Το πρώτο πράγμα που έλεγε ο Παπούλιας στους ηγέτες των αστικών κομμάτων με τους οποίους συσκέφθηκε (προφανώς για να γραφτεί στα πρακτικά) είναι πως η χώρα βρίσκεται σε τεράστιο εθνικό κίνδυνο και υπάρχει απειλή οικονομικής κατάρρευσης. Τους έδινε, μάλιστα, να διαβάσουν και μια επιστολή του Παπαδήμου, στην οποία ο τραπεζίτης-πρωθυπουργός διεκτραγωδούσε την οικονομική κατάσταση. Οταν ο Καμμένος του ζήτησε να δημοσιοποιηθεί αυτή η επιστολή, ο Παπούλιας το απέκλεισε, λέγοντας ότι ο Παπαδήμος του την έστειλε για δική του ενημέρωση.
Εκεί που ο Παπούλιας έδωσε ρέστα, ήταν στη συζήτηση με τον Κουβέλη. Χαρακτηρίζει τον Ιούνη «μήνα της τραγωδίας της Ελλάδας», λέει πως ενδεχομένως να μην προφθάσουμε να πάμε σε εκλογές γιατί θα «γεμίσουμε ερείπια», μιλά για «καταστροφή που επέρχεται» και για «χιονοστιβάδα που είναι σχεδόν μερικά μέτρα μακριά από εμάς» κ.λπ. Γιατί τα έλεγε όλ’ αυτά; Ευελπιστούσε, μήπως, ότι θα κάμψει την αντίρρηση του Κουβέλη να μπει σε συγκυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ; Ούτε ο Κουβέλης είναι αφελής ούτε ο Παπούλιας πρωτάρης για να θεωρεί τον Κουβέλη αφελή. Τα έλεγε όλ’ αυτά τα καταστροφολογικά για να καταγραφούν στα πρακτικά και να λειτουργήσουν ως ωμός εκβιασμός επί του ελληνικού λαού, εκθέτοντας τα κόμματα που αρνήθηκαν τη συγκυβέρνηση. Επαιξε, δηλαδή, ο Παπούλιας το παιχνίδι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που εμφανίστηκαν σαν μια γροθιά στις διαπραγματεύσεις του προεδρικού μεγάρου, επειδή και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δε θέλουν εκλογές (για τους ίδιους λόγους).
