί να στείλει στην Ευρώπη, μέσω της Ελλάδος, φυσικά, 3.600.000 μετανάστες» (που ο ίδιος «δημιούργησε», αυτό να μην το ξεχνάμε) και επομένως, «σε ένα βάθος χρόνου, πιο μικρό από ό,τι νομίζουμε, η Ελλάδα θα έχει τόσους Οθωμανούς ώστε να αποτελέσουν πρόβλημα όχι μόνο για τις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες εγκαθίστανται, αλλά στην ίδια τη χώρα»!
Μα ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι Οθωμανοί; Η οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρευσε και διαλύθηκε με το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το σύγχρονο τουρκικό κράτος -αν και μεγάλο σε έκταση και πολυπληθές- εντούτοις καταλαμβάνει ένα μικρό τμήμα της αχανούς οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και βέβαια, οι πρόσφυγες και μετανάστες που συρρέουν σ’ αυτό δεν είναι Τούρκοι, ούτε αυτοπροσδιορίζονται ως Οθωμανοί. Είναι Σύριοι, Παλαιστίνιοι, Αφγανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Πακιστανοί, Ινδοί, Κούρδοι, Μαροκινοί, Σουδανέζοι, Νιγηριανοί κτλ. Ασιάτες και Αφρικανοί από διάφορες χώρες, με εθνικότητες που δεν έχουν καμιά σχέση με την τουρκική.
Εχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι μουσουλμάνοι. Γιατί, όμως, ο συγγραφέας τους ονομάζει οθωμανούς και όχι μουσουλμάνους ή έστω ισλαμιστές; Οθωμανική θρησκεία δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ. Η θρησκεία ονομάζεται Ισλαμισμός και οι πιστοί της μουσουλμάνοι. Είναι προφανές ότι ο επίτιμος αρεοπαγίτης τους ονομάζει Οθωμανούς, όχι επειδή ασπάζεται τη θεωρία του Χάντιγκτον για τον «πόλεμο των πολιτισμών», αλλά για να ξυπνήσει ιστορικές μνήμες ποντάροντας στα στερεότυπα του ελληνικού εθνικισμού: οι Ελληνες ως υπόδουλοι της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η σφαγή της Σμύρνης, το πογκρόμ της Πόλης κτλ. κτλ. Και να χτυπήσει το καμπανάκι του κινδύνου για τον… ακήρυκτο πόλεμο του Ερντογάν, που με εκατομμύρια Οθωμανούς ετοιμάζεται να μας αφελληνίσει! Το μόνο που λείπει από το αφήγημα είναι ο γενιτσαρισμός, το παιδομάζωμα και το κρυφό σχολειό. Αυτά όμως εννοούνται. Ο τυφλωμένος με το ελληνικό εθνικιστικό αφήγημα κάνει αμέσως τους απαραίτητους συνειρμούς.
Αφού, λοιπόν, φτιάχτηκε το ψεύτικο σκηνικό των «εισβολέων» του «ακήρυκτου πολέμου των Οθωμανών», ακολουθούν οι προειδοποιήσεις: «Οι εισβάλλοντες βάζουν μπροστά τα γυναικόπαιδα, πολλά ασυνόδευτα παιδιά (!) και ακολουθούν οι άνδρες». Και εμείς τι κάνουμε; «Βλέπουμε στην τηλεόραση τους διασώστες (εκείνων, όχι της πατρίδας!) να προσδένουν τις ερχόμενες λέμβους και να τις οδηγούν με ασφάλεια στην ελληνική στεριά, αντί να τις οδηγούν μέχρι τα θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας»!
Επιτέλους, να αναλάβει ο στόλος τη διαφύλαξη των θαλάσσιων συνόρων μας, αναφωνεί ο επίτιμος αρεοπαγίτης. Και ξιφουλκεί ενάντια στη «μεγαλοψυχία», την «προοδευτικότητα», τον «ανθρωπισμό» (δικά του τα εισαγωγικά), «αισθήματα τα οποία απουσιάζουν για τα παιδιά και τα παιδιά των παιδιών μας». Αν συνεχίσουμε έτσι, «τότε έφτασε ίσως η ώρα να σβήσει τούτο το κράτος και μαζί του ο Ελληνισμός»! Για το τέλος αφήνει το… ατράνταχτο επιχείρημα: «Μπορεί η χώρα αυτή να αντέξει, εκτός της ήδη υφισταμένης μειονότητας, και 2.000.000 – 2.500.000 ακόμη Οθωμανούς;»!
Η δράση στα σύνορα, θαλάσσια και χερσαία, είναι αποκλειστικό προνόμιο του οργανωμένου κράτους και ένας επίτιμος αρεοπαγίτης δε θα διανοούταν ποτέ να ζητήσει από τους πολίτες να αναλάβουν δράση υποκαθιστώντας το κράτος. Ο πολίτης οφείλει να δρα ως δύναμη πίεσης επί της κρατικής εξουσίας, απαιτώντας σκληρή αποτρεπτική δράση. Απαιτώντας από τους πολιτικούς ηγέτες να πάψουν να συμπεριφέρονται ως «προοδευτικοί», «ιδεολήπτες» και «πονόψυχοι» (οι λέξεις και τα εισαγωγικά είναι του Λ. Λυμπερόπουλου). Υπάρχει, όμως, και η κοινωνική ζωή, η οποία περιλαμβάνει τη συμβίωση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στο πρόσωπο καθενός και καθεμιάς απ' αυτούς ο πολίτης καλείται να μη βλέπει ανθρώπους που τους ξερίζωσε ο πόλεμος ή η φτώχεια και η εξαθλίωση, αλλά να βλέπει «οθωμανούς εισβολείς». Και να πράττει αναλόγως, φυσικά. Ο επίτιμος αρεοπαγίτης δεν υποδεικνύει τρόπους δράσης. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Αυτός επέλεξε το ρόλο ενός σύγχρονου Γκέμπελς. Τα υπόλοιπα μπορούν να τα αναλάβουν ο όχλος και οι φασιστικές συμμορίες.
Σχετικά Αρθρα
