Είναι γνωστό ότι ο Τραμπ διεξήγαγε την προεκλογική του καμπάνια καμαρώνοντας (εκτός των άλλων) για το πόσο μάγκας επιχειρηματίας είναι, ώστε κατάφερε οι επιχειρήσεις του να πληρώνουν λιγότερους φόρους. Στο… Αμέρικα η έννοια του «επιτυχημένου» περιλαμβάνει και τη νόμιμη φοροαποφυγή. Είναι στοιχείο του «αμερικάνικου ονείρου». Εκεί, ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό (για να θυμηθούμε τον Βουλγαράκη). Στην Ευρώπη, όμως, κι ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα της μνημονιακής βαρβαρότητας, οι αστοί πολιτικοί οφείλουν να καλύπτουν τον κυνισμό μ' ένα πέπλο ηθικότητας. Κάπως έτσι δεν καταστράφηκε πολιτικά ο Βουλγαράκης και δεν μπόρεσε να επανακάμψει ακόμα κι όταν αθωώθηκε (με τη γνωστή προκλητική δικαστική απόφαση);
Ο αντιπρόεδρος Μπουμπούκος λατρεύει τον Τραμπ. Είναι ακροδεξιός, είναι και νεοφιλελεύθερος (ποιος ξεχνάει την εποχή που καμάρωνε ότι είναι… τροϊκανότερος των τροικανών;). Είναι και πολυπράγμων. Ολημερίς ψάχνει ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό στασίδι για να εξαπολύσει τις τσιρίδες του. Κάπως έτσι την πάτησε, στρώνοντας βούτυρο στο ψωμί των συριζαίων με τη… ρουκέτα που εξαπέλυσε: «Στον παγκόσμιο καπιταλισμό όσο οι κυβερνήσεις αυξάνουν τους φόρους, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να γλιτώσουν αυτή τη λεηλασία των εισοδημάτων τους από τις κυβερνήσεις, έτσι δουλεύει το παγκόσμιο σύστημα (…) στο μέτρο που τα χρήματα αυτά είναι προϊόν πραγματικής εργασίας και πραγματικής δράσης και όχι φυσικά βρώμικο χρήμα από εγκληματική δραστηριότητα -γιατί αυτό είναι άλλης τάξης και μεγέθους ζήτημα- ναι, το να μπορεί κάποιος να ξεφύγει από μία κυβέρνηση, που θέλει να τον υπερφορολογήσει, δεν το βρίσκω καθόλου ανήθικο»!
Στη συνέχεια πήγε να τα μαζέψει: «Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα πηγαίνει ο καθένας να γλιτώσει τα λεφτά του -γιατί στον καπιταλισμό πάντα οι άνθρωποι θα προσπαθούν να γλιτώσουν τα λεφτά τους, αυτό είναι μία φυσική ανθρώπινη διεργασία- πρέπει να μας απασχολεί κάτι άλλο καλύτερα: Πώς θα κάνουμε τη χώρα μας μία χώρα, η οποία θα έχει τέτοια φορολογία και τέτοια οικονομία, που θα συμφέρει στον άλλον να έχει τα λεφτά του στην Ελλάδα. (…) Τα Paradise Papers, που εγώ θέλω να τα πολεμήσουμε στην ουσία τους -το να φεύγουν τα λεφτά- πρέπει να τα πολεμήσουμε με τον σωστό τρόπο, δηλαδή να μειώσουμε τη φορολογία, να κάνουμε ανταγωνιστική την οικονομία, να συμφέρει στον άλλον να φέρνει τα λεφτά του στην Ελλάδα, να τα φέρνει στην Ελλάδα, γιατί θα πιστεύει ότι θα κερδίσει φέρνοντάς τα στην Ελλάδα». Κι έρχεται αυθόρμητα το ερώτημα: καλά, μόνο offshore ελλήνων καπιταλιστών υπάρχουν; Οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι κλπ., που δραστηριοποιούνται σε οικονομίες-πρότυπα (σύμφωνα με τον Μπουμπούκο), γιατί «παρκάρουν» τα κέρδη τους σε φορολογικούς παράδεισους; Αρα, ο λόγος δεν είναι η «υπέρμετρα υψηλή φορολογία», αλλά η επιδίωξη της μηδενικής φορολογίας.
