ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ της 3ης Σεπτέμβρη, ο Γιωργάκης ήταν αναγκασμένος να ανεβάσει τους αντικυβερνητικούς τόνους. Πέρασε, βλέπετε, ένα ολόκληρο καλοκαίρι, η κυβέρνηση πέρασε σημαντικά αντιλαϊκά νομοθετήματα, το ΠΑΣΟΚ έκανε παρατεταμένες διακοπές και ο κόσμος απογοητεύθηκε εντελώς. Απογοήτευση που αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στα γκάλοπ, στα οποία το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να κερδίζει τη φθορά της κυβέρνησης, ενώ ο Γιωργάκης εξακολουθεί να υπολείπεται κατά πολύ του Καραμανλή στην «καταλληλότητα» για την πρωθυπουργία. Η γκρίνια επεκτάθηκε και στα πρωτοκλασάτα στελέχη και άρχισε να βγαίνει προς τα έξω με αιχμές και προτροπές. Οι σύμβουλοί του, λοιπόν, έβαλαν τον Γιωργάκη να ξεκινήσει μια φθινοπωρινή αντεπίθεση, με στόχο να δυναμώσει την εικόνα του και να δείξει έτοιμος για πρωθυπουργός.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά (είμαστε σίγουροι ότι ελάχιστοι το έκαναν) την ομιλία του Γιωργάκη στη φιέστα των 31ων γενεθλίων θα διαπιστώσει ότι ακόμα και οι αντικυβερνητικές κορόνες είναι χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Βρίθουν ακαταλαβίστικων νεολογισμών («πελατειακός καπιταλισμός», «πελατειακός κρατισμός» και άλλα τέτοια μαργαριτάρια), χωρίς να υπάρχει παράλληλα η προβολή ενός αντι-προγράμματος του ΠΑΣΟΚ και κάποιων δεσμεύσεων, ικανών να αγγίξουν τον εργαζόμενο κόσμο που βογγάει. Στην ουσία, υπάρχει στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ (συνεχίζοντας το δρόμο που είχε ανοίξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ) και κριτική στην κυβέρνηση για ανικανότητα και αυταρχισμό.
«Εμείς θα το κάναμε καλύτερα» είναι το μήνυμα που περνάει ο Γιωργάκης στην άρχουσα τάξη, ξέροντας πολύ καλά ότι κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά του να κυβερνήσει, φτάνει να παραμείνει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθεί, δηλαδή, κι αυτός την τακτική του ώριμου φρούτου. Δεν κάνει αντιπολίτευση επί της ουσίας, δεν αναλαμβάνει δεσμεύσεις, αφήνει την κυβέρνηση να φθαρεί και προσπαθεί να «μαζέψει» αυτή τη φορά. Μπορεί μ’ αυτόν τον τρόπο να δώσει στον Καραμανλή μια ακόμη τετραετία, αλλά δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Δεν μπορεί να ενθαρρύνει τον κόσμο να βγει στους δρόμους και να αγωνιστεί. Γι’ αυτό και σε ολόκληρη την πανηγυρική ομιλία του, μολονότι υπήρξαν και αναφορές «στις αξίες και τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη», δεν υπάρχει κάλεσμα για κινητοποιήσεις και διεκδικητικούς αγώνες. Ο Γιωργάκης (ξανα)δίνει εξετάσεις στην άρχουσα τάξη και όχι στον εργαζόμενο λαό.
