Να ήταν κάνας Πολάκης, θα το ξεπερνούσαμε. Αλλά κοτζάμ καθηγητής της Νομικής, ονόματι Κατρούγκαλος, να λέει τέτοια πράγματα, ανεξήγητο! Εξηγήσιμο μόνο με ψυχολογικούς όρους. Θαυμάστε τοποθέτηση: «Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία για την υπόθεση Novartis που να εμπλέκουν πολιτικούς δεν σημαίνει ότι οι πολιτικοί είναι αθώοι. Πολλές φορές υποθέσεις διερευνώνται και δεν βρίσκονται στοιχεία γιατί τα στοιχεία είναι καλυμμένα. Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε αυτή την περίπτωση και δεν το αποκλείω». Και το αποκορύφωμα: «Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία δεν σημαίνει απόλυτη αθωότητα. Ξαναλέω, έλλειψη στοιχείων δεν σημαίνει αθωότητα. Θυμόσαστε ότι ο Αλ Καπόνε πήγε φυλακή όχι για αυτά που έχει κάνει, αλλά για φοροδιαφυγή».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε κάποια γενική πολιτική καταγγελία περί διαπλοκής, αργυρώνητων πολιτικών κτλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε δέκα από τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους κατέστησε ύποπτους για χρηματισμό. Οταν κατάλαβε ότι η υπόθεση εξελίσσεται σε φιάσκο, διότι δεν υπάρχουν στοιχεία, αρνήθηκε να εξετάσει η προανακριτική επιτροπή της Βουλής την υπόθεση και την έστειλε πίσω στην αστική Δικαιοσύνη, για να αρχειοθετήσει αυτή τους φακέλους, αθωώνοντάς τους τον ένα μετά τον άλλο. Αν δεν υπήρχαν στοιχεία, τότε δεν υπήρχαν εξαρχής. Κι αυτό θα μπορούσε να το βρει η επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης της Βουλής, η οποία έχει πλήρεις ανακριτικές αρμοδιότητες, η δε στελέχωσή της ήταν από έμπειρους νομικούς. Δε χρειαζόταν να ανατεθεί η δουλειά στην Τουλουπάκη. Ομως οι συριζαίοι επεδίωκαν μόνο την άγρα πολιτικών εντυπώσεων σε βάρος των αντιπάλων τους, σύμφωνα με το «δόγμα Ρασπούτιν»: «Ασκησε διώξεις και ας πάνε παρακάτω να αθωωθούν»! Μόνο που αυτό το δόγμα αποδείχτηκε μπούμερανγκ και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον Ρασπούτιν. Γι' αυτό ο Κατρούγκαλος καταλήγει στον νομικό αυτοεξευτελισμό του.
«Ελλειψη στοιχείων δε σημαίνει αθωότητα» λέει ο Κατρούγκαλος, κοπιάροντας το αμερικάνικο ποινικό σύστημα. Εκεί, αν το έχετε προσέξει και στα κινηματογραφικά δικαστικά δράματα, οι ένορκοι καλούνταν να πουν αν ο κατηγορούμενος είναι ένοχος (guilty) ή όχι ένοχος (not guilty). Δεν υπάρχει ο όρος αθώος. Στο ευρωπαϊκό δικαιικό σύστημα, όμως, υπάρχει το περιβόητο τεκμήριο της αθωότητας. Σύμφωνα μ' αυτό, κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του. Και δεν έχει την υποχρέωση να αποδείξει ο κατηγορούμενος την αθωότητά του (αυτή τεκμαίρεται), αλλά η κατηγορούσα αρχή να αποδείξει την ενοχή του. Φυσικά, αυτός ο κανόνας του ποινικού δικαίου δεν εφαρμόζεται επί ταξικών αντιπάλων (το είδαμε στις μεγάλες πολιτικές δίκες και ειδικά στη δίκη για τη 17Ν), όταν όμως πρόκειται για πολιτικούς αντιπάλους εντός του συστήματος, αυτό το τεκμήριο γίνεται σημαία.
Αυτά τα πράγματα ο Κατρούγκαλος, ως νομικός, τα παίζει στα δάχτυλα. Το ότι ο νομικός Κατρούγκαλος καταπατά ωμά τις στοιχειώδεις αρχές του ποινικού δικαίου, είναι δείγμα πλήρους σύγχυσης και πολιτικής αμηχανίας, μετά την αποκάλυψη του φιάσκο.
